Episode 5
1307 คำ
Episode 5
"สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้ผู้ชายตรงหน้าตามมารยาท นี่คือ 'เหยื่อ' ของฉันที่ฉันจะต้องจัดการ...
ฉันได้ข้อมูลมาว่า เขาชื่อ ม่อน อายุ 21ปี คณะบริหาร เคยเป็นเดือนคณะ อยู่ม.เอกชนชื่อดัง ที่สำคัญเขาเป็นเพื่อนสนิทของพี่โรสและเขาก็แอบชอบพี่โรส...
งานที่ฉันโดนว่าจ้างมานั่นก็คือ แกล้งเป็นแฟนกับพี่โรสและทำให้ม่อนเลิกรักพี่เขา มันเป็นงานที่ไม่ยากแต่ก็ไม่ง่าย เพราะฉันไม่ได้สวยแพรวพราวถึงขั้นที่จะทำให้คนคนนี้มาตกหลุมรักฉันได้ถึงแม้ว่าพี่โรสจะบอกว่าหุ่นและใบหน้าหวานน่ารักอย่างฉันจะเป็นสเปคของม่อนก็ตาม
"โรส! เธอมีแฟนเป็นผู้หญิงเนี่ยนะ?" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยดังขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง คงจะไม่คิดว่าคนสวยๆแบบพี่โรสชอบผู้หญิงได้สินะ แถมยังเป็นเพื่อนสนิทที่รู้จักกันดีคงจะไม่มีทางไม่รู้สเปคของเพื่อนตัวเองหรอก พอมาเป็นผู้หญิงก็คงจะแหวกแนวไปหน่อย
"ทำไม? มีปัญหาอะไร" พี่โรสกอดอกมองม่อนด้วยแววตาที่นิ่งเรียบราวกับว่าไม่ได้โกหกกับเรื่องที่เกิดขึ้น
"ไม่ ฉันไม่เชื่อ ฉันรู้จักเธอมาตั้งนาน เธอไม่มีทางชอบผู้หญิงหรอก!"
"ทำไมฉันจะชอบไม่ได้ในเมื่อผู้ชายมันมีแต่พวกเชี่ยๆ" หลังจากพี่โรสพูดคำนั้นออกมา ม่อนกำหมัดเล็กน้อยพร้อมกับทำหน้าไม่สบอารมณ์แต่ก็ต้องระงับความโกรธเอาไว้เพราะตอนนี้เขากำลังอยู่ในงานแต่งพี่ชายของตัวเอง
งานแต่งสุดหรูที่ถูกจัดขึ้นในโรงแรมระดับห้าดาวชื่อดัง ถ้าเป็นฉันคนเมื่อก่อนคงจะไม่ได้มาอยู่ในที่แบบนี้แน่นอน พวกคนรวยเนี่ยดีจัง ฉันเองก็อยากจะเกิดมารวยด้วยเหมือนกัน น่าอิจฉาชะมัด
"สวัสดีค่ะพี่มิน!" พี่โรสสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสาวตาคู่สวยหันไปเจอกับผู้ชายคนหนึ่งที่ตอนนี้อยู่ในชุดสูทสีขาวคาดว่าน่าจะเป็นชุดแต่งงาน แถมข้างๆก็ยังมีเจ้าสาวคนสวยยืนอยู่อีกต่างหาก
"อ้าว น้องโรส ขอบคุณนะครับที่มางานแต่งพี่" ผู้ชายคนนั้นเอ่ยขึ้นอย่างใจดี นี่เขาเป็นพี่ชายของม่อนจริงๆใช่ไหมเนี่ย รู้สึกดูแตกต่างกันมากๆรายกับฟ้าเหว เพราะพี่คนนี้ดูจะใจดี เป็นมิตร ไม่แผ่ออร่าความเป็นผู้ชายเจ้าอารมณ์ออกมา
"ด้วยความยินดีค่ะ พี่มินกับพี่แก้วรักกันนานๆนะคะ"'
"ขอบคุณค่ะ แล้วคนข้างๆนี่เพื่อนน้องโรสเหรอจ๊ะ?" พี่ที่ชื่อแก้วที่เป็นเจ้าสาวเอ่ยถาม
"อ๋อ ไม่ใช่เพื่อนค่ะ แต่เป็นแฟน" พี่โรสเอ่ยขึ้นอย่างไม่อายใคร พี่เขากล้าเปิดตัวฉันขนาดนี้สงสัยคงจะเตรียมใจไว้แล้วว่าใครบ้างที่จะเข้าใจผิดในเรื่องของพวกเรา
"ดะ...เดี๋ยวนะ น้องโรสมีแฟนเป็นผู้หญิงเหรอครับ?" พี่มินเองก็ดูจะไม่เชื่อสายตา
"ใช่ค่ะ ที่จริงหนูชอบผู้หญิง แต่หนูไม่กล้าบอกใคร พอตอนนี้หนูมีแฟนก็เลยกะจะเปิดตัวไปเลยว่าตัวเองไม่ได้ชอบผู้ชาย" พี่โรสยิ้มหวานให้ไปนึงทีพร้อมกับจับมือฉันแน่นอย่างสนิทสนมเพื่อแสดงละครตบตา
"ชิ๊... ยังไงฉันก็ไม่เชื่อ" ม่อนพึมพำออกมาเบาๆพร้อมกับมองฉันอย่างจำผิด
"พี่มิน พี่แก้ว โรสขอตัวเข้าไปนั่งในงานก่อนนะคะ" พี่โรสเอ่ยลาก่อนจะจับมือฉันจูงเดินเข้ามาในงานเลี้ยงข้างในพร้อมกับพาไปนั่งตรงโต๊ะอาหารที่มีป้ายแขกvip และแน่นอนว่าเพื่อนของพี่เขาก็ตามติดพวกเราสุดๆ
"แกจะเดินตามฉันไปถึงเมื่อไหร่ม่อน!" พี่โรสถามออกมาด้วยความหงุดหงิดก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้
"ฉันแค่อยากจะบอกแกว่า..."
