“ฉันก็นึกว่าเกิดปีไก่”
“ไม่ใช่ แล้วถ้าไก่จะทำไมเหรอย่ะ”
“ก็ไม่ทำไม แค่สงสัยว่าคนอะไรจิกเก่งจัง จิกได้จิกดี” …เจอทีไรเล่นเอาเธอถลอกปอกเปิดไปทั้งตัวเพราะโดนจิก!!
แล้วคนแอบนินทาก็ต้องยกมือขึ้นอุดหูแทบไม่ทันเพราะเสียงแหลมอย่างคนมีอารมณ์มากของเพื่อน
“ยัยมุ้มมิ้ม แกว่าคนหล่อแบบนี้ได้ยังไง อคติชัดๆ เขาอุตส่าห์หวังดีช่วยพาแกมาส่ง ที่ให้คัดรายงานนั่นก็เมตตามากๆ แล้วที่ไม่ตรวจแล้วหักคะแนนไปเลย แกยังไม่เห็นถึงความใจดีของเขาอีกเหรอ!!” เพราะเธอไม่เคยมีความลับกับเพื่อน ยัยเอมจึงรู้หมดทุกเรื่อง แต่ความหลงมันเป็นอย่างนี้เองสินะ เธอเชื่อว่าถ้าทำลายขนมได้แล้วห้องไม่และ ยัยเอมจะไม่ลังเลและทำไปแล้วเพื่อปกป้องอาจารย์สุดหล่อ
ญานิศาแอบกรอกตามองบนถอนหายใจเฮือก
“ก็ขอบคุณ ขอบคุณไปตั้งหลายครั้งแล้วด้วย” แต่คำขอบคุณของเธอถูกตีกลับ แม้เขาจะรับไว้ด้วยคำพูดตามมารยาท แต่การกระทำช่างตรงกันข้ามกับคำพูด
…ตอนเดินผ่
