แต่เขากลับพอใจที่มันเล็กแบบนี้ เขาอยากให้มันเล็กยิ่งกว่านี้อีก อยากให้เป็นห้องสตูดิโอที่มีแค่ห้องนอนห้องนั่งเล่นทุกอย่างอยู่ในห้องเดียว อยากเห็นเธออยู่ในสายตาตลอดเวลา
"เดี๋ยวนะคุณ ป่านนี้ทำไมคุณยังไม่กลับห้องอีก"
"โทษทีผมเผลอหลับไป"
"งั้นก็กลับได้แล้ว สองทุ่มแล้วเนี่ย"
"แขนผมเจ็บจะขับรถกลับได้ไง"
"นี่คุณภัทร คุณมีคนขับรถ ลืมแล้วเหรอ"
"แต่นี่ไม่ใช่เวลาทำงานของเขานะ เราจะไปใช้เขาเหมือนทาสแบบนั้นได้ยังไง" คนมีเหตุผลกว่าก็เอาชนะคนที่ชอบเห็นอกเห็นใจคนอื่นจนได้
"งั้นฉัน...เอ่อ...แพรเรียกแท็กซี่ให้ไหมคะ"
"ผมเจ็บแขนขนาดนี้แล้ว ที่รักจะให้ผมกลับไปนวดแขนเองเหรอ" คนเจ้าเล่ห์ก็ทำตาละห้อย คุณหมอสาวคนสวยก็อดสงสารไม่ได้ เพราะเธอทำให้เขาเจ็บแขน ดีนะที่มันไม่หัก
"งั้นคุณนอนโซฟานี่ก็ได้ เดี๋ยวฉันไปหาเสื้อผ้ามาให้ ไม่รู้คุณจะใส่ได้ไหม"
"ไม่ต้องผมเตรียมมา"
"ฮะ! อะไรนะ"
"ผมเตรียมมาแล้ว ผมเตรียมพร้อ
