หอกคนดี 35+ nc
1347 คำ
“ไม่ใช่สักหน่อยคนสวย เรียกพี่หอกสิจ๊ะน้องเหมย อืม! พี่ชอบเธอนะ อยากทำแบบนี้กับเธอทั้งวันทั้งคืน อา! แน่นเหลือเกิน ซี้ดดด ชูว์!"
ชายหนุ่มโอบอุ้มร่างน้อยขึ้นแนบอิงอก พร้อมโหมกระหน่ำเอวสอบเข้าหาร่างงามเป็นจังหวะหนักหน่วงและอ่อนโยนผ่อนเบาตามทำนองสวาทของตน ปากหนาขบเม้มไหล่มนระบายความซ่าน มือใหญ่โอบอุ้มก้นงามงอนของคนตัวเล็กบีบขย้ำปลุกเร้าความดิบในตัวสาวออกมา
“อะ! อา! ยะ...อือ! เหมย...อา! เหมยร้อนเหลือเกิน...ชะ ช่วย...ซี้ดดด อือ!"
“โอว์! กัดแรง ๆ ที่รัก อ่า! นั้นแหละ ถ้าเสียวจนทนไม่ไหวก็กัดยอดอกพี่เลย ชูว์! อา! น่ารักเหลือเกินน้องเหมยของพี่หอก ซี้ดดด อา!"
เหมยอี้ซ่านเสียวทรมานกายจนอยากจะระบายออกมาได้จึงขบกัดยอดอกสีกาแฟของบุรุษ มือเล็กกอดจิกเล็บยาวทึ้งเสื้อยืดของคนตัวโตจนขาดวิ่นเป็นทางยาว
“อา! ไม่ไหวแล้ว อือ! ช่วยเหมยด้วย อา!" แอ่นร่างไหวเอนตอบสนองแรงกระแทกกายของชายหนุ่มด้วยความอ่อนเดียงสา
“ซี้ดดดด อา! ตอดรัดพี่แรงเหลือเกินเหมยจ๋า...อา! ที่รักของพี่ ชูว์! ไม่ไหวแล้วครับ อา! พร้อมกันนะ อืม!"
กู่คอร้องคำรามแอ่นเด้งกระแทกหาร่างเล็กด้วยจังหวะระรัว ยิ่งตอนนี้ความสุขได้รอท่าเขาและคนตัวเล็กแล้ว ยิ่งเจ้าหล่อนโอบกอดแนบเนื้อ กรีดเล็บยาวตามแผ่นหลังเขาย้ำมากเท่าไรก็ยิ่งเสียว จนต้องกระแทกแรง ๆ ระบายกับกายสาว
“อะ! โอว์! ไม่ไหวแล้ว อือ! เหมยเหนื่อยเหลือเกิน อา!"
ครางเสียงผะแผ่ว หล่อนเหนื่อยและเจ็บกลางกายสาว แต่พอเขากระแทกเข้าออกเป็นจังหวะหล่อนก็ร้องซ่านเสียวชอบแรงกระแทกของบุรุษ ใบหน้าสวยซุกซบอกแกร่งด้วยความอ่อนแรง เรียวขาทั้งสองข้างกระเด็นขึ้นลงตามจังหวะกระแทกของคนตัวโตที่ยกบั้นท้ายของเธอกระแทกตอบสนองแรงสวาท
“อา! ไม่ไหวแล้วน้องเหมย อืม! พี่ใกล้แล้ว ซี้ดดด เสียวเหลือเกินคนดี อา! พร้อมกันครับ อา! จุ๊บ!"
เอ่ยเสียแหบพร่าก้มต่ำลงจูบไหล่มนที่มีแต่รอยเขี้ยวของตัวเอง แล้วโหมกระแทกแรงสวาทโค้งสุดท้ายเข้าหากุหลาบงามจังหวะรักเป็นทำนอง เนินเนื้อกระทบกระแทกกันเป็นจังหวะไพเราะเพราะพริ้ง แข่งกับเสียงร้องครวญคราวงของเขาและเธอ
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
“โอว์! ดีเหลือเกินเหมยจ๋า...อา! แน่นเหลือเกิน ชูว์!"
