3 ขอจัดการกับความรู้สึกก่อน
1323 คำ
ซ่า!!
เพี๊ยะ!เพี๊ยะ
ฟาเดลหยิบแก้วน้ำสาดใส่หน้าไอ้ต้า พร้อมตบไอ้ต้าไปทีนึง และตบเด็กมันอีกทีนึง
"อ๊าย!/เชี่ยไรวะ"
ไอ้ต้ากับผู้หญิงอีกคนร้องโวยวายเสียงดัง
ส่วนเพื่อนทั้งสามของเธอ ก็รีบเดินตามไป
รวมทั้งผมกับไอ้ปูนด้วย
"มึงทำแบบนี้ได้ไงต้า เลวที่สุดเลยวะ"
ฟาเดลยืนกำหมัดแน่น หน้าแดงก่ำด้วยความโมโห
พลั๊ก!!
แล้วไอ้ต้าก็ผลักฟาเดลจนเซถอยหลัง
"ไอ้เชี่ยต้ามึงผลักกูเหรอ/ไอ้ต้ามึงทำเพื่อนกูเหรอ"
แล้วฟาเดลก็พุ่งเข้าไปหาไอ้ตาอีกครั้ง แต่แรงผู้หญิงตัวเล็กๆ คงทำอะไรผู้ชายตัวโตไม่ได้
คราวนี้ไอ้ต้าผลักเธอจนเซมาหาเพื่อนๆของเธอ ดีที่ฟ้ากับแอมรับไว้ได้
ผลั๊ว!
ผมที่ดูเหตุการณ์ซักพัก ก็อดไม่ได้ที่เห็นไอ้เวรนี่ ทำผู้หญิงตัวเล็กๆ โดยเฉพาะเธอคนนี้ ผมเลยซัดหมัดหนักๆของผม เข้าไปที่หน้าของมันไปหนึ่งที
"โอ้ย!มึงยุ่งอะไรด้วยวะไอ้เชี่ยเปอร์"
แล้วไอ้ต้าก็มองหน้าผมด้วยความไม่พอใจ
"แล้วมึงทำผู้หญิงทำไม ลูกผู้ชายป่าววะ"
ผมไม่กลัวแม่งหรอก ผมกับมันตัวโตพอๆกัน ส่วนเรื่องหมัดมวยถึงไม่เก่งนักแต่ผมพอได้ สมัยมัธยมต่อยตีกันบ่อย พอโตขึ้นมาหน่อยก็คิดได้
"เออ..ไม่แมนเลยวะ คนแบบนี้เหรอวะเดลที่มึงชอบ"
และเพื่อนของเธอก็พูดขึ้น
"แม่งทุเรศวะ ขอตังค์อีกคนเพื่อไปเลี้ยงอีกคน"
แล้วเพื่อนๆของเธอก็รุมด่าอย่างไม่ยอม
"พี่ต้าครีมว่าเราไปกันเถอะ"
เมื่อโดนรุมมากๆ เด็กไอ้ต้าก็พยายามดึงแขนไอ้ต้าให้ออกไปจากตรงนี้
"กูไม่จบหรอกพวกมึงเตรียมตัวเลย"
แล้วไอ้ต้าก็จ้องหน้าผมด้วยความโกรธ แต่แล้วไงผมกลัวที่ไหน
"รีบนะกูรอ"
แล้วผมก็เลิกคิ้วให้มัน อย่างกวนๆ
"ไอ้นี่แม่งเลวได้ใจจริงๆ"
แล้วไอ้ปูนก็ตะโกนตามหลังมันไป
"มึงโอเคป่ะเดล"
ตอนนี้เพื่อนของฟาเดลพาเธอมานั่งที่โต๊ะ ท่ามกลางสายตาหลายคู่ในโรงอาหาร ที่จับจ้องอยู่
"กูไม่เป็นไร กูทำใจไว้บ้างแล้วแหละ"
ถามว่าเสียดายไหม ไม่ได้เสียดายหรอก แต่เจ็บใจมากกว่า ฉันอุตสาห์ตั้งใจรัก แต่มันดันเห็นฉันเป็นแค่หนึ่งในตัวเลือก
"เดี๋ยววันนี้พวกเราไปฉลองโสดให้มึงกัน"
