“ปล่อยก็โง่สิสาวน้อย อยากลงมาเองนี่ ใครไปฉุดกระชากลงมารึก็เปล่า ลงมาแล้วก็ต้องได้ใช้งานให้คุ้ม ทีหลังจะได้เข็ดไม่ลงมาสุ่มสี่สุ่มห้าอีก หึหึ...”
ไกรหัวเราะเสียงต่ำในลำคอ นึกสนุกที่ปณาลีพยายามดิ้นรนให้ออกจากอ้อมกอดของเขาทั้งที่สัญชาตญาณของเขาเริ่มจะตื่นตัวตามเนื้อกายที่ขนาบอยู่กับเรือนร่างนุ่มนิ่มนี้ ยิ่งเธอดิ้นเขาก็ยิ่ง... ความแข็งแกร่งของเขามันกำลังถูกแตะต้อง
“ก็บอกแล้วไงว่าลงเรือผิด พูดไม่เข้าใจเหรอ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้นายหัวบ้า! ปล่อยฉัน!” ปณาลีพยายามจะพาตัวเองให้หลุดออกจากอ้อมกอดของเขาเพราะเธอกำลังเกิดความรู้สึกคล้ายหวิวๆ จะเป็นลม ไอความร้อนจากร่างกายของเขากำลังสะกดให้เธอหมดแรงต้านทานและหยุดนิ่งเพื่อรอรับการลงทัณฑ์จากเขา
“ลงเรือผิด ฮึ! เธอไม่ควรจะลงมาเลยมากกว่า นี่อยากบอกนะว่าเธอไม่รู้น่ะ แม่คุณ! นี่เธอเป็นนักข่าวประสาอะไร ไม่ทำการบ้านมาเลยเรอะไง รู้หรือเปล่าว่าเขาห้ามผู้หญิงขึ้น
