บทที่8 คลั่งรักเมียมโน
2052 คำ
"ยายพิมพ์ นั้นน้องอยู่ในห้องน้ำหรือเปล่า หรือว่าในห้องน้ำเป็นไอ้กริชที่อยู่ข้างในวะ" พลากรร้องเรียกมาแต่ไกล คมกริชใช้จังหวะที่พิมพ์ลภัสตกใจดึงพิมพ์ลภัสมานั่งซ้อนตักของตัวเองที่นั่งลงบนโถชักโครก
"บอกไอ้หมึกไปว่าพิมพ์อยู่ในนี้ ส่วนพี่พิมพ์เห็นว่าเดินไปห้องน้ำด้านใน" คมกริชพูดกระซิบ กอดเอวบางไว้แน่นแล้วก้มลงซุกไซ้ซอกคอขาวและใบหูของพิมพ์ลภัสเบาๆ ถือโอกาสแทะโลมพิมพ์ลภัสอย่างเต็มที่
"พี่หมึกน้องอยู่ข้างใน ส่วนเพื่อนพี่พิมพ์เห็นเขาเดินเข้าไปข้างในนะคะ ตอนนี้คงตกส้วมตายไปแล้วมั้งคะ" พิมพ์ลภัสตะโกนบอกพี่ชายออกไปแต่ก็พูดแขวะคมกริชและดิ้นให้คมกริชปล่อยตนเอง
"ปากเก่ง เดี๋ยวก็ได้โดนอีกหรอก หรือว่าพิมพ์ชอบให้พี่จูบ"
"ไอ้...."
"อย่าด่านะ ด่าพี่อีกทีพี่รับรองว่าคราวนี้เราได้กันในห้องน้ำแน่นอน" คมกริชกระซิบบอกพิมพ์ลภัสทำให้พิมพ์ลภัสนิ่งทันทีเหมือนโดนกดปิดสวิตช์
"เหรอ พิมพ์เห็นมันเดินไปด้านในใช่มั้ย งั้นเดี๋ยวพี่ตามไปดูมันหน่อย กลัวมันจะตกส้วมตายเหมือนกัน" พลากรบอกน้องสาวและเดินเข้าไปด้านใน
"ค่ะ พี่หมึกไปดูเถอะค่ะ" พิมพ์ลภัสบอกพี่ชายออกไป เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าพี่ชายเดินไปแล้ว พิมพ์ลลัสก็หันมาจัดการผลักและทุบตีคมกริชให้ปล่อยตนเองเอง พอคมกริชโดนตีก็เผลอร้อง
"โอ๊ย...."
"อย่าร้องเสียงดัง ตีเบาๆ เองนะ จะร้องทำไม ปล่อยฉันได้แล้วจะออกไปข้างนอก นี่มันในห้องน้ำนะฉันร้อนจะตายอยู่แล้วเนี่ย" พิมพ์ลภัสยกมือเรียวขึ้นปิดปากหนาของคมกริชเอาไว้ พร้อมกับออกแรงดิ้นให้คมกริชปล่อยเอวของตัวเอง
"มือหอมจัง" คมกริชดึงมือบางที่ปิดปากของตนอยู่ขึ้นมาหอม มืออีกข้างของตนเองก็กอดเอวบางเอาไว้แนบแน่น
"ปล่อยได้แล้ว พี่หมึกอยู่ข้างนอกนะ" พิมพ์ลภัสพูดเหมือนจะร้องไห้กลัวพี่ชายจะมาเห็นเข้า
"ปล่อยก็ได้ แต่ว่าพรุ่งนี้พิมพ์ต้องไปดูหนังกับพี่นะ รับปากมาก่อน" คมกริชคนเจ้าเล่ห์ตั้งข้อแม้ขึ้นมาอีก
"เออ ๆ ก็ได้ๆ ปล่อยสิเดี๋ยวพี่หมึกมาเห็นเข้า" พิมพ์ลภัสรับคำส่งๆ ไป ขอให้ได้หลุดออกไปจากห้องน้ำนี่ก่อนเถอะอย่างอื่นค่อยว่ากัน เมื่อพิมพ์ลภัสรับคำคมกริชจึงยอมปล่อยแต่ก็ยังค้ากำไรด้วยการกดจมูกลงหอมแก้มสาวไปฟอดใหญ่
"แก้มหอมจังเมียของคมกริช พี่ปล่อยก็ได้พรุ่งนี้อย่าลืมนัดของเรานะครับ" เมื่อโดนคมกริชขโมยหอมแก้มพิมพ์ลภัสก็โกรธขึ้นมาเป็นริ้วๆ แต่ก็ทำอะไรคมกริชไม่ได้ต้องยอมๆ ให้เขาไปก่อน
"เออ รู้แล้วไม่ลืม" พิมพ์ลภัสรับคำ คมกริชจึงยอมปล่อยให้ออกจากห้องน้ำไปก่อน ส่วนตัวเขาเองได้เดินตามไปทีหลัง แล้วทำทีมานั่งรับลมที่ริมระเบียงรอให้พลากรเดินวนกลับมาตามหาตัวเองแล้วบังเอิญเจอว่าตนเองนั่งรับลมอยู่ คิดแผนการแบบคนเจ้าเล่ห์เจ้าบทบาทของจริง
"อ้าวไอ้กริชทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้วะ กูหามึงแทบแย่" พลากรถามเพื่อน
"กูมาเข้าห้องน้ำ เสร็จแล้วก็โทรสั่งงานลูกน้องนิดหน่อย นั่งตรงนี้แล้วเห็นว่าลมมันเย็นดีเลยนั่งนานหน่อย" คมกริชพูดตอแหลไปตามประสา
"แต่กูเดินมาตอนแรกไม่เห็นเจอมึงเลยนะ"
"กูเห็นมึงนะแต่กูติดสายอยู่ เห็นมึงเดินจ้ำอ้าวเข้าไปเลยเรียกไว้ไม่ทัน ช่างเถอะออกไปดื่มกันต่อเถอะกูคุยงานเสร็จแล้ว" คมกริชพูดเบี่ยงประเด็นหลบเลี่ยงไปอีก
"เออ ไปดื่มกันต่อ" พลากรรับคำแต่สีหน้าก็ยังมีความสงสัยในตัวเพื่อนของตัวเอง มันบอกว่ามานั่งรับลมแต่เหงื่อมันแตกพลั่กท่วมตัว ราวกับเพิ่งจะออกมาจากห้องอบซาวน่าอะไรอย่างนั้น
บรรดาเพื่อนๆ ของพลากรและพิมพ์ลภัสนั่งพูดคุยเม้าท์มอยกันจนดึกเกือบเที่ยงคืน ก็ได้แยกย้ายขอตัวกลับไปพักผ่อนกัน แม้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นวันหยุดแต่มันก็ดึกแล้ว เมื่อส่งเพื่อนๆ กลับหมดแล้ว พิมพ์ลภัสก็หมุนตัวจะเดินกลับเข้าบ้านแต่บังเอิญชนเข้ากับร่างใหญ่โตของคมกริชที่มายืนซ้อนหลังรอพิมพ์ลภัสอยู่นานแล้ว
"โอ๊ย นี่คุณมายืนทำบ้าอะไรอยู่ข้างหลังฉัน เป็นผีหรือไงมาเงียบเชียบ ถอยออกไปเลยนะไม่กลับบ้านกลับช่องหรือไง คนอื่นเขากลับกันหมดแล้วเห็นมั้ย พี่หมึกก็กลับไปกับยายอายแล้วยังจะทำยืนทำบ้าอะไรหรือตรงนี้อีก" พิมพ์ลภัสต่อว่าคมกริช
"ไม่ได้เป็นผีแต่เป็นผัว แล้วที่ยังไม่กลับเพราะจะเดินมาลาเมียก่อน"
"ไอ้บ้า กลับไปเลยไป"
"จะกลับแล้วแต่มาบอกฝันดีเมียก่อน แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมนัดของเรานะ"
"ชิ เออ ไม่ลืม กลับไปได้แล้วไป ฉันง่วงนอนแล้ว" พิมพ์ลภัสทำเสียงชิจ๊ะไม่พอใจ แต่ก็ยอมรับปากส่งๆ ไปจะได้เข้าบ้านไปนอน ได้หลุดพ้นจากสถานการณ์แย่ๆ ที่ต้องมาเจอคมกริชแล้วประจันหน้ากันอยู่แบบนี้
"ครับ ฝันดีนะ ฝันถึงพี่บ้างนะ" คมกริชส่งยิ้มหวานแสดงความเจ้าชู้ออกมาอย่างเต็มที่ พิมพ์ลภัสไม่อยากด่าต่อปากต่อคำอีกจึงไม่ว่าอะไรแต่เดินลงส้นเข้าบ้านไปนอนในทันที
