4

1558 คำ

เธอเข้าใจภีมพัฒน์เนื่องด้วยคนเดี๋ยวนี้ไว้ใจได้ยาก จะจ้างใครมาทำงานทั้งทีนอกจากตรวจสอบประวัติแล้วยังต้องดูนิสัยและทัศนคติในการทำงานด้วย การเป็นแม่บ้านนั้นต้องรักความสะอาดเป็นหลัก ชอบทำงานบ้านและทำอาหาร ไม่เช่นนั้นก็คงจะทำงานเป็นแม่บ้านไม่ได้เพราะมันเป็นงานจุกจิกและต้องใส่ใจ จรรยานั้นเป็นคนสะอาดสะอ้าน เธอเองเป็นคนที่มีระเบียบเรียบร้อยอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่ต้องกลัวว่าจะทำงานให้เสร็จไปวันๆ เหมือนแม่บ้านบางคน “น้องกิตกวนหรือเปล่าครับ” “ไม่กวนหรอกค่ะ ตอนนี้อยากฟังนิทานน่ะค่ะ” “ผมทำงานเสร็จจะรีบกลับนะครับ” เขาบอกเธอก่อนจะกดวางสาย หนึ่งฤทัยจึงหันไปสนใจกับเด็กน้อยต่อและเธอก็เริ่มเล่านิทานให้อีกฝ่ายได้ฟังตามที่ขอ ภีมพัฒน์ไม่เคยคิดว่าจะมีผู้หญิงคนไหนยอมเสียสละตัวเองเพื่อลูกชายตัวน้อยของเขา เขากลับมาก็เจอเข้ากับหนึ่งฤทัยที่นอนหลับไปพร้อมๆ กับกิต กิตซุกหน้าเข้าหาอกอุ่น และหนึ่งฤทัยก็กอดร่างลูกชายตัวน้อยของเขาเอาไว้ ภาพนั้นทำให้เขายิ้มออกมาในทันที ด้วยว่าเขานั้นรู้สึกมีความสุขกับภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้ายิ่งนัก เขาถือวิสาสะบันทึกภาพคนทั้งสองเอาไว้แล้วอมยิ้ม มือหนาเลื่อนไปปัดปอยผมที่ปรกระใบหน้าของเธอออกไปเบาๆ เขาทำท่าจะยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มเธอ แต่ปรากฏว่าเธอกะพริบตาตื่นขึ้นมาเสียก่อน นั่นทำให้ภีมพัฒน์เสียหลักล้มลงบนร่างของเธออย่างไม่ได้ตั้งใจ “โอ๊ย!” เสียงคนทั้งสามร้องออกมาพร้อมๆ กัน ภีมพัฒน์เองก็ร้องออกมาด้วยความตกใจเหมือนกัน “คุณพ่อ” พอเห็นว่าเป็นใครเด็กน้อยก็รีบร้องอย่างดีใจ โอบกอดคนเป็นพ่อเอาไว้ ในขณะที่หนึ่งฤทัยเองก็ตกใจเป็นอันมาก เธอรีบกลิ้งตัวลงจากเตียง มองสองพ่อลูกที่กอดกันกลมตาปริบๆ “ขอโทษครับ” ภีมพัฒน์รีบเอ่ยขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ เขาหน้าแดง คิดไปว่าเธออาจจะรู้ว่าเขาคิดจะหอมแก้มเธอ “คุณภีมกลับมาแล้ว งั้นหนึ่งขอตัวกลับก่อนนะคะ” “เดี๋ยวผมเดินไปส่งครับ” ภีมพัฒน์รีบลุกจากเตียง เดินมาส่งหนึ่งฤทัยที่หน้าบ้านโดยมีเด็กชายตัวน้อยถูกบิดาอุ้มออกมาส่งด้วย กิตยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มนวลของหนึ่งฤทัย ก่อนจะโบกไม้โบกมืออำลาอย่างน่ารัก หนึ่งฤทัยกลับไปด้วยหัวใจที่เต้นแรง ตอนเธอตื่นก็เห็นว่าภีมพัฒน์ยื่นหน้าเข้ามาหาเหมือนจะหอมแก้ม เขาตกใจที่ได้สบตาเธอเลยเสียหลักล้มทาบทับลงมา เธอไม่ได้ตาฝาดแน่ๆ แต่ก็พยายามเตือนตัวเองว่าบางทีเธอก็อาจจะตาฝาดจริงๆ นั่นแหละ “เมื่อคืนคุณพ่อยอดเยี่ยมมากเลยครับ” กิตเอ่ยชมบิดาในรุ่งเช้าของวันใหม่ ในขณะที่รับประทานอาหารกันอยู่ “เราน่ะแผนการเยอะ” เขาโยกศีรษะลูกชายตัวน้อยไปมา “เมื่อคืนพี่หนึ่งกินข้าวกับผม แถมยังเล่านิทานสนุกๆ ให้ฟังด้วย ผมอยากได้พี่หนึ่งเป็นแม่จริงๆ จังเลยครับ ถ้าผมเรียกแม่หนึ่งได้ไหมครับ” “อย่าไปเรียกแบบนั้นเชียว เดี๋ยวพี่หนึ่งจะอึดอัดนะครับ” ภีมพัฒน์กังวลกลัวหญิงสาวจะหาว่าเขาสั่งสอนลูกให้ทำแบบนั้น เขากับเธอก็เพิ่งจะรู้จักกัน ซึ่งเขาก็ควรให้เกียรติเธอ “ไม่ได้เหรอครับ” เด็กชายตัวน้อยทำหน้าม่อยใส่บิดาอีกครั้ง “เอาเป็นว่าเราต้องให้เวลาพี่หนึ่งเขาก่อนนะครับ อย่าไปเร่งรัดอะไรแบบนั้นนักเลยครับ มันจะทำให้เขาอึดอัดใจเสียเปล่าๆ” เขาเอ่ยสอนบุตรชายคนเดียว “ก็ได้ครับ งั้นคุณพ่อพาผมไปหาพี่หนึ่งหน่อยสิครับ” “เอาแบบนั้นเหรอครับ” “ครับ หลังบ้านมะม่วงกำลังดกเลยครับ พี่จรรยาบอกว่ากำลังได้ที่ น่าจะกินได้แล้ว คุณพ่อก็สอยมะม่วงไปฝากพี่หนึ่งกับคุณยายเลยสิครับ” เด็กน้อยเสนอแนวทางการเข้าหาหนึ่งฤทัยให้บิดาได้ฟัง “ตกลงครับ” สองพ่อลูกแปะมือเข้าหากัน ก่อนที่ภีมพัฒน์จะจัดการสอยมะม่วงไปฝากเพื่อนบ้านต่างวัยทั้งสอง เขาจูงมือน้อยๆ ของลูกชายเดินไปยังบ้านข้างๆ เห็นหนึ่งฤทัยกำลังนั่งร้อยมาลัยอยู่ตรงเสื่อใต้ต้นพะยอม ซึ่งเป็นไม้ยืนต้นที่มีกลิ่นหอมดอกสีขาว เธอเกล้าผมเป็นมวยทัดดอกไม้กลางกระหม่อม ทำให้มองเห็นลำคอระหงเนียนละเอียดกับเสื้อคอเต่าสีกลีบบัวและกางเกงยีนส์ผ้าเนื้อดี เธอเป็นหญิงสาวที่นั่งร้อยมาลัยแต่สวมใส่กางเกงได้น่ารักน่ามองยิ่งนัก “พี่หนึ่ง” “อ้าวน้องกิต ว่าไงครับ” “ผมกับคุณพ่อเอามะม่วงมาฝากครับ” “น่ากินจัง” “สุกแล้วครับ พี่จรรยาบอกว่าหอมหวานมากเลย” “งั้นอยากกินข้าวเหนียวมะม่วงไหม พี่จะทำให้กิน” “อยากกินครับ” เด็กน้อยรีบพยักหน้าให้พี่สาวข้างบ้านในทันที “กำลังร้อยมาลัยอยู่เหรอครับ” ภีมพัฒน์นั่งลงใกล้ๆ มองอุปกรณ์ร้อยมาลัยของเธออย่างสนใจ มีดอกไม้ ใบไม้ หลากหลายสีสันอยู่ในตะกร้า เดี๋ยวนี้เขาไม่ค่อยเห็นผู้หญิงร้อยมาลัยกันแล้ว นอกจากหญิงสูงวัยที่ร้อยมาลัยมาขายที่ตลาด “ใช่ค่ะ หนึ่งร้อยมาลัยไปถวายพระน่ะค่ะ พรุ่งนี้วันพระ” “คุณหนึ่งร้อยมาลัยได้สวยมากเลยครับ แต่คนเดี๋ยวนี้ไม่มีใครนิยมนั่งร้อยกันแล้วนะครับ ซื้อหาง่ายกว่า” “ใช่ค่ะ แต่คุณยายสอนร้อยมาลัยตั้งแต่เด็กๆ น่ะค่ะ หนึ่งเลยชอบร้อยถวายพระเอง ได้ฝึกมือไปด้วย การร้อยมาลัยทำให้เรามีสมาธิด้วยนะคะ” “ครับ” “ก็เหมือนกับการทำอาหารน่ะค่ะ เราจะจดจ่ออยู่กับสิ่งนั้นๆ ทำให้เรามีสมาธิน่ะค่ะ” “จริงครับ” “ร้อยเสร็จพอดีเลยค่ะ” เธอวางมาลัยลงบนพาน “คุณหนึ่งนี่ร้อยมาลัยได้สวยมากเลยนะครับ” เขามองรูปร่างอรชรปราดเปรียวของเธอ เสื้อผ้าดูทันสมัยก็จริงแต่ก็ผสมผสานกับความเป็นผู้หญิงอย่างลงตัว เธอเกล้าผมทัดดอกไม้แลดูน่ารักและสวยหวานไปพร้อมกับความทันสมัยไม่ได้ขัดตาแต่น่ามองจนเขาไม่อยากถอนสายตาจากเธอเลย “คุณภีมอยากกินข้าวเหนียวมะม่วงไหมคะ” คนเอ่ยถามอมยิ้ม ทำเอาภีมพัฒน์หลุดจากภวังค์ความคิด และสะดุ้งน้อยๆ “พี่หนึ่งถามว่าคุณพ่ออยากกินข้าวเหนียวมะม่วงไหมครับ” กิตรีบเอ่ยบอกบิดา “ก็อยากกินนะครับ” เขาเอ่ยตอบอย่างเก้อๆ เธอจึงยิ้มให้เขา ก่อนจะพาสองพ่อลูกเข้าครัว “คุณยายขา... วันนี้ได้มะม่วงมาเยอะแยะเลยค่ะ หนูจะทำข้าวเหนียวมะม่วงน่ะค่ะ” คุณยายกำลังนั่งถักเสื้ออยู่อีกด้านพยักหน้ายิ้มๆ มองสองพ่อลูกอย่างเอ็นดูเพราะเดือนกว่ามานี้สองพ่อลูกหมั่นแวะเวียนมาที่บ้านทุกวันจนเหมือนญาติสนิท งานในสวนหรืองานบ้านเล็กน้อยที่ต้องอาศัยแรงผู้ชาย ภีมพัฒน์ก็คอยช่วยเหลืออยู่ตลอด ทำให้เบาแรงไปได้มาก แม้ปกติแล้วหนึ่งฤทัยจะเป็นคนทำเอง แต่พอมีภีมพัฒน์ เขาก็อาสาจัดการให้เองโดยไม่ต้องเปลืองแรงหลานสาว “โหย... ข้าวเหนียวมะม่วงของพี่หนึ่งน่ากินจังเลยครับ” กิตร้องขึ้นตาวาวด้วยความหิว “ถ้าน้องกิตอยากกิตอะไรก็บอกพี่หนึ่งนะคะ พี่หนึ่งจะทำให้กิน” หนึ่งฤทัยนั่งยองๆ ลงตรงหน้าของเด็กน้อย โยกศีรษะของอีกฝ่ายไปมาด้วยความเอ็นดู กิตโผเข้ากอดหนึ่งฤทัยแน่น ร้องไห้สะอึกสะอื้น ทำเอาทุกคนถึงกับตกใจ หนึ่งฤทัยอุ้มเด็กน้อยขึ้นมากอดเอาไว้ กิตก็กอดคอของพี่สาวข้างบ้านเอาไว้แน่น ซบหน้าออดอ้อนสะอื้นฮักๆ “น้องกิตเป็นอะไรคะ” หนึ่งฤทัยรีบเอ่ยถามอย่างตกใจ ไม่แน่ใจว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า “น้องกิตรักพี่หนึ่งจังเลย อยากได้พี่หนึ่งมาเป็นแม่ของน้องกิต” ประโยคของกิตทำให้ทุกคนยิ้มอย่างเอ็นดู “เวลาไปงานวันแม่ น้องกิตไม่มีแม่เหมือนคนอื่น น้องกิตอิจฉาคนที่มีแม่ หมูหวานชอบอวดแม่ให้น้องกิตฟังทุกวันเลยว่าแม่ของเขาน่ารักใจดีทำอาหารอร่อย” เด็กน้อยพูดอย่างน้อยใจ ภีมพัฒน์เองก็อึ้งไป เขาเพิ่งรู้ว่าลูกชายนั้นต้องการแม่เหลือเกิน แต่เขาไม่เคยตอบสนองสิ่งที่ลูกชายต้องการให้อีกฝ่ายได้เลยอาจเพราะเขายังหาผู้หญิงที่รักกิตจริงๆ จากใจไม่ได้เลย เพิ่งมาพบกับหนึ่งฤทัยนี่แหละที่รักกิตจริงๆ ด้วยความจริงใจ “ถ้ามีวันแม่อีก พี่หนึ่งไปเป็นแม่ให้น้องกิตดีไหมคะ” หนึ่งฤทัยอาสาอย่างมีน้ำใจ “ดีครับ แต่น้องกิตอยากให้พี่หนึ่งมาเป็นแม่จริงๆ” “ไม่เอานะครับน้องกิต” ภีมพัฒน์รีบปรามบุตรชาย เขากลัวว่าหนึ่งฤทัยจะอึดอัด “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” เธอหันไปบอกภีมพัฒน์

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more