รักแรงๆ (ฟาเดล×เปเปอร์)

"เปอร์ มึงไปแดกข้าวที่คณะบริหารกับกูป่ะ" ผมมองดูเพื่อน ที่ช่วงนี้ติดสาวคณะบริหารแจ เช้าถึงเย็นถึง ไม่สิเที่ยงด้วย "เชี่ยปูน ข้าวที่คณะเราแดกไม่ได้ไง" ผมถามมันพร้อมเลิกคิ้วสูง "ผมจะไปทานข้าวกับเมียคร้าบ คุณเปเปอร์ คุณมึงจะไปด้วยไหม" มันถามผมด้วยท่าทางยียวน กวนประสาท สวัสดีครับ ผมชื่อเปเปอร์ วิศวะเครื่องกลปี3 รูปหล่อ พ่อรวย กรวยใหญ่ มีเพื่อน3คน ไอ้ปูน บ้านทำกิจการรีสอร์ทและโรงแรม รวย ไอ้ซัน ที่บ้านทำกิจการร้านทอง หลายสาขา รวย ไอ้กัปตัน บ้านทำธุระกิจ โรงงานอาหารทะเลแปรรูป ส่งออกต่างประเทศ รวย ส่วนตัวผม ที่บ้านทำกิจการผลิตเครื่องใช้ไฟฟ้ารายใหญ่ในประเทศ รวยเหมือนเพื่อนนั่นแหละ ไม่แปลกหรอกทำไมมีแต่คนรวย ก็เพราะมหาลัยนี้ค่าเทอมเกือบ5แสน "เชี่ยซัน เชี่ยกับตันมึงไปกับมันป่ะ " ผมหันไปเลิกคิ้วถามไอ้ลูกหมาสองตัวที่นั่งเล่นเกมอยู่ "ไปดิสัส เดี๋ยวแปบจบเกมนี้ก่อน" แล้วผมกับไอ้ปูนก็ต้องนั่งรอพวกมันสองตัวจนกว่าจะจบเกม นี่แหละครับตัวผมและผองเพื่อน แต่ก่อนพวกผมไม่ค่อยได้มาคณะบริหารหรอกครับ เพราะไม่ค่อยถูกกับพวกผู้ชายคณะนี้ ส่วนมากจะเป็นเรื่องคั่วผู้หญิงคนเดียวกันอะไรทำนองนี้ พวกผมเองก็พึ่งมากับมันนี่แหละ เพราะมันติดสาวบริหารที่ชื่อฟ้า ผมเคยเห็นมันพามาที่คณะ ครั้งสองครั้งนี่แหละ ก็สวยใช้ได้ แต่ไม่ใช่สเปคผมหรอก "เชี่ยปูนคนเยอะสัส" ผมมองแทบไม่เห็นโต๊ะว่างละ หิวจนตาลาย "กูบอกฟ้าจองไว้ให้แล้ว โน่นอยู่นู่นไง" และมันก็ชี้นิ้วไปยังกลุ่มสาวๆ สวยๆ เชี่ย สวยสัสๆ สเปคผมเลย ผมมองไปยังกลุ่มเพื่อนของฟ้าก็สะดุดตาเข้ากับเพื่อนของเธอ ที่นั่งส่องกระจกเติมปากอยู่นั่น ผิวขาวตาโต เสื้อนิสิตรัดติ้ว เนื้อนมไข่บึ้มๆ ตอนเธอนั่งกระโปรงทรงเอล่นขึ้นมาจนเกือบถึงก้น ขาเรียวขาวน่าจับจริงเชียว "ไอ้เปอร์!!" เสียงไอ้ปูนตะโกนอย่างดัง จนผมตกใจ "แหกปากหาไรสัส" แม่งตะโกนซะผมตกใจ "จะไม่ให้ตะโกนได้ไง กูเรียกมึง3-4รอบละ เหม่อเชี่ยไร" เอ้าไอ้นี่ เรียกตอนไหนผมไม่เห็นได้ยิน "อะไร" ผมถามมันอีกรอบ ส่วนมันจ้องหน้าผมเหมือนรำคาญ "ถามว่าจะแดกเหี้ยอะไร!!" แล้วมันก็เน้นเสียงอีกครั้ง "ข้าวมันไก่" แล้วพวกผมก็เดินไปซื้อข้าวมานั่งที่โต๊ะยัยนั่น ผมตั้งใจนั่งตรงข้ามเธอ เพราะผมอยากเห็นหน้าเธอชัดๆ แล้วก็แอบมองเธออยู่บ่อยๆ ผมแกล้งเอาเท้าเขี่ยขาเธอ เธอหันมาทำตาขึงใส่แล้วหันไปคุยกับเพื่อนต่อ หึ!!