แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอนจนฉันรู้สึกแสบตาจึงลืมตาขึ้นช้าๆ แต่ในสภาพที่นอนหงายแผ่หลาบนที่นอนของฉันตอนนี้มันดูไม่ได้เอาซะเลย ฉันมองหาผ้าขนหนูที่พันกายอยู่เมื่อคืนนี้มันหายไปไหนไม่รู้ แล้วพอนึกขึ้นมาได้ก็คิดได้ว่าเมื่อคืนนี้ฉันนอนบนเตียงนี้กับคุณกิจนี่
“เขากลับห้องไปแล้วนี่น่า...ไปตั้งแต่เมื่อไหร่”
ฉันรีบลุกขึ้นนั่งแล้วควานหาผ้าขนหนูตัวเอง แต่เห็นมันตกอยู่ข้างเตียง
“หวังว่ามันจะหลุดออกมาตอนที่คุณกลับห้องไปแล้วนะ เห้อ...นี่ฉันหลับลงไปได้ยังไงวะเนี้ย”
ฉันอยากจะบ้าจริงๆเผลอหลับไปได้ยังไงไม่รู้ นี่ไม่รู้ว่าเขาเห็นอะไรต่อมิอะไรฉันไปบ้าง
ฉันหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาพันกายไว้แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ยืนหน้ากระจกด้วยอารมณ์เซ็งๆแต่พอมองมายืนที่หน้ากระจกก็ทำให้ฉันตกใจตาโตขึ้นมาทันที
“นี่มัน...?”
.....
บริษัท S.P.K
ผมออกมาทำงานตั้งแต่เช้าเพราะนอนไม่ค่อยหลับตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากที่กลับมาที่ห้อ