คืนนั้นกลับไปถึงคอนโดคมกริชก็นอนไม่หลับ หลับตาลงก็เห็นแต่หน้าสวยของพิมพ์ลภัสลอยมา นึกคำนึงถึงแต่หน้านวลสวยคม หลับตาก็เห็นแต่ตอนที่กอดพิมพ์ลภัสและปล้ำจูบกันในห้องน้ำ
"ไอ้กริช นี่มึงกลายเป็นคนคลั่งรักเมียไปตั้งแต่เมื่อไหร่แล้ววะเนี่ย" คมกริชลืมตาขึ้นแล้วพูดกับตัวเองเบาๆ สักพักก็นึกขึ้นได้
"ไอ้บ้า กูนี่ท่าจะบ้า เมียบ้าเมียบออะไรของมึง มึงยังไม่ได้เขาเว้ยไอ้กริช มึงจะคลั่งรักเมียมโนบ้าหรือไงวะไอ้กริช" คมกริชนึกขึ้นได้ก็ก่นด่าตัวเองเบาๆ พยายามที่จะหลับตาและนอนหลับให้ได้ พรุ่งนี้เขาต้องรีบตื่น
"นอน ๆ พรุ่งนี้ต้องรีบตื่นมาเซ็นเอกสารจัดซื้อให้เสร็จในตอนเช้า เสร็จแล้วเรามีนัดไปดูหนังกับน้องพิมพ์นะเว้ย นอนเถอะ" คมกริชบังคับตัวเองให้นอนหลับ
เช้าของวันต่อมาพิภพลูกน้องคนสนิทของคมกริชก็ได้เอาเอกสารมาให้เซ็นที่คอนโดของเจ้านาย
"นายตื่นเช้ามากเลยนะครับนายวันนี้"
"อือ จะรีบตื่นมาเคลียร์งานให้เสร็จก่อนเที่ยง"
"แล้วเมื่อคืนเป็นยังไงบ้างครับนาย ได้เจอคุณพิมพ์น้องสาวคุณหมึกได้คุยกันดีๆ หรือเปล่าครับ"
"ได้คุย แต่ไม่ดีเท่าไหร่หรอก น้องพิมพ์เขาไม่เคยคุยดีกับกูอยู่แล้ว"
"เอาน่านาย ตื๊อเท่านั้นที่จะได้เธอมาครองครับ ผมเป็นกำลังใจให้ ว่าแต่มื้อเที่ยงนี้นายจะให้ผมสั่งอาหารให้หรือเปล่าครับ" พิภพให้กำลังใจและถามเจ้านายด้วยความเป็นห่วง
"ไม่ต้อง กูมีนัดแล้ว"
"มีนัดที่ไหนเหรอนาย"
"นัดกับพิมพ์เอาไว้ ว่าจะไปดูหนังด้วยกัน"
"จริงดินาย นายผมนี่สุดยอด ทำยังไงเหรอครับคุณพิมพ์ถึงได้ตอบตกลงไปดูหนังกับนายได้"
"มันเป็นความสามารถเฉพาะตัว บอกไม่ได้หรอกเว้ย กูเซ็นเอกสารครบแล้วมึงเอากลับไปจัดการต่อแล้วกันนะ"
"รับทราบครับนาย ดูหนังให้สนุกนะครับผม" พิภพรับคำเจ้านาย แล้วยิ้มล้อเลียนยินดีที่นายดูมีความสุขที่กำลังจะได้ไปดูหนังกับสาวที่ตัวเองกำลังหมายปองอยู่
"เออ ไปได้แล้ว ขอบใจมากเว้ยพิภพ"
หลังจากที่ลูกน้องกลับไปแล้วคมกริชก็ได้ไลน์หาพิมพ์ลภัสแต่พิมพ์ลภัสก็ไม่ยอมอ่านไลน์
"ไม่อ่านไลน์ด้วย"
"บล็อกไลน์กูอีก"
"จะเล่นแบบนี้กับพี่ใช่มั้ยพิมพ์" คมกริชพูดออกมาด้วยความแค้นเคืองใจ ก่อนที่จะกดเบอร์โทรศัพท์ของพิมพ์ลภัสแล้วโทรหา เบอร์โทรศัพท์นี้เขาได้ขอเอาไว้จากพลากรเมื่อหลายวันก่อน อ้างว่าเผื่อได้คุยกันเรื่องงานกับพิมพ์ลภัส พอคมกริชโทรไปหาพิมพ์ลภัสก็รับสายเพราะไม่รู้ว่าเป็นเบอร์โทรของใคร
"สวัสดีค่ะ พิมพ์ลภัสพูดสายค่ะ ไม่ทราบว่า..."