ฉันมองดูหน้าฟ้า ที่พยายามปลอบใจให้ฉันไม่คิดมาก พวกนี้มันเพื่อนแท้จริงๆ
"เคเดี๋ยวกูเลี้ยงเอง"
ฉันบอกเพื่อนๆ
"เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาหรอกเดล แค่มึงหายเศร้าก็พอ"
"ขอบใจนะโมนา"
แต่ก็ดีแล้วแหละที่รู้เร็ว ไม่อย่างนั้นคงเสียเงินกับต้าเยอะกว่านี้แน่
"พวกนายด้วยนะ"
แล้วฉันก็ละสายตาจากกลุ่มเพื่อน หันไปบอกปูนกับเพื่อนๆ
"ฟ้าไปปูนก็ไปอยู่แล้ว"
แล้วฉันก็มองหน้าเปเปอร์ ที่ตอนนี้ก็มองฉันอยู่ก่อนแล้ว อยากขอบใจเขาแหละแต่อายเกินจะพูด
"ต่อยไอ้เชี่ยต้าเจ็บมือหมดเลย ทายาให้หน่อยดิ"
แล้วเขาก็ยิ้มกวนส่งมาให้ฉัน
"เฮ้ย!"
ฉันละเหนื่อยใจกับความกวนประสาทของเขา
"นี่ฉันมียา"
แล้วฟ้าก็ควักยา ออกมาจากกระเป๋าสะพาย
แล้วยื่นให้ฉัน ก่อนที่จะผลักหลังฉันไปหาเปเปอร์
"มะ มึงทำบ้าอะไรฟ้า"
ฉันพยายามรั้งตัวเองเอาไว้ แต่ก็สู้แรงดันจากฟ้าไม่ได้ จนตอนนี้ฉันยืนอยู่ตรงหน้าหมอนี่ ที่เอาแต่ยิ้มเหมือนคนบ้า
"อ่ะ"
ฉันไม่ทาให้ แต่ยื่นยาไปให้แทนแล้วมองไปทางอื่น
"ทาให้เปอร์หน่อยดิ เปอร์เจ็บมือเพราะช่วยเดลเลยนะ"
เปเปอร์ไม่ได้รับกระปุกยา แต่ยื่นมือมาแทน
"ปูนนายทาให้เพื่อนนายหน่อยดิ"
พอเปเปอร์ไม่รับ ฉันจึงยื่นกระปุกยาไปให้ปูนแทน
"ไม่เอาผู้ชายทายาให้กัน มันยังไงอยู่นะ เดลทาเถอะ"
แล้วปูนก็สะบัดหัวทำท่าขนลุก ดี ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ ฉันเปิดฝากระปุกยาออก
"ส่งมือมาดิ"
ฉันทำหน้าไม่พอใจนัก แล้วเปเปอร์ก็ยื่นมือมา
ฉันจึงค่อยๆทาตรงที่มันมีรอยแดงๆให้ ถึงฉันจะก้มหน้ามองมือเขา ที่ฉันกำลังทายาให้ แต่ฉันก็รู้สึกถึงสายตาที่เข้ากำลังจ้องฉันอยู่
ฉันจึงเงยหน้าไปมองหน้าหล่อของนายนี่
"มองอะไรนักหนา จิ๊"
ผมเอาแต่จ้องยัยนี่จนเธอหงุดหงิด พอเธอเงยหน้ามาเจอผมที่เอาแต่จ้อง เธอก็ถามผมอย่ารำคาญ แถมยังจิ๊ปากใส่ผมอีก
"หึหึ"
ผมหัวเราะเบาๆในลำคอ เธอสวยขนาดนี้ไอ้เชี่ยต้าแม่งนอกใจเธอได้ไง
"จะเสียใจทำไม สวยขนาดนี้"
ผมถามเธอเบาๆ พอเธอทายาให้ผมเสร็จเธอก็รีบปล่อยมือออกจากมือผม
