“ก็ถามนะ แต่เอบอกว่ายะหยาทำงานอยู่ฝ่ายบัญชี และเอก็ไม่รู้จักหัวหน้าฝ่ายบัญชีด้วย ไม่ต้องกังวลหรอกน่า”
เอรินตบไหล่มษยาเบา ๆ ขณะสังเกตเห็นสีหน้าเป็นกังวลของเพื่อนสนิท
“เอสัญญาว่าจะเก็บเรื่องที่เคนเป็นเจ้าของบริษัทไว้เป็นความลับ ว่าแต่วันนี้ยะหยาเริ่มทำงานหรือยัง”
“ก็เล็กน้อย วันนี้ไปวัดตัวตัดชุดฟอร์ม มันก็ยุ่ง ๆ หน่อยน่ะเอ”
“ไม่มีอะไรน่าหนักใจใช่มั้ย เอดีใจนะที่ยะหยาได้งานที่นี่เพราะเป็นบริษัทใหญ่และสวัสดิการก็ดีมาก ๆ ที่สำคัญยะหยาก็ได้ทำงานกับคนที่...เอ้อ...คุ้นเคย”
เอรินลดน้ำเสียงลงต่ำในตอนท้ายทว่ามษยากลับไม่ได้ใส่ใจในความผิดปกติของเพื่อนสนิท เธอมัวแต่คิดเรื่องระหว่างตัวเองและประธานบริษัทที่มันกำลังคุกรุ่นเหมือนถ่านไฟเก่าที่เริ่มคุโชนขึ้นอีกครั้งแต่ก็ไม่อาจเปิดเผยความรู้สึกนั้นต่อเอรินได้ หญิงสาวปรายยิ้มจาง ๆ
“ยะหยาก็หวังว่าอย่างนั้น หวังว่าทุกอย่างคงราบรื่นดี ที่ตั้งใจไปทำงานก็เพรา
