ตอนที่ 2 ไม่รู้จัก/ขอไปเที่ยว
1089 คำ
“รู้จักกันหรอคะพี่ลัน"
ผู้หญิงคนนั้นถามพี่อลัน ฉันหันไปมองผู้หญิงคนนั้นก่อนจะหันไปพี่อลันเพื่อรอคำตอบจากเค้า
“ไม่ค่ะ"
ฉันรู้อยู่แล้วว่าคำตอบมันต้องเป็นแบบนี้เพราะพี่อลันไม่ให้ใครเรียกเค้าว่าลันเฉยๆถ้าไม่สนิทจริง พี่อลันให้ฉันเรียกพี่ลันเฉยๆนะแต่ฉันอยากเรียกอลันเพราะมันดูเพราะดี แต่ก็นะ
ฉันมองทั้งสองอย่างเจ็บใจแต่ก็ยังยิ้มให้ก่อนจะเดินออกมาอย่างเจ็บปวด ระหว่างทางก็มีน้ำตารินไหลออกมา
ทางด้าน:อลัน
หลังจากผมทำธุระเสร็จก็เดินมาที่ร้านขายเสื้อผ้าที่จีน่าอยู่ แต่ระหว่างทางเข้าผมก็ไปชนไปผู้หญิงคนนึงผมมองเธออย่างคุ้นๆก่อนที่เธอจะเงยหน้ามา ตอนนั้นผมตกใจมากที่เห็นว่าคนนั้นคือลินดาแฟนสาวของผมเอง แต่ไม่นานเสียงของจีน่าก็พูดขึ้นทำให้ผมเลิกสนใจลินดาแล้วหันไปมองจีน่าที่เกาะแขนผมอยู่ ผมเหลือกตาไปมองลินดาเล็กน้อยก่อนจีน่าจะพูดขึ้น
“รู้จักกันหรอคะพี่ลัน"
เสียงของจีน่าถามผม ผมมองไปที่ลินดาที่มองผมเหมือนกับรอคำตอบ
“ไม่ค่ะ"
ผมบอกจีน่าไป ผมรู้ว่าตัวเองทำผิดที่พูดไปอย่างนั้นแต่จะให้ผมบอกรู้จักกับลินดาไม่ได้เหมือนกัน ผมรู้ว่าถ้าจีน่ารู้ว่าผมกับลินดารู้จักกันจีน่าจะเข้ามายุ่งกับลินดา ผมจึงเลือกที่จะพูดไปอย่างนั้นแล้วค่อยไปเคลียร์กับลินดา
หลังจากผมพูดอย่างนั้นไปลินดาก็ยิ้มให้ผมกับจีน่าก่อนจะเดินออกไป ผมที่เห็นอย่างนั้นก็รู้สึกผิดที่ทำผิดกับเธอ
“พี่ลันคะ?"
“คะ"
“เราไปกินข้าวกันก่อนกลับดีมั้ยคะ"
“เอ่อ พี่ว่าไว้วันหลังดีกว่าค่ะวันนี้พี่ต้องกลับแล้ว"
“ค่ะ"
จีน่าตอบอลันอย่างไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไร
“ไปกัน"
หลังจากอลันพูดจบทั้งสองก็เดินทางกลับ
คอนโด t
“พี่ลันคะ"
เสียงของจีน่าเรียกอลัน
“อื้อ ว่าไง"
อลันหันมามองจีน่าที่เรียกเค้า
“พี่ลันยังไม่มีแฟนใช่มั้ยคะ"
คำถามของจีน่าทำเอาอลันถึงกับนิ่ง เพราะเค้าไม่คิดว่าจีน่าจะถามเค้าแบบนี้
“ไม่ค่ะ"
จีน่าถึงกับยิ้มกับคำตอบที่ได้
“งั้นเราก็มีสิทธิ์กลับมาคบกันใช่มั้ยคะ"
จีน่าถามอลันอยากดีใจ
ส่วนอลันที่ได้ยินคำถามของจีน่าก็ถามกับอึ้ง ถามว่าเค้ายังรู้สึกดีกับจีน่ามั้ย เค้ายังรู้สึกดี แต่เค้าก็ไม่อยากทิ้งผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเค้าตลอด
ถึงแม้จะไม่ได้รักเธอมากก็ตาม
“พี่ว่าเราอย่าเพิ่งคิดเรื่องนี้กันเลยดีกว่า"
อลันบอกจีน่าพร้อมกับยิ้มให้
“ทำไมล่ะคะ?"
