บทที่ 14 คนหนึ่งที่หายไป

1186 คำ

ผมกับนานาทะเลาะกันบ่อยมากขึ้น ผมรู้สึกอึดอัด ยิ่งเธอตามมากเท่าไหร่ยิ่งหนีเธอ ต่อให้รักมากแค่ไหน ถ้ายังทำตัวงี่เง่าหึงหวงแบบไร้เหตุผล ผมยิ่งเบื่อยิ่งอยากวิ่งออกไปไกลๆ "นานาเลิกเป็นแบบนี้สักที ยิ่งวินให้ความสำคัญกับนานามากเท่าไหร่ นานายิ่งทำตัวเป็นเจ้าของวินมากขึ้น นานาไม่เหนื่อยบ้างเหรอ นานาอยู่เฉยๆวินก็ไม่ไปไหนจากนานา ถึงไปที่ไหนวินก็กลับมาหานานาอยู่ดี แค่นี้ยังไม่พอหรือไง" ผมง้อนานามากที่สุดแล้ว ผมว่าผมให้สถานะนานามากกว่าคนอื่นด้วยซ้ำ ถ้านานาทำตัวแบบเดิม ผมไม่มีทางทิ้งนานาอยู่แล้ว "วินก็พูดได้ วินมีแต่ได้กับได้ เป็นนานาที่ทุกข์ใจอยู่คนเดียว มันไม่มีความสุขเลยวิน ได้ใจวินมาแล้วยังงัย วินก็ไม่พอไปหาคนอื่นอยู่ดี นานาต้องทนอีกนานแค่ไหน" อยู่กับผมมันทุกข์ขนาดนั้นหรืองัย ผมให้ความรักเธอมากที่สุด คนอื่นยังไม่ได่เท่านานา "ถ้านานาทนไม่ได้ นานาก็ไปสิ วินไม่ได้บอกให้นานาทน" ผมเผลอหลุดปากพูดออกไปเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม