"แล้วมีเมียเด็กอย่างหนูหวานเป็นยังไงบ้างล่ะคะ ดีไหม" แก้มหวานเงยหน้าถามอย่างอยากรู้
"ดีสิคะ ดีมาก ๆ ด้วย มีคนสวยมาออดมาอ้อน มีคนทำขนมไทยอร่อย ๆ ให้กินพี่ก็ต้องชอบมาก ๆ เลยสิคะ" ในความคิดของรามนั้นไม่มีใครดีเท่าแก้มหวานอีกแล้ว
"หึ รักหนูหวานหรือรักขนมไทยฝีมือหนูหวานกันแน่คะ" แก้มหวานเบะปาก ทำเป็นมาหลอกบอกว่ารักเธอเพราะว่าหลอกจะกินขนมไทยฝีมือเธอหรือเปล่าเนี่ย
"รักหนูหวานสิคะ รองลงมาก็รักขนมไทยฝีมือของหนูหวาน" รามยิ้ม กินที่อื่นก็ไม่มีใครทำอร่อยสู้ฝีมือของผู้หญิงคนนี้ได้เลย
"แล้วที่พี่รามบอกว่าวันนี้เป็นวันพิเศษคือวันพิเศษอะไรเหรอคะพี่ราม" เรื่องนี้แก้มหวานยังไม่หายสงสัยเลย เธออยากรู้มาก ๆ
"แก้มหวานพร้อมหรือยังคะ" รามถาม พลางจับตัวของแก้มหวานไว้ให้หันมาสบตากัน ตอนนี้มันถึงเวลาแล้ว…
"พร้อมอะไรเหรอคะพี่ราม" แก้มหวานถามด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ
"ก็พร้อมที่จะสร้างครอบครัวไปกับพี่ พร้อมที่เราจะอย
