ตอนที่ 13
1155 คำ
ตลอดเวลาหนึ่งเดือนไม่มีคืนไหนเลยที่จะหลับได้โดยปราศจากอ้อมกอดอุ่นและทุกเช้าจะถูกหอมแก้มไปหลายครั้งจนบางครั้งก็หงุดหงิดเพราะกำลังหลับอย่างสบาย
เราอยู่ด้วยกันเหมือนคู่รักทั่วไปที่คอนโดของเธอจนบางครั้งก็รู้สึกหวั่นใจกลัวจะตกหลุมรักขึ้นมาซึ่งความรู้สึกนั้นไม่ควรจะเกิดขึ้นเลยเพราะอีกแค่สองเดือนทุกอย่างก็จะจบลงอย่างสมบูรณ์ วงโคจรระหว่างเราต้องขาดลงและอาจจะไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ใกล้กันอีกครั้ง
เราจะกลายเป็นคนไม่รู้จักที่รู้จักกันดี!
คิดแล้วก็เศร้าใจ!!
"น้องอายตาเป็นอะไรรึเปล่า?"
"เปล่า!"
"อยู่ดีๆก็ทำหน้าบึ้ง พี่พูดคุยอะไรก็ไม่ตอบมาสักคำไม่พอใจอะไรรึเปล่า?"
"เปล่า!"
"อย่าทำปากแบบนี้สิรู้ไหมว่าน่าจูบขนาดไหน?"
"จูบมาเป็นเดือนแล้วยังไม่เบื่ออีกเหรอ?"
"ไม่เคยเบื่อเลยสักครั้ง"
ในขณะที่อีกหนึ่งแววตาจ้องมองด้วยความอิจฉาเคียดแค้นและโหยหาจนแทบคลั่งตายอยู่รอมร่อ แอบเดินตามห่างๆจนกระทั่งที่นั่งอยู่ในโรงหนังมืดทึบปืนในกระเป๋าก็ร่ำร้องอยากจะออกมาเป่ากระบานมาเฟียให้ทะลุเข้ากลางสมองแล้วจากนั้นก็ส่งอีกนัดให้ทะลุเข้าตัดขั้วหัวใจของคุณหนูแสนขี้เบื่อให้ตายตกไปตามกันให้สาสมกับสิ่งที่ทำลงไป แต่ก็ต้องชะงักเมื่ออีกฝ่ายรู้ตัวหันมาจ้องมองทำให้ต้องรีบลุกหนีออกไปก่อนจะถูกจับได้
แค้นนี้ถ้าไม่ตายยังไงก็ต้องชำระสะสางแน่!
มิเกลหันมองเมียเด็กที่ยังไม่รู้สึกตัวว่ามีคนแอบสะกดรอยตามมาเงียบๆแต่ไม่มั่นใจว่าเป็นใครกันแน่ เขากำลังมีเรื่องกับไอ้พายุหนักขึ้นทุกวันอีกไม่นานถึงได้แตกหักตัดญาติพี่น้องกันจริงๆ ส่วนเธอก็แทบไม่เคยมีเรื่องกับใครเลยด้วยซ้ำนั่นเลยทำให้คิดว่านี่อาจจะเป็นศัตรูจากทางเขาที่ต้องการทำร้ายเมียเพื่อข่มขู่ให้ยอมแพ้
"หนังจบแล้ว"
"รอให้คนเดินออกไปก่อนก็ได้ไม่เห็นต้องรีบ"
"เย็นนี้กินปิ้งย่างไหม?"
"ทำเป็นเหรอ?"
"สั่งมาสิใครจะบ้าทำเองเล่า! พี่มิเกลก็เป็นคนย่างไงเดี๋ยวหนูจะเทเบียร์เย็นๆให้เองดีไหม?"
"ตามใจหนูสิ พี่กินอะไรก็ได้หมดไม่ค่อยเลือกหรอก" จะให้พูดว่าเลือกกินก็ไม่ได้เพราะถ้าเมียอยากกินก็ต้องกินขืนขัดใจยัยหนูจะหาเรื่องออกไปกินข้างนอกแทน ส่วนเรื่องเอาใจด้วยการเทเบียร์ให้ดื่มก็ทำให้รู้สึกดีอยู่นะถ้าไม่ติดที่ยัยหนูดื่มเก่งมาก ครั้งก่อนเราก็ดื่มด้วยกันสองคนแบบนี้จนเกือบจะหมดลังเมียถึงได้สิ้นฤทธิ์คลานไปขึ้นเตียงนอนตื่นมาก็อาเจียนและตลอดทั้งวันนั้นเมาค้างสภาพเหมือนซอมบี้แต่ต้องฝืนไปเรียนเนื่องจากเป็นวิชาที่อาจารย์เช็คชื่อ
อายตาเดินเล่นตลอดทั้งช่วงบ่ายซื้อของใช้เล็กน้อยส่วนคนถือก็เป็นเขาและบัตรเครดิตที่ใช้ก็เป็นของเขาอีกด้วย
พี่มิเกลไม่เคยบ่นเวลาเธอซื้อของจุกจิกไปเรื่อยต่อให้บางอย่างจะแทบไม่เคยเอาออกมาใช้เลยก็ตาม เขาบอกแค่ถ้าเงินใช้ซื้อความสุขได้ก็ซื้อไปเถอะเพราะเดี๋ยวความทุกข์ทักทายจะได้มีความสุขหลงเหลืออยู่ในความทรงจำพอให้ยิ้มได้บ้าง
เขาพูดเหมือนว่าตัวเองเคยทุกข์ทรมานมาก่อนงั้นแหละ!