จีน่าถามอลันอย่างสงสัย
“พี่ยังไม่พร้อมจะมีใครน่ะ"
อลันพูดแล้วยิ้มให้จีน่า
“อ๋อค่ะ กลับดีๆนะคะ"
“ค่ะ"
หลังจากอลันพูดจีน่าก็ลงจากรถ ก่อนจะโบกมือลาอลัน
คอนโด k
หลังจากกลับมาจากห้างฉันก็เอาแต่อยู่ในห้องไม่ออกไปไหน จนตอนนี้ก็เริ่มจะมืดแล้วแต่ก็ไม่มีวี่แววของพี่อลันจะกลับมา
1 ทุ่มครึ่ง
แกร๊ก
เสียงเปิดประตู
“กลับมาแล้วหรอคะ"
เสียงของหญิงสาวถามแฟนหนุ่มที่เธอนั่งรอมานาน
“อือ ยังไม่นอนอีกหรอมันดึกแล้วนะลิน"
ชายหนุ่มที่เห็นแฟนสาวยังไม่นอนก็ถามขึ้น
“ลินนอนไม่หลับคะ"
“ทำไม?"
อลันถามอย่างไม่เข้าใจ
“ก็ลินรอพี่อลันไงคะ"
“วันหลังก็ไม่ต้องรอ นอนได้เลยดูแลตัวเองบ้างนะลินอย่าปล่อยให้ตัวเองดูโทรม"
“ค่ะ"
หญิงสาวพูดจบชายหนุ่มก็เดินเข้าห้องไปปล่อยให้หญิงสาวอยู่คนเดียว
ไม่นานนักหญิงสาวก็เดินเข้าห้อง ก็ไม่เห็นแฟนหนุ่มจึงอธิษฐานว่าแฟนหนุ่มกำลังอาบน้ำอยู่
20 นาที ผ่านไป
แกร๊ก
“พี่อลันคะ"
หญิงสาวเรียกชายหนุ่มในขนาดที่ชายหนุ่มกำลังเลือกเสื้อผ้า
“ว่า"
“คือลินจะขอไปเที่ยวกับเพื่อนได้มั้ยคะ"
ชายหนุ่มที่ได้ยินอย่างนั้นก็เลิกสนใจเสื้อผ้าแล้วหันมามองแฟนสาวอย่างงุนงงก่อนจะถาม
“ไปทำไม"
“ไปเที่ยวค่ะ"
“ไปกับใคร"
“เพื่อนค่ะ"
“ชายหรือหญิง?"
“ชายค่ะ"
อลันที่ได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับไม่พอใจแต่ก็ข่มอารมณ์ตัวเองไว้
“กี่คน"
“2คนค่ะ"
“ไม่ให้ไป"
“อ่าวแล้วพี่อลันจะถามทำไมคะ?"
ลินดามองอลันอย่างไม่เข้าใจ
“ไปกับผู้ชายคิดว่าพี่จะให้ไปหรอลิน?"
“ทำไมถึงไม่ได้ละคะทีพี่อลันยังไปกับผู้หญิงคนนั้นเลยไปกันแค่2คนด้วย แต่กับลินมีไปกัน3คน ไม่ใช่สองต่อสองแบบพี่อลัน"
“มันเหมือนกันสักที่ไหนล่ะลิน"
“แล้วมันไม่เหมือนกันยังไงคะ?"
ฉันถามพี่อลันอย่างไม่เข้าใจ
“ไม่เหมือนสิ ลินไปกับผู้ชาย2คน พี่ไปกับผู้หญิง มันต่างกัน ถ้าเพื่อนของลินมันไว้ใจไม่ได้แล้วมันปล้ำลินขึ้นมาลินจะทำยังไง"
“เพื่อนลินไม่ทำแบบนั้นหรอกคะ แล้วพี่ไปกับผู้หญิงพี่จะไม่ไปปล้ำผู้หญิงคนนั้นเหรอคะ?"
“พี่ไม่ทำอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว"
“แล้วถ้าเค้ารุกพี่ล่ะคะ?"
“ถ้าพี่ไม่เล่นด้วยเค้าก็ทำอะไรพี่ไม่ได้อยู่แล้ว"
“แล้วถ้าพี่เล่นด้วยล่ะคะ"
“นี่ลินเรื่องมันยังไม่เกิดขึ้นเลยจะไปคิดให้มันลำบากใจทำไม"
อลันถามหญิงสาวอย่างไม่พอใจ
“ต้องให้มันเกิดขึ้นก่อนหรอคะ ถึงจะคิดได้?"
“เฮ้อ เอาเป็นว่าพวกเราเลิกพูดเรื่องนี้ยังเถอะ"
เฮ้อ เป็นแบบนี้อีกแล้วนะ ชอบทำให้ฉันคิดมากตลอด การเป็นลินดามันไม่ได้ง่ายเลย
- ผู้เขียน