ดูแรงๆดีผมชอบ ผมได้แต่นั่งกินข้าวเงียบๆฟังพวกเธอ3-4คนคุยกัน สรุปได้ว่าพวกเธอแรงกันทั้งกลุ่ม สูสีกับพวกผม ผมกินข้าวอิ่มแล้วจึงนั่งเอามือเท้าคางจ้องหน้าเธอ จนเธอทำหน้ารำคาญ "จ้องอะไรนักหนา" เธอหันมาถามผมอย่างรำคาญ ผมยิ้มกวนๆใส่เธอ "จ้องเธอไง สวยดี" ผมตอบเธอแบบกวนๆ พร้อมส่งยิ้มหวานให้ "จิ๊ ไอ้นี่" เอ้า!!ชมก็ไม่ชอบ เธอจิ๊ปากใส่ผมก่อนจะหันไปคุยกับเพื่อนต่อ ผมเห็นเธอไม่สนใจเลยเขี่ยขาเธออีก จนเธอหันมา "ชื่อฟาเดลเหรอ ชื่อเพราะจัง" ผมถามเธอแล้วส่งยิ้มไปให้อีก "รู้แล้วจะถามเพื่อ " ดูสิดูยัยนี่ตอบผม ปากแบบนี้เดี๋ยวก็โดนกระแทกหรอก "ดุจัง คนรึเสือเนี่ย" ฉันมองหน้าไอ้คนที่มันเอาแต่กวนประสาทฉัน เดี๋ยวเขี่ยขา เดี๋ยวจ้องหน้า ไม่รู้เป็นไรมากป่ะ "นี่ นายว่างเหรอ" ฉันถามคนที่เอาแต่จ้องหน้า พร้อมพูดกวนประสาท "ว่างดิ ยังไม่มีแฟน" มันตอบแล้วเลิกคิ้วกวนๆ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อฟาเดล เรียนอยู่บริหารปี3 มีเพื่อนสนิท3คน ฟ้า ที่บ้านเปิดบริษัทออกแบบและขายอุปกรณ์ตกแต่งบ้าน รวยมาก แอม ที่บ้านเปิดบริษัทรับเหมาก่อสร้าง อย่างเช่นก่อสร้างตึกใหญ่ๆ โรงงาน โกดัง อะไรประมาณนี้ นี่ก็รวย โมนา ที่บ้าน ทำธุรกิจส่งออกผลไม่อบแห้งไปต่างประเทศ คนนี้ก็รวย ส่วนฉัน ที่บ้านทำธุรกิจนำเข้ารถหรู คันละหลายล้าน ขายได้คันนึงกำไรใช้ได้ตลอดปี และยังมีธุรกิจรีสอร์ทอยู่แถวกาญจนบุรีอีก แต่อันนั้นเฮียบริหารอยู่ แต่ฉันมีหุ้น10% จะได้ส่วนแบ่งผลกำไรทุกเดือน ไม่รวมค่าขนมที่มาเรียน "ปูนเอาเพื่อนนายไปเก็บดิ๊" ฉันรำคาญ จนต้องหาตัวช่วย "เล่นกับมันหน่อย ไอ้เนี่ยมันขาดความอบอุ่น" นอกจากจะไม่ช่วยแล้วมันยังหันไปยิ้มให้กันอย่างชอบใจอีก ฉันละอย่างเซ็ง ถ้าไม่รวมความกวนก็หล่อดีอยู่หรอก แต่ถ้ามีแฟนแบบนายนี่นะ เป็นประสาทตาย แต่แล้วไงใครแคร์ ฉันมีแฟนแล้ว ครื้ด!! ครื้ด!!! นั่นไงพูดจบแฟนฉันก็โทรมาเลย "พวกแก ฉันขอไปรับโทรศัพท์แปบนะ" และฉันก็เดินออกไปจากกลุ่มเพื่อน "ว่าไงที่รัก" ฉันรีบรับสายทันที (เดล..