"ใครเสียใจแค่เจ็บใจต่างหาก"
แล้วเธอก็ยู่ปากใส่ผม
"เดี๋ยวก็จับจูบหรอก"
ผมยิ้มกวนประสาทเธอ
"ทะลึ่ง"
เธอว่าให้ผม ก่อนที่เธอจะเดินกลับไปหาเพื่อน
"ไปเถอะได้เวลาเข้าเรียนแล้ว"
แล้วเดลก็ชวนเพื่อนกลับไปเรียน ดูแล้วเธอก็ไม่ได้เสียใจมากหรอก แค่คงจะเจ็บใจนั่นแหละ ไอ้เชี่ยต้าก็เลวเกินขอเงินเธอใช้ด้วย
"เชี่ยเปอร์...โอกาสมาถึงแล้ววะสัส"
ไอ้ปูนเลิกคิ้วใส่ผมอย่างรู้ทัน
"หึ"
ผมหัวเราะกับมันเบาๆ ก่อนที่จะเดินกอดคอเพื่อนขึ้นห้องเรียน
"อีเดล เชี่ยเปอร์หล่ออยู่นะ แล้วแม่งก็สนใจมึงด้วย"
พอเดินออกมาจากคณะวิศวะได้ซักพัก ระหว่างทางโมนาก็พูดขึ้น
"เออจริงกูว่าหล่อกว่าเชี่ยต้าอีก"
แล้วแอมก็พูดเสริม
"หยุด!พักก่อน นี่กูพึ่งอกหัก แล้วพวกมึงก็จะยัดเยียดผู้มาให้กูแล้วเหรอ"
ฉันยืนกอดอก แล้วมองดูหน้าเพื่อนแต่ละตัว
"ก็พวกกูไม่อยากให้มึงเสียใจนานนี่หว่า"
ฟ้าพูดเสียงเบา พร้อมมองฉันตาปริบๆ แล้วจะโกรธพวกมันลงได้ไงกันเล่า
"เอาเป็นว่ายังไม่พร้อมละกัน แต่ไม่ได้ปิดกั้นอะไร ขอจัดการกับความรู้สึกตัวเองก่อน"
แล้วเพื่อนๆก็พยักหน้าพร้อมกันหงึกๆ หลังจากนั้นเราก็ขึ้นเรียนตามปกติ ที่ฉันเลือกเรียนบริหารเพราะฉันอยากช่วยเฮียดิวดูแลกิจการ
ส่วนเฮียเดย์ ก็ดูแลรีสอร์ทอยู่ที่กาญ กับพี่นินิวพี่สะใภ้ฉันเอง
"พวกมึงเดี๋ยวนั่งรอปูนเป็นเพื่อนกูหน่อย เดี๋ยวคงมา"
เมื่อเลิกเรียนฉันกับเพื่อนๆก็ลงมานั่งใต้ตึกคณะบริหาร ซึ่งเป็นคณะที่พวกฉันเรียนอยู่
"วันนี้แต่งตัวแซบๆเลยนะเดล เดี๋ยวพวกกูพาหาผู้ใหม่"
โมนาพูดขึ้น
"ปกติกูก็แซบป่ะ แต่ไอ้เชี่ยนั่นมันเลวเอง"
พูดแล้วก็เจ็บใจ
"ก็จริงของมึง เชี่ยต้าแม่งโคตรเลว"
พอพวกเราคุยกันไปได้ไม่นาน
"รอนานไหมครับ"
ปูนที่เดินล้วงกระเป๋ายิ้มหล่อมาแต่ไกล เอ่ยถามฟ้าแฟนเขา
"ไม่นานเลย งั้นพวกเรากลับกันเลย"
ฟ้าตอบปูน ก่อนจะหันมาบอกพวกฉัน
"อืม งั้นเราเจอกันที่ผับตอน2ทุ่มนะ"
ฉันบอกกับทุกคนก่อนที่จะเดินไปที่รถคันหรูคู่ใจ
"เดล"
แต่ยังไม่ทันที่จะเปิดประตูรถ ก็มีเสียงเรียกตามมาจากทางด้านหลัง
- ผู้เขียน
