เมื่อถูกเผด็จการสั่งให้หุบปาก รินรดาก็นั่งตัวตรงเบือนหน้าหนีจากนายหัวโมกข์ ดวงตาทั้งคู่หันไปทอดสายตามองวิวสองข้างทางถนน ไม่คิดจะหันมามองคนข้างกาย ทำราวกับนายหัวโมกข์ไม่มีตัวตนอยู่ในรถก็ไม่ปาน
และคนที่ทนไม่ได้ก็คือตัวนายหัวโมกข์เอง เมื่อรินรดาไม่คิดหันมามองตน และด้วยอยากเห็นใบหน้างามติดแววดื้อรั้นของเธอชัดๆ ไม่ใช่เห็นแค่สีข้าง ก็เริ่มชวนคุยด้วยการตั้งคำถามเพื่อเพิ่มความมั่นใจให้กับตัวเองด้วยการถามว่า
“มีแฟนหรือยังน้ำขิง”
ทั้งๆ ที่เฝ้ามอง เฝ้าติดตามความเคลื่อนไหวของรินรดามานาน และรู้ว่าหญิงสาวไม่มีคนรักอย่างแน่นอน แต่กระนั้นนายหัวโมกข์ก็ยังหลุดคำถามนี้ออกไป ทว่า...ผ่านไปเกือบสามนาทีแล้วก็ยังไม่ได้รับคำตอบที่เฝ้ารอคอย จนต้องถามซ้ำอีกครั้งว่า
“น้ำขิง ผมถามว่ามีแฟนหรือยัง”
ใจจดจ่อรอคอยคำตอบอีกครั้ง แต่ผ่านไปอีกสองนาที ความเงียบก็คือคำตอบที่นายหัวโมกข์ได้รับ ซึ่งรินรดากำลังจุดอารมณ์โกร
