นอนกอดกันเฉยๆ

1706 คำ

บ้าน เจริญสุไพศาล แกร๊ก แกร๊ก “เสียงอะไรวะเนี๊ย...” ฉันมองไปทางมุมหนึ่งของห้องหลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จตัวยังไม่ได้เช็ดเลย เดินย่องๆไปทางที่เกิดเสียง “หรือว่า..?” ฉันนึกขึ้นได้ว่าเสียงตรงมุมห้องที่ดังมานั่น เหมือนจะเป็น “หวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดนะ...” ฉันรีบวิ่งไปที่ตรงจุดที่มันเกิดเสียงดังเมื่อกี้ทันที แต่พอมาถึง “เห้ย! ไม่นะ.....” ฉันเห็นเหมือนลูกบิดประตูที่กั้นอยู่ระหว่างห้องฉันกับห้องของคุณกิจมันกำลังจะเปิดออก แต่ฉันต้องใช้ความเร็วรีบเอาตัวเองไปดันไว้อย่างไว “อย่าเข้ามานะ นี่มันห้องของหนูนะคะ คุณจะเข้าห้องหนูมาไม่ได้ อึ๊ยยยย.....” เธอใช้แรงดันประตูไว้ทั้งที่ยังใส่แค่ผ้าขนหนูอยู่ “เปิดประตูให้ฉัน ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเธอ เปิด...” “ไม่ค่ะ จะคุยกันก็คุยกันพรุ่งนี้สิคะ...อย่าดันสิคะคุณกิจ” “ไม่ ฉันจะคุยวันนี้ เปิดประตู...” “ไม่ค่ะ หนูไม่เปิด ตอนนี้หมดเวลาทำงานแล้วคุ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม