"นายมาแล้ว ฉันกลับก่อนนะ"
ภัทรที่มาเฝ้าชมจันทร์แทนผู้เป็นเจ้านายที่ต้องไปประชุมที่กรุงเทพ รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้นั่งที่มีเอาไว้นั่งเฝ้าคนป่วยทันทีที่ผู้เป็นเจ้านายเปิดประตูเข้ามา รีบหลีกทางให้กับเจ้านายเพราะคงคิดถึงเมียเต็มแก่แล้ว เขาเองก็รู้หน้าที่ดีไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอ
"ขอบคุณคุณภัทรนะคะ"
ชมจันทร์ยกมือที่ข้างหนึ่งยังคงมีผ้าพันแผลพันอยู่ขึ้นพนมตรงอกไหว้ขอบคุณคนตรงหน้าที่ทั้งเอาหนังสือที่เธอชอบมาให้ และก็ยอมเสียเวลาวันหยุดมานั่งเฝ้าเธอแทนที่จะได้พักผ่อน
"ขอบคุณนายนู้น ฉันไปล่ะ"
ภัทรรีบไปทันทีเพราะจะไปแวะช้อปปิ้ง ด้วยวันนี้เจ้านายของเขาจ่ายเงินค่าเฝ้าไข้มากโขอยู่ คงได้เดินช้อปปิ้งกันขาลากล่ะงานนี้
"ยังเจ็บแผลอยู่หรือเปล่า"
ร่างใหญ่นั่งลงข้างๆ เธอ จับมือของเธอข้างที่ไม่มีบาดแผลมาทาบเอาไว้ที่แก้มเพื่อคลายความคิดถึง ด้วยเมื่อเช้าเขาออกไปตั้งแต่เช้ามืดคนป่วยยังไม่ตื่นและเพิ่งจะได้กลับ
