ทั้งคู่เดินกุมมือกันมาจนถึงหน้าเรือนที่พักของส้าวเป่ยหลง แม้ในใจของอวี่ถงจะเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น กลัวไม่เป็นที่ยอมรับเพราะฐานะของนาง หากเป็นเช่นนั้นนางคงจะต้องออกจากชีวิตของส้าวเฉียนเป็นแน่ ส้าวเฉียนรับรู้ได้ถึงความวิตกกังวลผ่านฝ่ามือสั่นเทาของคนรัก จึงกระชับแน่นขึ้นเพื่อให้กำลังใจ “เจ้าไม่ต้องกังวล ทุกอย่างจะต้องผ่านไปได้ด้วยดีแน่ ข้าจะปกป้องเจ้าเอง” อวี่ถงมองคนให้กำลังใจก่อนยิ้มออกมา “ข้าเชื่อคุณชายเจ้าค่ะ” “ดีมาก” ส้าวเฉียนยกมือขึ้นลูบศีรษะเล็กเบาๆ “เจ้าพร้อมแล้วหรือไม่” อวี่ถงพยักหน้า สบสายตาอย่างมุ่งมั่น “เจ้าค่ะ ข้าพร้อมแล้ว” ยามนี้คงทำได้เพียงแค่เชื่อใจเขาเท่านั้น อย่างน้อยการกระทำของส้าวเฉียนก็พิสูจน์ได้แล้วว่าเขานั้นรักนางอย่างลึกซึ้งเพียงใด ทั้งที่สามารถเก็บงำฐานะของนางเอาไว้เป็นความลับได้ และเข้าพิธีมงคลสมรสกับคุณหนูไป๋ฮวาเพื่อกระชับความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มการค้า แต่ส