เหรียญทองคำรามเรียกชื่อสาวน้อยที่โอบอุ้มครอบครองแก่นกายแข็งร้อนของตนด้วยความสุข ปากหนาระบายยิ้มพร่าออกมาพร้อมกับโหมสะโพกสอบเขาหาร่างงาม
“อือ! ไม่ไหวแล้ว...ร้อน...อา! เหมยร้อนค่า...อูว์! อือ!" แรงเสียดสีเร็วถี่ทำให้ปากทางสวรรค์ของเจ้าหล่อนร้อนฉ่ำไปด้วยแรงพิศวาสของบุรุษที่กระแทกเร่าเข้าออกในกายเธอ
“ใกล้แล้วครับน้องสาว ใกล้แล้วนะ อะ! โยว์! อือ! ดีเหลือเกิน อา!"
สองร่างอาบชื้นไปด้วยเหงื่อไคลช่วยกันดุนดันรวมกายเป็นหนึ่งเดียวกันด้วยความปรารถนา เพียงเวลาไม่นานสาวเจ้าก็กระตุกตัวเกร็ง ร้องครางซ่านสุขออกมา พร้อมกอดรัดคลึงแก่นกายบุรุษเพื่อรีดน้ำสวาทของชายหนุ่ม ส่วนตัวเหรียญทองเองก็เช่นกัน เมื่อหญิงสาวถึงสวรรค์แล้วตัวเขาเองก็ตามมาติด ๆ พร้อมปล่อยธารน้ำหวานอุ่นร้อนในกายสาวจนหมดทุกหยาดหยด
“โอว์! ดีเหลือเกินเหมยจ๋า...เหมยของพี่หอก อืม!" ถอดถอนร่างออกจากกายเล็ก แล้วโอบอุ้มประคองคนตัวเล็กอ่อนแรงนอนราบไปกับพื้นห้องเปลี่ยนชุด แล้วโน้มลงจูบหน้าผากมนแผ่วเบา ปัดผมที่ติดข้างแก้มนวลออกอย่างอ่อนโยน
เหมยอี้หมดคำจะพูด ตอนนี้หมดแล้วความภูมิใจของลูกผู้หญิงของเธอ ปากน้อยอยากจะขยับด่า แต่ก็จุกลิ้นปี่จนพูดไม่ออก แข้งขาสั่นไม่หยุด มือเล็กจะยกขึ้นก็อ่อนแรง
“ฮือ!" เสียงหอบหายใจของเธอดังระรัว
“เหมยรู้ไหมว่าเหมยเป็นคนแรกในรอบ 3 ปีของพี่เลยนะ พี่ไม่ได้มีอะไรแบบนี้มานานแล้ว เหมยเป็นคนแรกที่ปลุกอารมณ์พี่ได้ นี่ก็ดึกมากแล้วพี่กลับก่อนนะ เรื่องของเราพี่จะรับผิดชอบ พี่ไม่ได้ทิ้งเหมยนะ แต่พี่ต้องกลับแล้ว และจำไว้นะว่าตอนนี้เราเป็นของพี่แล้ว” เอ่ยพลางถอดแหวนออกจากนิ้วโป้งมายัดมือมือสาวเจ้าเพื่อเป็นการหมั้นหมายหญิงสาวไว้
เหมยอี้มองแหวนวงใหญ่ในมือที่เขายัดใส่มือ ปากน้อยกัดเม้มแน่นด้วยความโกรธ ทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ทำไมถึงขาดสติไปกับสัมผัสขยะแขยงนั้นของคนแปลกหน้า
“เก็บไว้นะ มันวงใหญ่หน่อยแต่เป็นของแทนตัวพี่ จำไว้นะว่าพี่ชื่อหอก พี่จะกลับมาหานะน้องเหมย”
ไม่รู้อะไรทำให้เหรียญทองถอดแหวนที่พ่อมอบให้ให้คนตัวเล็ก แถมยังอยากรับผิดชอบ เพราะรู้สึกผิดหรือเพราะใจปรารถนา อันนี้ชายหนุ่มก็ยังไม่รู้ คงต้องให้เวลาพิสูจน์เรื่องนี้เอง
“เลิกกับเสี่ยเทิงด้วยนะ เหมยเป็นเมียพี่แล้ว พี่หวง อีกอย่างอาชีพนักร้องคาเฟ่ก็เลิกซะ เมียคนเดียวพี่เลี้ยงได้”
ไม่ได้ขอร้องแต่หล่อนต้องทำตามเขาบอก ถ้าเจอกันอีกครั้งหน้า คนตัวเล็กยังขึ้นไปร้องเพลงเต้นยั่วหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่เหมือนที่เธอยั่วจนเขาตื่นตัวแบบวันนี้ หล่อนจะได้รู้รสของความเจ็บปวดเป็นแน่
“ลุง...”