"รับสายได้แต่ไม่คุยไลน์กับพี่ แบบนี้หมายความว่ายังไงน้องพิมพ์" คมกริชพูดน้ำเสียงไม่พอใจมาตามสาย
"หมายความว่าไม่อยากคุยด้วยไง บล็อกแล้วยังจะโทรมาอีก ไปเอาเบอร์ฉันมาจากพี่หมึกใช่มั้ย ฉันบอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับฉัน แค่นี้นะ"
"เดี๋ยว แต่วันนี้เรามีนัดไปดูหนังกันนะพิมพ์"
"ฉันไม่ว่าง ฉันง่วง ฉันไม่อยากออกไปข้างนอกเข้าใจมั้ย"
"เออ งั้นพี่ไปหาพิมพ์ที่บ้าน ขอไปกินมื้อเที่ยงด้วยก็แล้วกัน"
"ไม่ได้ พี่หมึกไม่อยู่บ้านไปค้างที่คอนโดกับยายอาย"
"ก็ช่างไอ้หมึกมันสิ พี่ไม่ได้จะไปหามัน พี่จะไปหาเมียพี่"
"งั้นก็เชิญไปหาที่อื่น อย่ามามโน ที่บ้านของฉันไม่มีเมียของคุณ" พิมพ์ลภัสพูดเสร็จก็รีบวางสายแล้วบล็อกเบอร์ของคมกริชทันที
"พิมพ์ กล้าตัดสายพี่ กล้าบล็อกเบอร์พี่ใช่มั้ย" คมกริชพูดด้วยความหัวร้อนสุดกำลัง
"เออ พิมพ์ยังเป็นเมียมโน แต่อีกไม่นานหรอกพี่จะทำให้พิมพ์กลายเป็นเมียพี่จริงๆ ให้จนได้" คมกริชคิดอย่างขุ่นเคืองใจ
"ไม่อยากออกไปไหนใช่มั้ย เดี๋ยวจะตามไปให้ถึงบ้าน" คมกริชพูดเสร็จก็คว้ากุญแจรถแล้วออกไปหาพิมพ์ลภัสที่บ้าน แต่พิมพ์ลภัสเองก็กลัวใจในความกล้าบ้าบิ่นของคมกริชเหมือนกัน วันนี้พี่ชายไปนอนคอนโดพ่อไปตีกอล์ฟ มีแม่อยู่บ้านคนเดียว พิมพ์ลภัสกลัวคมกริชจะบุกมาที่บ้านเหมือนอย่างที่ขู่ไว้จึงรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปข้างนอกเพื่อหนีคมกริช
"อะไรกันวะเนี่ยชีวิตฉัน เสียตัวให้ไอ้บ้าคนหนึ่งไปแล้ว เสียตัวแล้วคิดว่าจะแล้วกันไป นี่อะไรวะยังมาตามรังควานเรียกร้องสิทธิ์ความเป็นสามีกับเราอีกเหรอวะ" พิมพ์ลภัสบ่นกับตัวเองเบาๆ แล้วรีบร้อนขับรถออกไปจากบ้านเพื่อหนีคมกริช
ฝั่งของคมกริชก็ตามพิมพ์ลภัสมาถึงบ้านจริงๆ มาถึงบ้านก็เจอแต่คุณนายสะอางอยู่บ้านแค่คนเดียว คนสวยเมียมโนของเขานั้นได้หายออกไปจากบ้านเรียบร้อยแล้ว
"อ้าวพ่อกริช มาหาหมึกเหรอลูก หมึกเขาไปค้างที่คอนโดนะลูก ไม่ได้นัดกันเอาไว้ก่อนเหรอ" คุณนายสะอางถามขึ้น
"ผมมาหาน้องพิมพ์ครับแม่"
"มาหาน้องพิมพ์เหรอ น้องพิมพ์ก็ไม่อยู่บ้านนะ กริชได้นัดกับน้องไว้หรือเปล่าละลูก"
"ตอนแรกก็นัดครับ เอ่อ ผมหมายถึงว่าน้องพิมพ์อาจจะลืมไปว่านัดกับผมไว้ ไม่เป็นไรครับแม่พิมพ์เขาอาจจะมีธุระด่วน ยังไงผมขอตัวกลับก่อนนะครับ" คมกริชพูดแล้วยกมือไหว้ลาคุณนายสะอาง
"เออ เล่นตัวไปเถอะ ไม่ง้อเหมือนกันเว้ย นี่ใครคมกริชนะ ไม่จำเป็นต้องตื๊อ ต้องขอความรักจากผู้หญิงคนไหนนี่หว่า" คมกริชพูดออกมาด้วยความหงุดหงิดหัวเสียอย่างคนที่เอาแต่ใจ เกิดมายังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนวิ่งหนีเขาได้ถึงขนาดนี้มาก่อน
- ผู้เขียน
