บทที่ 13.3
ไม่เจอเรื่องร้าย ไม่พบพานเรื่องดี
“ซ่งไป๋ลู่!”
หวงจื่อโม่ร้องเรียกหญิงสาวเสียงหลงพร้อมกับรับร่างที่หมดสติของนางเอาไว้ในอ้อมแขนด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
ขณะที่ซ่งเล่อลุกขึ้นทะยานตัวมายังห้องหนังสือในทันทีที่ได้ยินเสียงกรีดร้องดังลั่นของซ่งไป๋ลู่ สองเท้าหยุดชะงัก ดวงตาคมแข็งกร้าว จ้องมองแขนของหวงจื่อโม่ที่โอบกอดซ่งไป๋ลู่เอาไว้แนบอก
ต่ำช้า!
ไม่ถามไถ่เรื่องราวก่อนหน้าซ่งเล่อที่ย่างสุมเข้าไปในห้องหนังสือด้วยแววตาแข็งกร้าวก็จับแขนเล็กดึงร่างไร้สติของซ่งไป๋ลู่กลับคืนสู่อกแกร่ง
“ข้าไม่ได้ทำอะไรนาง เมื่อครู่... อั๊ก!”
หวงจื่อโม่อ่านสายตาที่เข้าใจผิดของชายหนุ่มตรงหน้าออกจึงรีบเร่งอธิบาย ทว่าพูดไม่ทันจบประโยคเท้าของซ่งเล่อก็ยันเข้าที่กลางอกของเขาจนร่างสูงกระเด็นหงายหลังลงไปกองกับพื้น ทั่วทั้งตัวจุกแน่นจนแม้แต่การหายใจก็ยังทำได้อย่างลำบาก
หวงจื่อหานที่วิ่งตามมาดูเหตุการณ์รีบเข้ามาพยุงบุ
