ตอนที่ 27
พาลิณีจึงอดเอ็นดูไม่ได้เพราะเป็นแค่ลูกลิงไม่น่ากลัวและชวนน่าสงสารด้วยแต่หล่อนก็ยังไม่อยากจะเข้าไปจับตัวมันเพราะว่ากลิ่นตัวสาบของสัตว์แรงและ
เหม็นสาบอย่างแรงจนต้องผงะถอย
หากแต่ว่าลูกลิงเล็กอีกตัวที่หล่อนเห็นมันคลานอย่างเชื่องช้าเหมือนที่ขานั้นดูบาดเจ็บเป็นเพราะความสงสารเลยทำให้ลืมความเกลียดและขยะแขยงตัวมัน พาลิณีถึงกับตรงเข้าไปเพื่อจะจับอุ้มเจ้าลิงเคราะห์ร้าย หากแต่ทว่ากลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้น
“อย่าไปจับต้องตัวมัน” หล่อนจึงหันขวับไปทันที
“คุณรัมธ์”
เขาเพิ่งโผล่พรวดเข้ามาเลยทำให้ได้เห็นรัมธ์เดินสำรวจแถวบริเวณนี้ เพราะอีกอย่างที่เขารับปากหลานชายว่าจะพาแกมาเที่ยวเล่นด้วยในเกาะและตอนนี้เด็กชายพักอยู่ในบ้านกับบุระพร้อมกับมีสีดาพรติดตามมาด้วยและเขาก็รู้สึกแปลกใจ ทั้งๆที่หล่อนไม่เคยขอมาที่นี่ เลยสักครั้ง เขาจึงอนุญาตก่อนหน้านั้น เมื่อเขาไปดูเชลยสาว ที่ห้องในกระท่อมไม้ไผ่กลับไม
