"กรี๊ด"
ชมจันทร์ยังคงกรีดร้องออกมาสุดเสียงของเธอด้วยความหวาดกลัวในเสียงปืนที่กำลังสาดยิงเข้ามา
"ทำไมไม่เช็คให้ดีวะ"
ไป๋หันไปตบศีรษะของคนขับรถอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด โดยตำรวจกำลังไล่ยิงก็ว่าแย่แล้วมาเจออีกคนบนรถไม่รู้ว่ามันรู้อะไรเกี่ยวกับของในรถบ้าง และขึ้นมาทำไมบนรถคันนี้
"ผมไม่รู้ว่ามันแอบขึ้นมาตอนไหนครับพี่"
รถเริ่มเซไปมาด้วยคนขับทั้งกลัวตำรวจที่กำลังขับรถตามมา และก็กลัวไป๋คนที่ฆ่าใครก็ได้แม้แต่คนที่ทำงานอยู่ด้วยแบบเขาก็อาจโดนฆ่าด้วยถ้าเกิดไปขัดใจเข้า
"ขับไป เดี๋ยวกูไปจัดการมันก่อน"
ไป๋ใส่กระสุนปืนให้เต็มแม็กก่อนที่เขาจะเอนเบาะรถลงแล้วคลานข้ามจากฝั่งหน้ารถไปยังด้านหลังรถที่มืดสนิท มีเพียงแสงไฟวูบวาบจากรถตำรวจที่ไล่หลังมาสาดส่องเข้ามาเท่านั้น
"กรี๊ด"
แขนเล็กของคนที่กำลังกลัวถูกมือหนาที่เธอนั้นจดจำได้ดีจับเข้า เธอกรีดร้องดังมากขึ้นกว่าเดิมจนน้ำเสียงแหบแห้งหายเข้าไปในลำคอ
"เงียบ
