ไกรหัวเราะเสียงต่ำ เพราะดวงตาที่เบิกกว้างมองเขาพร้อมกระชับหมอนในมือเข้าแนบอกมันน่ามองจริงๆ ก่อนจะรู้ตัวว่าสิ่งที่คิดนั้นมันผิด น่ามองตรงไหน ไม่มีตรงไหนน่ามองสักนิดนั่นสิถึงจะถูก ก็แค่ดวงตาสวยหวานใสแป๋วบ้องแบ๊วและหน้าตาเหมือนเด็กอายุ 17 เท่านั้น นอกนั้นน่ะ ‘เล็ก’ ไม่เต็มมือเขาทุกสัดส่วน แต่ใบหน้าจิ้มลิ้มเหมือนเด็กตามรูปภาพที่นฬปส่งมาให้ก็ทำให้ดวงตาคมเข้มต้องลอบมองสำรวจใบหน้าที่ห่างไม่ไกลอีกครั้ง เพราะเขาอยากจะจับเธอลอกสีเหลืองนี้ออกซะให้หมด อยากรู้นักว่า รูปภาพกับหน้าสดตรงหน้า อันไหนจะน่ารักจิ้มลิ้มกว่ากัน
“เอานี่ กินข้าวซะ แล้วก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย เสื้อผ้าในตู้นั่นหาใส่เอาเองล่ะกัน กลิ่นแรงขนาดนี้ เน่าแล้วมั้ง”
ปณาลีคอแข็งเมื่อได้ยินที่เขาพูด ทำทีเป็นไม่สนใจนายหัวสุดหล่อที่เดินออกไป แต่แค่ประตูปิดลงเท่านั้น เธอก็ถลาไปหาจานอาหารทันที เพราะเวลานี้หิวจนแทบจะกินปลาวาฬได้ทั้ง