"อ้าวมิเกลไม่ได้เจอกันนานเลยนะแล้วนี่ใครว่ะ เด็กใหม่มึงเหรอน่ารักเหมือนกันนี่หวา"
"นี่อายตาเป็นเมียของกู!"
"เมีย? อ๋อ! นี่คือคนที่เขาลือกันเหรอว่าแย่งมึงมาจากพี่สาวตัวเอง กูไม่คิดเลยนะว่าจะได้เลยง่ายๆขนาดนี้โลกแม่งกลมฉิบหาย แล้วจะเลิกกันเมื่อไรล่ะ?"
"ถ้าเมียกูไม่อยู่ตรงนี้มึงได้เลือดกลบปากแน่ไอ้พายุ!"
"แหม่...กูก็คิดว่ามึงจะรักขวัญจนเริ่มต้นใหม่ไม่ได้ซะอีก เอ๊ะ! เด็กคนนี้ก็คล้ายขวัญอยู่นะเนี่ย"
"หุบปาก!"
"มึงเอามาแทนที่ขวัญได้แต่รักไม่ได้หรอก"
ผลั๊ว!!
"ทำได้แค่นี้เหรอว่ะ? มึงนี่มันกระจอกจริงๆเลยไอ้มิเกลแล้วเดี๋ยวว่างๆกูจะหาเวลาทำความรู้จักเมียใหม่มึงนะ" พายุแค่นหัวเราะออกด้วยความสะใจและไม่สนใจความเจ็บที่ถูกต่อยด้วย เขาเช็ดเลือดมมุมปากออกพร้อมกับปรายตามองเด็กน่ารักตัวเล็กผิวขาวหุ่นดีและดูท่าทางใสซื่อไม่มีพิษภัย เธอมองด้วยความสงสัยในระเบิดลูกใหญ่ที่เขาตั้งใจพูดเพื่อให้มีปัญหากัน
"พี่ชื่อพายุนะครับน้องอายตา"
"ใครอยากรู้จักคะ? เสร่อ!"
"แล้วเดี๋ยวว่างๆกูจะไปหามึงที่บ้านนะไอ้พายุ"
อายตาผู้ชายทั้งสองคนด้วยความหวั่นใจว่าจะมีเรื่องเพราะลำพังแค่เห็นพี่มิเกลต่อยก็ตกใจขยับตัวหนี คนเดินผ่านไปมาก็มองกันหมด พวกเขามองหน้ากันเงียบๆก่อนที่พี่มิเกลจะคว้ามือเธอเดินแยกออกมาอีกทางและเงียบจนน่ากลัวเลยด้วย
นี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าเขาน่ากลัวมาก!
"เมื่อกี้มันเป็นญาติห่างๆไม่ถูกกับพี่แล้วผู้หญิงที่มันพูดถึงชื่อว่าขวัญเป็นแฟนเก่าของพี่คบกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมปลายแต่ตอนนี้ตายแล้ว ขวัญถูกรถชน"
"ถ้าพี่ไม่สบายใจก็ไม่ต้องเล่าให้ฟังก็ได้นะ"
"พี่ไม่อยากให้หนูคิดมาก"
"หนูไม่คิดอะไรหรอก"
"พี่แค่ไม่อยากให้น้องอายตารู้สึกว่าเป็นตัวแทนของใคร ความรักของพี่กับขวัญมันเป็นเหมือนนิทานเรื่องหนึ่งที่ตอนจบไม่แฮปปี้แต่ว่าถ้าเรื่องของเราเป็นนิทานอีกเรื่องพี่ก็อยากให้จบแบบแฮปปี้นะ"
"นิทานที่แต่งขึ้นมาหลอกลวงคนอื่นน่ะสิ!" เธอตอบไปส่งๆไม่มั่นใจว่าเขากำลังสื่อถึงความหมายแบบไหนกันแน่
ความรักครั้งก่อนของพี่มิเกลคงเป็นนิทานแสนอบอุ่นถึงตอบจบจะไม่สามารถรักกันได้แต่เรื่องของเธอกับเขาไม่ใช่แบบนั้นเลยนะ เราสองคนไม่ได้รักกันแบบนั้นสักหน่อยและเวลาที่มีกำลังนับถอยหลังเพื่อจบนิทานเล่มนี้ให้เขากลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมของตัวเองส่วนเธอก็จะใช้ชีวิตต่อไปในแบบของตัวเองเท่านั้นเอง
เรื่องระหว่างเราจบแบบไหนถึงจะดีที่สุดนะ!
- ผู้เขียน