คิดถึงอะ ) เสียงปลายสายออดอ้อนจนฉันยิ้มตาม "มาไม้ไหนเนี่ยต้า ทำไมอ้อนแบบนี้" คนนี้ชื่อต้าเรียนวิศวะ แฟนฉันเองแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอก คิดถึงก็มาค้างบ้างกลับบ้างแล้วแต่อารมย์มัน (คิดถึงครับ เย็นนี้ต้าไปหานะ) เนี่ยอ้อนมาทีไร จบที่มาหาตลอดเลย "โอเค เย็นนี้เจอกัน) ติ๊ด เฮ้อ กระชุ่มกระชวยสุดๆ "แหมเดินหน้าระรื่นมาเชียว" แอม เพื่อนฉันเอ่ยแซว "แน่นอน" ฉันลอยหน้าลอยตาตอบเพื่อน ก็คนอารมย์ดีแฟนจะมาหาให้ทำไงเนาะ ผมฟังเพื่อนเธอคุยกันระหว่างที่เธอไปคุยโทรศัพท์ จับใจความได้ว่ายัยนี่มีแฟนแล้ว ผมนี่อกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลย บอกได้คำเดียวงานนี้เสียดายสุดๆ ยัยนี่แม่งโดนใจผมเกินเบอร์ แต่ถ้าเธอมีแฟนแล้วผมก็ไม่ยุ่ง "ไอ้ปูนกลับได้ยัง" แม่งมันกะจะฆ่าคนโสดให้ตายเลยรึไง ถึงขนาดนั่งตักกันเชียว คิดแล้วหงุดหงิด "เอ้าไอ้นี่มึงก็ไปก่อนดิไอ้ซันไอ้กัปตันรออยู่" นอกจากมันจะไม่กลับพร้อมผม มันยังกอดเอวฟ้าไว้แน่นอีก เพื่อนเวร "ไอ้สองตัวนี่มึงจะเลิกเล่นได้ยัง" แม่งเล่นอยู่นั่นแหละคนยิ่งหงุดหงิดอยู่ "เอ้าไอ้นี่ มึงยุ่งอะไรด้วย" แล้วพวกมันก็หันไปสนใจมือถือต่อ ผมเลยเดินกลับคนเดียวอย่างหงุดหงิด จนมาถึงคณะ ผมกำลังจะเข้าไปในลิฟต์ เมื่อประตูลิฟต์เปิดผมก็ต้องตกใจ "เชี่ยต้า ทำไมพวกมึงไม่ไปโรงแรมให้มันจบๆวะ" แม่งนัวเนียกันในลิฟต์กับเด็กปี1ทำยังกะอดอยากปากแห้ง "มึงยุ่งอะไรด้วยสัส" แล้วมันก็ด่าผมต่อ ผมเดินเข้ามาในลิฟต์ส่วนพวกมันก็สวนออกไป ไอ้ต้ามันอยู่คณะเดียวกับผมนี่แหละแต่ไม่สนิทกัน ไอ้นี่มันก็หล่อดีอยู่หรอก แต่หล่อน้อยกว่าผม แถมเอาไม่เลือก แต่คารมณ์ตอนจีบสาวมันแม่งอย่างแจ่มผมเคยเห็นมาละ แม่งถ้าผู้หญิงเป็นขี้ผึ้งนะ เหมือนไอ้ต้าเป็นไฟอะ ละลายได้เลย #ถ้าชอบนิยายของไรท์ ฝากกดคอมเม้น กดไลท์ เพื่อให้ไรท์ได้รู้ว่ามีรี๊ดรอกันเยอะรึเปล่าจะได้รีบมาอัพรัวๆ ขอบคุณทุกการติดตาม# "