“อย่าให้ต้องย้ำอีกรอบว่าพี่เป็นอะไร พี่ไม่ใช่ญาติของเหมยไม่ต้องให้เกียรติเรียกลุง พี่เป็นผัว เหมยเองก็รู้อยู่แก่ใจ พี่ไปนะ” ใจจริงไม่อยากทิ้งร่างเล็กไว้ อยากนอนตะกองกอดเจ้าหล่อนแล้วหลับไปด้วยกัน แต่สถานที่แห่งนี้มันไม่เหมาะ และที่สำคัญลูกน้องของเขารออยู่ด้านนอก ไม่รู้ป่านนี้ตามหาเขาทั่วคาเฟ่แล้วรึยัง
เหมยอี้มองร่างสูงใหญ่ที่ลุกขึ้นใส่กางเกงให้เรียบร้อย พร้อมกับถอดเสื้อยืดที่หล่อนทำขาดออกมาดู สาวเจ้าหลบตาทันทีเมื่อเขาหันมามองทางตน เหรียญทองยิ้มกริ่มโน้มตัวลงหอมแก้มนวล แล้วใส่เสื้อที่ขาดหลังกลับ พร้อมกับเปิดประตูห้องเปลี่ยนชุดพร้อมกับปิดไว้ให้คนตัวเล็กข้างในเหมือนเดิม
เมื่อเหลือตัวคนเดียวแล้วสาวเจ้าก็เอาแต่นั่งกำแหวนซึมเศร้า ภาพทุกอย่างก่อนหน้านี้หลั่งไหลเข้ามาในหัวเต็มไปหมด เรื่องจะไม่เกิดถ้าเธอไม่ดื้อมาคาเฟ่ เรื่องจะไม่เกิดถ้าไม่ขึ้นไปร้องเพลงบนเวที และจะไม่ได้เจอคนป่าเถื่อนคนนั้นถ้าเธอไม่ไปเต้นยั่วเขา
“แหวนเหรอ แหวนแทนตัวพี่เหรอ หึหึ ฉันไม่มีวันเอาความผิดพลาดในครั้งนี้มาผูกรั้งตัวเองหรอก” เหมยอี้พึมพำกับตัวเอง แล้วลุกขึ้นยื่น แต่ด้วยความที่ลุกขึ้นเร็วจึงทำให้แข้งขาที่อ่อนแรงนั้นสั่นและกลางกายหล่อนก็เจ็บแสบ
“อะ! อ่อย!"
ร้องออกมาด้วยความเจ็บ พลางเอามือข้างที่กำแหวนไว้มากุมกลางกายสาวของตน
“ชูว์! ใหญ่ขนาดนั้นเข้ามาไม่ตายก็บุญแล้วยัยเหมย” พูดแล้วก็หน้าแดงระเรื่อ เมื่อคิดถึงสิ่งที่ประสานร่างของตนและคนเลวไว้ด้วยกันก่อนหน้านี้ก็เหนียมอายขึ้นมา แล้วหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ พร้อมกับกำแหวนวงใหญ่ไว้แน่น อยากจะโยนทิ้ง แต่อีกใจก็บอกให้เธอเก็บไว้ ซึ่งเหมยอี้ก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไม ทำไมต้องเก็บไว้ด้วย
- ผู้เขียน
