“อยู่เฉย ๆ ปล่อยให้คนพวกนั้นลงมือก่อน ฉันมั่นใจเลยว่า....นางต้องมาประกาศศึกแน่นอน”
“โอเค แต่ตอนนี้แกไปกับข้าวให้ฉันกินก่อนเถอะ หิวมาก”
กัลยาลูบท้องของตนเอง แล้วส่งสายตาออดอ้อนไปยังไพลินทร์เพื่อให้ทำมื้อเย็นให้เธอทาน เพื่อนของเธอคนนี้ไม่ใช่แค่สวยอย่างเดียวนะ ทำอาหารอร่อยด้วย
********
เช้าวันใหม่ ไพลินทร์เดินทางไปยังบริษัทเคแอลเคคนเดียว ส่วนกัลยานั้นอาสาดูแลลูกแพรที่กำลังไม่สบายแทน ก่อนออกมาเธอได้โทรหาปราบภพว่าจะเข้าบริษัทภายในวันนี้
“สวัสดีครับคุณไพลินทร์” เสียงทุ้มเอ่ยทักทาย เขามาดักรอรุ่นน้องตั้งแต่เช้าเมื่อได้รับโทรศัพท์ว่าเธอจะเข้าบริษัทเพื่อมาดูงาน
“อย่าพูดเหมือนหนูเป็นคนอื่นสิคะ มันน่าน้อยใจจริง ๆ” คนเป็นน้องบอกอย่างกระเง้ากระงอน แล้วย่นจมูกใส่คนตรงหน้าที่เธอนับถือเหมือนพี่ชายอีกคน
“โอ๋ ๆ ไม่งอนกันนะ รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงเราแค่ไหน มีปัญหาอะไรทำไมไม่บอกพี่ล่ะ ไม่เห็นความสำคัญกันแ
