Episode 4
1365 คำ
Episode 4
Mon Part
"โรสครับ"
"..."
"โรส!" ผมเรียกชื่อเพื่อนสาวคนสนิทด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้นเมื่อเธอทำท่าเมินผม ไม่คิดจะสนใจใยดีอะไรผมเลยสินะ ในมือเธอก็เอาแต่กดโทรศัพท์ทั้งๆที่ตอนนี้เราได้อยู่กันสองคนแท้ๆ ผมรอเวลาที่จะได้อยู่กับเธอมาตั้งนาน เพราะปกติพวกผมจะอยู่กับกลุ่มเพื่อนหลายคน อ่ะ อย่างต่ำก็ห้าคนแล้ว
"มีอะไรยะ?" โรสหันมามองผมด้วยแววตากึ่งไม่พอใจ แต่พอโดนมองแบบนั้นผมก็ยิ่งรู้สึกชอบเข้าไปใหญ่
ทำไมเธอไม่สนใจในความหล่อของผมบ้างวะ? เฮ้อ ผมว่าผมก็เป็นคนหน้าตาดีในคณะบริหารนะ แถมผมยังเป็นเดือนอีกต่างหาก ส่วนโรสก็เป็นดาว ทุกคนต่างบอกว่าเราเหมาะสมกันทั้งนั้น ผมแอบชอบโรสมาตั้งนานจนถึงปี4รักของผมก็ยังไม่สมหวังเสียที
โรสเป็นเพื่อนสาวคนสนิทของผม เธอมีใบหน้าที่สวยคม หุ่นดีเหมือนกับนางแบบ ถึงแม้ว่ารูปร่างและหน้าตาที่สวยเฉี่ยวคมของเธอจะไม่ใช่สเปคของผม แต่ผมก็ตกหลุมรักเธอไปแล้ว เพราะอะไรทำให้แอบชอบเพื่อนตัวเองนะเหรอ
นั่นก็เพราะว่าผมรู้จักเธอมาตั้งนานแล้ว แถมเรายังใกล้ชิดสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็กๆ พอโตขึ้นและเริ่มอยู่ใกล้เธอผมก็มองเธอไม่ใช่เพื่อนเหมือนเดิม และผมก็หวังว่าลึกๆในใจเธอจะมองผมแบบไม่ใช่เพื่อนมั่ง
"วันนี้ขอไปนอนที่คอนโดด้วยได้มั้ยครับ ม่อนเหงา" ผมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน ก่อนจะเอาหน้าถูไถกับแขนเรียวสวยของเธอ ผมถูกเนื้อต้องตัวของเธอจนเคยชิน
"อี๋ ออกไปนะ หยะแหยง เหงาอะไรนายมีผู้หญิงตั้งเยอะแยะ" โรสทำหน้าเอือมระอากับผมพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆเป็นคำตอบ
"มีอะไร ฉันมีเธอแค่คนเดียว"
"ไม่ได้ ฉันคงจะให้นายไปนอนที่คอนโดฉันไม่ได้อีกแล้ว" โรสบอกออกมาพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่
"ทำไม?" ผมถามเสียงเข้ม ปกติเธอก็ให้ผมไปนอนที่คอนโดเธอเป็นปกติ... และการนอนกับเธอมันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ถ้าเป็นปกติผมนอนกับผู้หญิงคนไหนคงจะเสร็จทุกรายไปแล้ว อาจจะเพราะคำว่าเพื่อนมันค้ำคอกันอยู่ละมั้ง ถ้าผมได้ลำเส้นละก็... ผมกับโรสอาจจะพัฒนากลายเป็นแฟนกันก็ได้ แต่คงจะยากหน่อย
"ฉันมีแฟนแล้ว" โรสพูดด้วน้ำเสียงจริงจัง ผมที่ได้ยินคำนั้นถึงกับอึ้งไปเลย
เดี๋ยวนะ... เธอไปมีแฟนตอนไหน
"ห๊ะ!!!?"
