สามีจองจำรัก

สามีจองจำรัก ตอนที่ 1 ตัวหลอกใช้ ความรักคือเรื่องราวของคนสองคนที่มีความรู้สึกต่อกัน ได้รู้สึกชอบพอและเสน่หาต่อกัน เกิดเป็นความรักที่มีความสุขต่อหัวใจ แต่คนเรามักจะไม่ค่อยสมหวังกับรักที่เราต้องการเสมอไป การอกหักจึงเหมือนบทเรียนที่ทุกคนต้องพบเจอ เพื่อสอนมนุษย์ให้รู้จักคำว่า “ ความรัก ” การไม่สมหวังดั่งใจปรารถนาเป็นประสบการณ์คอยพร่ำสอนย้ำเตือนมีผลให้คนๆนึงกลัว “ ฝังใจ ” จนกลัวและไม่อยากมีความรักอีกก็เป็นได้ พิธาน ธีราทร ศิวะกุล อายุ 29 ปี ผู้ชายหน้าตาดี รูปร่างสูง ดูแลตัวเอง โปรไฟล์ดีมีภูมิฐาน วางมาดขรึมน่าค้นหา ไม่เคยผ่านการแต่งงาน ใช้ชีวิตบนเส้นทางของหนุ่มโสดที่มีผู้หญิงที่รักในใจ ครอบครัวพิธานมีธุรกิจส่วนตัวหลายแขนง มีพี่ชายบุญธรรมที่เปรียบเสมือนพี่ชายแท้ๆคือ ศิลา ( จากเรื่องเสน่หาสามีมือสอง ) ที่ดูแลฟาร์มโคนมศิวะกุล พิธานเป็นลูกชายคนโตของศิวะกุล ได้ดูแลธุรกิจของครอบครัวตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ที่ผู้เป็นพ่อกับพี่ชายบุญธรรมอย่างศิลาที่คอยช่วยสอนงานให้ จนตอนนี้พิธานปกครองลูกน้องและดูแลโรงแรมศิวะกุลได้ด้วยตัวเอง และมีน้องสาวอีกคนคือ พิพิม ผู้ดูแลร้านอาหารของครอบครัว แม้จะมีโปรไฟล์ดี ฐานะดี หน้าตาดี แต่พิธานยังคงครองความโสด มีผู้หญิงมากหน้าหลายตารายล้อมเรียงรายเข้าหา พิธานคือพ่อเสือในคราบเจ้าชายที่รอแค่เข้าดงเหยื่อเพื่อรอวันขย้ำ ใช้ชีวิตเกเรตามประสาชายหนุ่ม เพราะหัวใจมีผู้หญิงคนนึงอยู่เต็มหัวใจ ผู้หญิงคนนั้นคือ “ นาน่า ” เพื่อนสนิทที่พิธานคิดไม่ซื่อ… ย้อนไปจุดเริ่มต้นของความรู้สึก ชีวิตรั้วมหาวิทยาลัยเป็นจุดศูนย์รวมของผองเพื่อน เป็นชีวิตอิสระที่โคตรสนุก กิน เที่ยว ดื่มได้อย่างเต็มที่ตามอำเภอใจ การเที่ยวเตร่ของกลุ่มผองเพื่อน ทำให้เกิดความใกล้ชิดทำให้ค่อยๆซึมซับความผูกพัน ทำให้ความรู้สึกของพิธานแอบคิดไม่ซื่อกับเพื่อนสาว “ ไอ้พิธาน คืนนี้แดกเหล้ากันไหมว่ะ ” เบียร์ เพื่อนสนิทของพิธานเอ่ยถาม “ เอางานนี้ให้เสร็จก่อนไหมไอ้สัสเบียร์ ” เสียงของโก้ เพื่อนอีกคนที่ดักคอเบียร์ทันที ขณะนั่งทำงานกลุ่มด้วยกัน “ ทำงานมันเหนื่อย คอกูมันแห้ง ” “ มึงไม่ไปไงไอ้โก้ ” พิธานเอ่ยดักเพื่อสงบสงครามประสาทนี้ “ กูเหรอจะไม่ไป ” “ โถ่ไอ้เหี้ยโก้ ทำเป็นพูด ” เบียร์รีบเหน็บทันที “ พิธาน น่าอยากกินขนม ขอเงินหนึ่งร้อยเปย์ขนมหน่อยสิ ” นาน่าเพื่อนร่วมห้องที่มักจะกินเที่ยวกับกลุ่มพิธานอยู่บ่อยครั้ง เดินเข้ามาพร้อมเสียงออดอ้อนใส่พิธาน “ ได้ดิ ” พิธานมีความรู้สึกกับนาน่าเป็นทุนเดิม ส่งยิ้มให้นาน่าก่อนจะหยิบเงินส่งให้นาน่าด้วยความเต็มใจ “ ขอบคุณน๊า พิธานน่ารักกับน่าตลอดเลย ” นาน่าใช้เสียงเล็กเสียงน้อยออดอ้อนพิธาน ที่จะใช้ได้ผลทุกครั้ง “ หืมม…ไอ้ป๋าธาน เพื่อนร้อยนึงให้แบงค์พัน ” เบียร์เหน็บพิธานทันทีที่นาน่าเดินออกไปกับเพื่อน “ นี่ถ้ากูไม่รู้ว่าเพื่อนกัน กูคิดว่ามึงชอบนาน่าอยู่นะเว้ย ” คำพูดของโก้ทำพิธานชะงัก “ มึงก็คิดได้นะไอ้เบียร์ ไอ้ธานมันก็ใจป๋ากับทุกคน มึงก็คิดเพ้อไปเรื่อย ” “ เออ จริงของมึง งั้นไอ้สัสธาน มึงเลี้ยงหญิงแล้ว เลี้ยงเหล้ากูคืนนี้เลย ” “ ไม่ใช่ปัญหา ” “ ขอคาราวะป๋าพิธานคับผม ” “ ฮ่าๆๆ ” บ่ายของอีกวัน พิธานแยกตัวจากเพื่อนสนิทเพื่อจะกลับบ้าน แต่ความจริงเป็นเพียงข้ออ้างที่จะแยกตัวออกมาเท่านั้น รถแล่นมาจอดที่หลังมหาวิทยาลัยเพื่อรอใครบางคน พิธานเฝ้ารออย่างใจเต้นแรง ไม่นานก็มีเสียงมาเคาะกระจกรถเบาๆ “ รอนานไหม ” นาน่า คือผู้หญิงที่พิธานรออยู่ การช่างสังเกตจับผิดของผองเพื่อนไม่ใช่เรื่องเพ้อเจ้อ แต่มันคือเรื่องจริง พิธานกับนาน่ามีความสัมพันธ์ลับๆกันมาสักระยะ โดยที่ไม่มีใครรับรู้เรื่องนี้ นาน่าจะแอบมาหาพิธานลับๆอย่างหลบซ่อนแบบนี้บ่อยครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกัน “ ไม่นานเลย นานแค่ไหนเราก็รอได้ ” “ พิธานปากหวานตลอดเลย ” นาน่าออดอ้อนเก่ง จริตจะก้านแพรวพราว ใครที่อยู่ใกล้เป็นอันต้องลุ่มหลงกับจริตจะก้านนี้ พิธานเองก็คือหนึ่งในนั้น “ เมื่อไหร่จะเปิดเผยเรื่องของเรา ” พิธานเอ่ยถามขึ้น เมื่อเสร็จกิจอุ่นเตียงนอนกอดกันอย่างมีความสุขที่ห้องของพิธาน “ น่าบอกแล้วใช่ไหม ว่าน่ายังไม่พร้อม ” แล้วก็ยังคงเป็นคำตอบเดิม นาน่าไม่ยอมเปิดเผยถึงความสัมพันธ์กับพิธาน ต่อหน้าคนอื่นเป็นแค่เพื่อน แต่ลับหลังคือคนรักกัน “ เราคบกันมานานแล้วนะ เราอยากไปไหนมาไหนกับนาน่าอย่างเปิดเผย ไม่ใช่คอยหลบๆซ่อนๆใครแบบนี้แล้ว ” “ พิธานรอน่าหน่อยได้ไหม ให้อะไรๆลงตัวกว่านี้ น่าไม่ทิ้งพิธานไปไหนอยู่แล้ว ” “ สักวันก็ต้องมีคนรู้ว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน ” “ จะรู้ได้ยังไง ก็เราไม่เปิดเผยให้ใครรู้ ” “ จะให้เรารอไปถึงเมื่อไหร่ ” “ พิธานเคยได้ยินไหม ว่าแอบแซ่บมันสนุกกว่าเปิดเผยนะ ” “ ………… ” เมื่อคุยกันถึงเรื่องนี้ นาน่าก็ใช้เสน่ห์แพรวพราวของตนคุยกับพิธานทุกครั้งเพื่อเบี่ยงเบนความรู้สึกตึวเครียดให้เป็นเรื่องตื่นเต้น นาน่ายั่วยวนให้จบด้วย sex อันเร่าร้อน แล้วมันก็จะได้ผลแบบนี้ทุกครั้ง พิธานที่ใช้ความรักนำทางคิดมาตลอดว่านาน่ารักตน แม้จะเป็นความลับแต่ก็คิดว่านาน่ามีแค่ตน รักตนเช่นกัน แต่ในทางกลับกัน นาน่ากับคิดกับพิธานแค่ตัวหลอกใช้เงิน เพราะความเป็นจริง… “ ทุกคน นี่พี่อามเดือนวิศวะ แฟนน่าเอง ” “ !!! ” อยู่ๆนาน่าพาแฟนหนุ่มมาแนะนำในกลุ่มเพื่อน ทำพิธานตกใจมาก ตนกำลังคบหากับนาน่าอยู่ แล้วนาน่ามาเปิดตัวแฟนมันคืออะไร พิธานคงเป็นแค่ตัวหลอกใช้มาตลอดแล้วสินะ… พิธานมีความสัมพันธ์ลับๆกับนาน่า เพื่อนสนิทที่คิดไม่ซื่อ แต่ดูเหมือนความสัมพันธ์ลับๆนี้กำลังสั่นครอน เมื่อนาน่าผู้หญิงที่พิธานหลงรักได้เปิดตัวแฟนหนุ่ม ที่ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่...พิธาน “ ไปคบกันตอนไหนเนี่ย ” เพื่อนสาวของนาน่าเอ่ยถาม “ คบกันมาสักพักแล้ว น่าไม่ได้บอกใคร รอเวลาเหมาะสมน่ะ ” “ พี่อาม นาน่าจีบพี่ก่อนเหรอคะ ” เพื่อนนาน่าอีกคนเอ่ยถาม “ ใช่คับ นาน่าจีบพี่ก่อน แต่พี่ก็รอให้นาน่ามาจีบอยู่นะ ” “ หื้มมม น่ารักซะไม่มีเลย ” ทุกคนร่วมยินดีนาน่ากับแฟนหนุ่ม แต่ดูเหมือนคงไม่ใช่พิธาน ที่พยายามส่งสายตามองนาน่าถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่ดูเหมือนไม่ได้รับการแคร์ความรู้สึกด้วยซ้ำ “ เป็นไรว่ะไอ้ธาน นั่งไม่พูดไม่จา ” เบียร์เอ่ยถามขึ้น เมื่อทุกคนพากันเดินออกไปแล้ว “ เออ กูเห็นนั่งหน้าบึ้งตั้งนานล่ะ ” โก้เอ่ยขึ้นอีกคน “ กูปวดหัว กลับห้องก่อนนะ ” “ ไอ้ธาน ไอ้ธาน เป็นไรของมันว่ะ ” “ เออทำยังกับคนอกหัก ” พิธานลุกออกไปไม่สนเสียงเรียกขานของเพื่อน จนเพื่อนต่างพากันสงสัย พิธานพยายามติดต่อหานาน่าเพื่อเอาคำตอบ ยิ่งนาน่าอ่านแชทแต่ไม่ตอบกลับมายิ่งทำให้พิธานหัวเสีย ส่งย้ำๆเอาคำตอบให้ได้ จากการกดดันของพิธานทำนาน่าต้องมาหาพิธานในช่วงดึก “ อยู่กับมันใช่ไหม ” น้ำเสียงแข็งกระด้าง สายตาดุดันของพิธาน ราวกับกำลังควบคุมอารมณ์ตัวเองอยู่ “ พิธานหึงน่าเหรอ ” “ นาน่า นี่มันไม่ใช่เวลามาพูดไม่รู้สึกรู้สาอะไรแบบนี้นะ ” พิธานเริ่มหัวเสียกับจริตจะก้านของนาน่า “ น่ามีแฟนก็ไม่เห็นน่าตกใจอะไรเลย น่าไม่ได้หายไปจากพิธานสักหน่อย ” “ พูดอะไร เราไม่เข้าใจ ” “ เรื่องของเรา ก็ให้มันอยู่แบบนี้สิ ” “ จะเล่นอะไร ” พิธานเหมือนงุนงงกับคำพูดของนาน่า ทั้งที่ความจริงคือพิธานกำลังจะถูกทิ้ง แต่นาน่ากลับเอ่ยแบบนี้ออกมา “ พิธาน เรื่องของเราก็ให้มันเป็นความลับแบบนี้ น่ารักใครได้ไม่นานหรอก เพราะใจน่ามีให้แค่พิธานคนเดียว คนอื่นแค่ตัวหลอกแต่พิธานคือตัวจริงของน่าต่างหาก ” “ ………….. ” ดูเหมือนว่าคำพูดแพราวพราวของนาน่ากำลังหว่านล้อมให้พิธานสับสนได้ เมื่อเห็นพิธานกำลังเคลิบเคลิ้มจะหลงเชื่อ นาน่าเข้าไปกอดพิธานพร้อมยั่วยวนทันที “ พิธาน รอน่าหน่อยนะ อีกไม่นานเรื่องของเราจะไม่เป็นความลับอีกต่อไป พิธานรอน่านะ ” นาน่าใช้เสน่ห์ยั่วยวนพิธานอย่างที่เคยทำ แล้วครั้งนี้มันก็ได้ผลเหมือนทุกครั้ง พิธานตอบรับการยั่วยวนของนาน่า ที่หมายถึงพิธานได้เชื่อในน้ำคำของนาน่าแล้ว ความสัมพันธ์สวาทจึงเกิดขึ้นเพื่อกระชับความรู้สึกทุกอย่าง… แต่ดูเหมือนพิธานเริ่มตาสว่าง เมื่อนาน่าถอยห่างตน แสดงตัวกับแฟนหนุ่มอย่างเปิดเผยและมีความสุขมากขึ้นทุกทีไม่มีท่าทีว่าจะเลิกกัน ยิ่งนานวันพิธานยิ่งเจ็บปวด พิธานที่หลงเชื่อรอคอยคิดว่าสักวันตนจะได้สมหวัง รออย่างสิ้นหวังจนมันทำให้ใจของพิธานชินชา “ พิธานเป็นอะไร รู้ตัวไหมพูดอะไรออกมา ” นาน่านัดเจอพิธานในรอบสองเดือน เมื่อได้ยินในสิ่งที่พิธานพูดถึงกับตกใจ “ ฟังไม่ผิดหรอก มีความสุขกับมันเถอะ ไม่ต้องแอบมาหาเราแล้ว เราปล่อยให้นาน่ามีความสุขเต็มที่ ” “ พิธานจะเลิกกับน่าอย่างนั้นเหรอ ” “ จะพูดอย่างนั้นก็ได้ ” “ ไหนบอกว่าพิธานรักน่าไง พิธานไม่รักน่าแล้วเหรอ ” นาน่าเข้าไปออดอ้อรกอดพิธาน ใช้มารยาเช่นเดิมที่จะเกลี่ยกล่อมพิธาน แต่คราวนี้พิธานดึงมือนาน่าออก ทำนาน่าแอบตกใจที่พิธานไม่เคยทำแบบนี้กับตน “ ขอโทษนะ ที่ไม่อยากรอ ” “ ………. ” พิธานเอ่ยจบก็เดินจากไป ปล่อยให้นาน่านั่งงุนงงอยู่เพียงผู้เดียว เหมือนความสุขในรั้วมหาวิทยาลัยของพิธานกลับมาอีกครั้ง ค่อยๆปล่อยวางผู้หญิงที่หลงรัก เอาความรู้สึกมาอยู่กับผองเพื่อน ใช้ชีวิตสนุกจนทำให้ห่างกับนาน่าไป แม้นาน่าจะพยายามรั้งพิธาน