"???" พี่โรสเลิกคิ้วเล็กน้อย ฉันเองก็มองด้วยความสงสัย
"ฉันจะตัดใจจากแกก็ได้ ในเมื่อแกมีแฟนแล้ว" พี่ม่อนกอดอกมองพวกเราพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ แถมยังยิ้มบางๆออกมาอีก มือหนาของเราลูบหัวพี่โรสด้วยความอ่อนโยน
"รักกับแฟนนานๆนะโรส" นั่นคือคำสุดท้ายที่พี่ม่อนพูดเอาไว้ก่อนจะเดินหายไปไหนก็ไม่รู้
"พี่โรสคะ เราทำสำเร็จใช่ไหม?" ฉันถามออกมาด้วยความสงสัย ทำไมงานนี้มันดูง่ายจังเหมือนพี่โรสจะขาดทุนนะเนี่ย แถมฉันยังได้เงินมาใช้ง่ายๆตั้งห้าหลัก
"มันแปลกๆนะ ทำไมม่อนถึงยอมแพ้ง่ายๆละเนี่ย" พี่โรสเผลอกกัดเล็บอย่างใช้ความคิดในจังหวะนั้นเองฉันก็ลุกยืนขึ้นอยากจะไปเข้าห้องน้ำสักหน่อย
"ในเมื่องานสำเร็จแล้ว... ฝนขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" ฉันบอกออกมาด้วยรอยยิ้มและท่าทีที่ร่าเริงสุดๆก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องน้ำ แต่เมื่อเดินไปอยู่ตรงหน้าห้องน้ำ สายตาคู่สวยของฉันก็พลันไปเห็นคนยืนสูบบุหรี่อยู่
เฮือก!
ฉันถึงกับเสียวสันหลังวาบเมื่อได้สบตากับม่อน เพื่อสนิทของพี่โรส แถมก่อนหน้านี้ฉันยังโกหกเล่นละครกับเขาอีกต่างหาก
"จะ...เจอกันอีกแล้วนะคะพี่ม่อน" ฉันเอ่ยเริ่มบทสนทนาเมื่อเขามองฉันไม่วางตา แถมยังก้าวเดินมาหาฉันทีละก้าวทำให้ฉันรู้สึกกลัว
"อืม..." เขาตอบรับในลำคอเบาๆก่อนจะเดินมาหาฉันทำให้ฉันเดินถอยหลังและจากนั้นตัวฉันก็ดังเดินไปชิดกำแพง มือหนาของเขาผลักกำลังและขวางฉันไว้ไม่ให้ฉันหนี
"อะ...เอ่อ พี่ม่อนคะ พี่ทำอะไรอยู่เหรอคะ" ฉันยิ้มแห้งอย่างใจดีสู้เสือ เขาไม่ตอบอะไรพร้อมกับใช้ปลายนิ้วจับคางของฉันพร้อมกับหันซ้ายขวา
"หน้าตาก็งั้นๆ มีดีแค่นมใหญ่" ม่อนวิจารณ์รูปร่างของฉัน พอได้ยินแบบนี้แล้วรู้สึกเจ็บๆเลยแหะ
"ทำไมคนอย่างเธอโรสถึงได้เอาเป็นแฟนวะ... ไม่เห็นจะมีอะไรดี!"
"พี่เองก็คงไม่มีอะไรดีมากกว่าฝน พี่โรสเลยไม่เลือกพี่" ฉันบอกออกมาตามตรงแต่ดูเหมือนว่าคำพูดนั้นจะทำให้คนตรงหน้าโกรธเอามากๆ
"โห่ เธอนี่ปากดีจังนะ สงสัยว่าโรสคงจะติดใจกับความปากเก่งของเธอ"
"ในเมื่อพี่โรสไม่ชอบพี่ พี่ก็ควรยอมแพ้ไปนะคะ อ๋อ ลืมไป พี่ยอมแพ้ไปแล้วนี่นา ต่อจากนี้ไปพี่ก็ควรจะเลิกยุ่งกับพี่โรสได้แล้วนะคะเพราะพี่เขาไม่มีวันชอบคนอย่างพี่" ฉันบอกออกมาด้วยรอยยิ้มก่อนจะมุดรอดใต้แขนของเขาเพื่อหนี แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเดินเชิดสวยๆไปได้สักกี่ก้าว มือหนาของร่างสูงก็มาคว้าเอวฉันเอาไว้ทำให้ฉันอยู่ในอ้อมกอดของเขา แถมเขายังกอดรัดฉันไม่ปล่อยอีกต่างหาก
"ปล่อยนะคะ ปล่อย!" ฉันร้องออกมาพร้อมกับออกแรงดิ้น ดูเหมือนว่าฉันจะพบเจอกับเรื่องอันตรายเข้าแล้ว!
"ใครว่าฉันยอมแพ้ ฉันจะปู้ยี่ปู้ยำเธอให้เละจนเธอไม่กล้ากลับไปหาโรสเลย!"
"อะ....อื้อออออออออออออออออ!!!?"
- ผู้เขียน
