“ไง อึ้งไปเลยสิ สำคัญตัวมาตั้งนานว่าเขารักแกแต่ที่จริงก็แค่นางบำเรอเท่านั้นแหละ ไปละขอให้ฝันต่อให้สนุกนะ ฮ่าๆ” ฉันทิ้งตัวนั่งที่พื้น ไม่มีแรงจะทำอะไรเลย
“ไม่สิ ฮึก ไม่จริงใชมั้ย...เขาไม่มีทางทำแบบนั้นกับฉันแน่” วันนี้ทั้งวันฉันไม่ออกไปกินข้าว ไม่ไปไหนทั้งนั้นเพราะเรี่ยวแรงที่มีมันหายไปหมดแล้ว ในหัวเฝ้าแต่คิดว่าเรื่องทั้งหมดที่มารีย์เอามาให้ฉันดูมันคือเรื่องที่เธอแต่งขึ้นเท่านั้น
...แต่ทำไมฉันถึงยังเศร้าอยู่ล่ะ
Rrrrrr(KS)
“...ฮัลโหล” ถึงแม้ว่าจะไม่อยากรับสายแต่ก็เคยรับปากเขาไปแล้ว ไม่ว่าจะยังไงก็จะรับสาย
(คิดถึงจังเลย ...กลับบ้านทำกับข้าวให้กินหน่อยสิ อยากกินฝีมือเมียแล้ว) ถ้าเป็นปกติฉันคงยิ้มเขินไปแล้วแต่ตอนนี้มันไม่ใช่
“อืม ...ไม่เอาอ่ะวันนี้เหนื่อย ไปกินข้าวข้างนอกกันเถอะ”
(เอาสิคะ ได้หมดแหละ ...ร้านไหนดี)
“Drink Me Please” ฉันตัดสายทิ้งแล้วเก็บของเดินออกจากห้องทำงาน
...เก็บของท