แต่พิธานเลือกจะเฉยชาจนจบรั้วมหาวิทยาลัยและไม่ได้พบเจอกันอีก แต่นาน่าก็ยังคงอยู่ในใจของพิธานเสมอมา… ความรักของพิธานก็หายไปเหลือไว้แต่ความรู้สึกในใจ พิธานคนปัจจุบันกลายเป็นผู้ชายมากรัก ที่ไม่ปฏิเสธผู้หญิงที่เข้าหา สนองความต้องการให้ผู้หญิงที่เรียกร้องอยากได้ตน จะเรียกว่าพ่อเสือพิธานก็ว่าได้ ไม่คบใครเป็นจริงเป็นจัง เลือกสนุกแต่ไม่คิดจะผูกพันกับใคร ปัจจุบันเป็นผู้ดูแลโรงแรงศิวะกุล มีเงิน มีงาน มีโปรไฟล์คุณภาพใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย… “ พี่ธานนนนน !! ” เสียงของพิพิม น้องสาวของพิธานเอ่ยตะโกนเรียกพี่ชายดังลั่น ขณะนั่งอยู่ที่ศาลาในสวนกับศิลาผู้เป็นพี่ชายและอิงดาวผู้เป็นพี่สะใภ้ “ อะไรยัยพิม ” “ ไม่ต้องมาทำอินโนเซ้นท์นะ เอาไปเลย ” พิมเอ่ยอย่างฟึดฟัดพร้อมวางถุงกระดาษตรงหน้าพี่ชาย สิ่งของข้างในคือขนมของฝาก “ ของใคร? ” “ พิมจะไปรู้พี่เหรอ ผู้หญิงมาไม่ซ้ำหน้าใครจะไปจำได้ แล้วบอกไม่ต้องมาฝากพิมอีกนะ พิมไม่อยากยุ่งด้วย แต่ละคนทำตัวสตอม๊าก ” “ พี่ชายหล่อทำใจนะน้องสาว ” พิธานหยอกล้อโยกหัวพิพิมเบาๆอย่างเอ็นดู “ หล่อแต่นิสัยแย่ คนหล่อต้องพี่ศิต่างหาก หล่อทั้งกายทั้งใจ แถมได้เมียอย่างพี่อิงดาวก็นิสัยดีอีก อย่างพี่ต้องได้ผู้หญิงนิสัยแย่ๆมันถึงจะศีลเสมอกันกับพี่ ” พิพิมอวยพี่ชายบุญธรรมพร้อมพี่สะใภ้ ยังไม่พอเอ่ยเหน็บพี่ชายอย่างพิธานด้วย “ นิสัยเจ้าชู้มันไม่ดีหรอกนะ ” ศิลาเอ่ยขึ้น “ ไม่ดีมากๆ รถไฟชนกันมีแต่พังพินาศค่ะ ” อิงดาวภรรยาของศิลาเอ่ยอีกคน “ ผมไม่ได้อยากเจ้าชู้เลยคับ แค่ผมยังไม่เจอคนที่ชอบเอง ” “ ไม่ใช่ไม่เจอ ไม่มีใครเอาพี่ธานต่างหาก ” พิพิมเอ่ยสกัดดาวรุ่งของพิธาน “ ยัยแสบ ว่าพี่เหรอ ” “ อือ…พี่ศิ พี่อิงดาวช่วยพิมด้วย ฮ่าๆๆ ” พิธานพี่ชายขี้แกล้งน้องสาว พิพิมเอ่ยเหน็บตนแบบนั้น พิธานจับกอดรัดแล้วจี้เอวทำพิพิมต้องร้องขอความช่วยเหลือ ช่างเป็นภาพที่น่ารักในครอบครัว… “ เหี้ยเอ้ย!! ” พิธานสบถออกมา เมื่อตนกำลังพาผู้หญิงเดินซื้อของอย่างสบายใจแต่ต้องหัวเสีย เมื่อเห็นรถของตัวเองที่จอดอยู่ในลาดจอดรถของห้างสรรพสินค้ามีรอยเฉี่ยวชน ผู้ชายที่รักรถมากอย่างพิธานถึงกับหัวเสียทันที แต่ก็ไม่ได้มีการปัดการรับผิดชอบ เมื่อมีกระดาษแปะอยู่ที่หน้ารถ ‘ ฉันถอยชนรถคุณ ฉันจะรับผิดชอบ 012-345-6789 ’