"ก็ตามนั้นแหละ แฟนฉันขี้หึงมาก ถึงนายจะเป็นเพื่อนแต่นายก็คงมานอนที่คอนโดฉันไม่ได้อีกแล้ว" โรสยิ้มกว้างก่อนจะตบบ่าผมเบาๆเชิงปลอบใจ
"ไปมีตอนไหน ทำไมฉันไม่รู้"
"ถึงเราจะเป็นเพื่อนกัน แต่ฉันก็ไม่ได้บอกนายทุกเรื่อง เพราะงั้นนายไม่รู้เรื่องในชีวิตฉันทั้งหมดหรอกนะ" โรสยังคงพูดคำพูดที่ทำให้ผมเสียใจอยู่เรื่อย แต่ถึงแม้ว่าเธอจะพูดคำไหนออกมาก็ไม่ทำให้ผมเสียใจเท่ากับคำว่ามีแฟนแล้ว
"อ้าว! ไอ้ม่อน ทำไมทำหน้าจ๋อยงั้นวะ" เสียงทุ้มเข้มของเพื่อนในกลุ่มผมเอ่ยขัดจังหวะระหว่างที่ผมกำลังคุยกับโรสอยู่ แถมในมือของมันยังถือขนมมากมายมาด้วย สงสัยมันจะไปซื้อมาจากโรงอาหารที่มหาลัย เพราะตอนนี้ผมกำลังนั่งเล่นกับโรสแถวตึกคณะ
"เหอะ... กูอกหัก!" ผมตอบออกมาอย่างประชดประชันพลางมองโรสที่ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร
"ฮ่าๆ มึงบอกรักโรสแล้วเหรอวะ ว่าไงโรส หักอกไอ้ม่อนจริงเหรอ"
"เลิกพูดเรื่องนี้สักทีได้ไหม น่ารำคาญ ฉันบอกกี่ทีกี่หนแล้วว่าฉันกับม่อนก็แค่เพื่อนกัน เลิกล้อเรื่องนี้สักที"
"ทำไมเธอต้องโกรธเรื่องนี้ด้วยวะ... เป็นแฟนกับฉันมันไม่ดียังไง!" ผมเอ่ยขึ้นด้วยความหงุดหงิดก่อนจะจับมือโรสให้ลุกขึ้นและเดินตามมาเพื่อพาเธอไปที่ที่ไม่มีคน ผมจะได้เคลียร์ทุกอย่างให้มันรู้เรื่อง อึดอัดไปหมดแล้ว
"ปล่อยมือฉันนะม่อน อย่ามาจับ!" โรสพยายามสะบัดออกแต่ผมจับไว้แน่นและลากเธอไป มิหนำซ้ำผมยังผลักเธอชิดกับกำแพงระแวกนั้นด้วย ใบหน้าของผมและเธอห่างกันไม่ถึงมิล
"ทำไม รังเกียจกูนักเหรอวะโรส!" ผมถามเสียงแข็ง ผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเธอ แต่ดูสีหน้าของเธอแล้วมันนิ่งเฉยมาก เธอไม่รู้สึกอะไรกับผมบ้างเลยเหรอวะ
"เออ กูรังเกียจ! แล้วมันจะทำไม กูรู้นะม่อนว่ามึงแอบชอบกูคิดกับกูมากกว่าเพื่อน กูรู้มาตลอดแต่แค่กูไม่พูด"
"..." ผมถึงกับเงียบเมื่อรู้ว่าโรสรู้ทุกอย่างที่ผมคิด
"กูรู้ แต่กูไม่เคยคิดแบบนั้นกับมึงเลย มันอึดอัดนะเว้ยที่มึงทำตัวเหมือนผัวกู ห้ามคนนู้นคนนี้มายุ่งกับกู แอบอ้างเป็นแฟนกู แอบจับมือกู แอบกอดกูตอนนอน แอบจูบกูตอนกูหลับ แม่ง... เพื่อนเหี้ยไรวะทำกันแบบนี้ กูโคตรเกลียดมึงที่เป็นแบบนี้เลย" โรสพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูทุกข์ทรมาน ผมที่ได้ฟังแบบนั้นก็ได้แต่อึ้งเล็กน้อย
แค่ผมหวงโรส ไม่อยากให้ใครมายุ่ง มันทำให้โรสรู้สึกแย่ขนาดนั้นเลยเหรอวะ? แล้วสิ่งที่ผมทำเธอก็รู้ตัวอยู่ตลอดน่าอายชะมัด
"ขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ แต่กูชอบมึงจะให้กูทำไงได้ละ..."
"เลิกคิดกับกูแบบนั้นได้แล้วนะม่อน เพราะกูมีแฟนแล้ว จบนะ!" โรสเอ่ยขึ้นอย่างตัดพ้อก่อนจะออกแรงผลักผม แต่ผมก็โอบเอวของเธอเอาไว้ก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าไปและจูบโรส
ผมบดขยี้ริมฝีปากหวานสวยของเธอแต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้สอดลิ้นเข้าไปเธอก็ใช้ฟันแหลมคมขบกัดลิ้นของผมอย่างแรงทำให้ผมต้องผละจูบออกไปทันที
"ม่อน! ถ้ามึงยังทำแบบนี้อีก กูจะเลิกคบมึงเป็นเพื่อนนะเว้ย!"
"มึงจะโกหกกูไปถึงเมื่อไหร่โรส เรื่องที่มึงมีแฟนมึงแม่งตอแหล คนอย่างมึงจะไปมีใครนอกจากู"
"มึงไม่เชื่อกูใช่ไหมม่อน ได้! วันเสาร์ที่จะถึงกูจะเอาแฟนมาอวดตอนงานแต่งงานของพี่มึง" โรสเอ่ยเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินหนีผมไปด้วยความหัวเสีย ส่วนผมนะเหรอพอได้ยินแบบนั้นก็ขึ้นดิวะ
แฟนของโรสจะเป็นคนแบบไหนมันทำใหผมจินตนาการไม่ออกเลยจริงๆ!!!
หลายวันต่อมา...
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงจนได้ ตอนนี้ผมอยู่ในงานแต่งอันแสนหรูหราของพี่ชายผม วันนี้ผมจะได้เห็นหน้าแฟนของโรสแล้วว่ามันเป็นใครหน้าตาแบบไหนจะหล่อสู้คนอย่างไอ้ม่อนได้รึเปล่า!
"ม่อน!" โรสเอ่ยเรียกชื่อผมทำให้ผมรีบหันไปมองเธอทันที และข้างๆเธอก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินตามมาด้วย
"โรส มากับใครอ่ะ?" ผมถามด้วยความสงสัยพลางมองผู้หญิงตัวเล็กๆที่ไม่เคยเห็นหน้าคร่าตามาก่อน หน้าตาน่ารักใช้ได้ ถ้าเอาไว้จีบเล่นๆฆ่าเวลาก็น่าจะพอไหวอยู่ หึหึ
"แฟนฉันเอง ชื่อปลอยฝน"
"ห๊ะ... แฟน!!!?"
"ใช่!"
"ผู้หญิงคนนี้เนี่ยนะ!!!?"
- ผู้เขียน
