นายหัวราเมศวร์ลอบมองสบตากับภรรยาที่นั่งอยู่บนโซฟาไม่ห่างนัก ซึ่งต่างก็กลั้นหัวเราะกับความแซบทรวงของลูกน้องคนนี้ จากนั้นก็ถามรินรดาต่อว่า
“เมื่อสักครู่นายหัวบอกว่าจะให้น้ำขิงไปช่วยงานของเพื่อนรักนายหัวใช่ไหม”
“ค่ะ นายหัว” รินรดาพยักหน้ารับคำและถือโอกาสเอ่ยถามต่อ “นายหัวจะให้น้ำขิงไปช่วยงานใครหรือคะ แล้วเขาไม่มีพนักงานแล้วหรือ ถึงต้องให้น้ำขิงไปช่วยเขา”
หากตอบตามความจริงได้ นายหัวราเมศวร์คงบอกว่า พนักงานของนายหัวโมกข์มีเป็นโขยง แถมมีแต่หัวกะทิทั้งนั้น แต่นายหัวโมกข์ต้องการรินรดาเป็นกรณีพิเศษ แต่เมื่อบอกความจริงไม่ได้ ซึ่งมีแค่เพียงเขาและภรรยาเท่านั้นที่รู้ความจริง จึงจำต้องโกหกลูกน้องว่า
“พนักงานของเขาเพิ่งลาคลอด ไม่มีคนทำบัญชีและฝ่ายการเงินให้ เขาจึงขอยืมน้ำขิงให้ไปช่วยงานสักสามเดือน”
สามเดือนก็คงเพียงพอที่นายหัวโมกข์จะปราบพยศรินรดาได้
รินรดานิ่งเงียบไปชั่วขณะกับคำบอกของนายหัวรา
