หญิงสาวสำลักผวาขึ้นจากน้ำ พบเจอกับริมฝีปากกระด้างที่บดเบียดลงมาอย่างรุกราน ความปรานีแทบไม่มี เขากำลังอยากลงทัณฑ์หญิงสาวที่กล้าเชิดใส่ ไม่เคยมีใครกล้าทำเช่นนี้มาก่อน โทษทัณฑ์จากเขาก็คือความเร่าร้อนที่จะทำให้เธอคร่ำครวญ
“อือๆๆๆ ปล่อยข้า คนป่าเถื่อน” ทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสระเธอก็บริภาษเขาไม่หยุดปาก
อัฟฟานกระชับร่างงามแนบอกกระซิบเสียงเย็น
“เจ้ากล้าว่าข้ารึ แล้วเจ้าจะเสียใจที่กล้าว่าข้า”
“ทำไมข้าจะว่าไม่ได้ ท่านก็ดีแต่รังแกผู้หญิงไม่มีทางสู้”
“แต่ผู้หญิงอย่างเจ้าไม่มีฐานะหรือสิทธิ์จะมาต่อรองกับข้า ที่สำคัญ... ผู้หญิงอย่างเจ้าหากทำตัวไร้ความอ่อนหวานเช่นนี้ก็น่าเบื่อหน่ายยิ่ง” เขาบดคลึงกระแทกริมฝีปากอิ่ม
จุมพิตดุเดือดเกิดขึ้นทันทีทันใดจนมาราตีเจ็บร้าวชอกช้ำไปทั่วริมฝีปาก ก่อนจุมพิตจะแปรเปลี่ยนเป็นดูดดื่มหวานล้ำเร่าร้อนอย่างเรียกร้อง
ทั้งคู่หอบหายใจสะท้านสั่นไหว หญิงสาวพยายามผลักไสทำท่า
