น้ำใสไหลรื้นขอบตาเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า เพลงรักถลาเข้าหาอ้อมกอดผู้เป็นพ่อแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น เจ้าหล่อนปล่อยความขมขื่นในหัวใจให้หลั่งไหลออกมาพร้อมกับหยาดน้ำตา
เสี่ยอ๋าลูบหลังลูกสาวคนเล็กแล้วกล่าวว่า “ไม่เป็นไรนะ พ่ออยู่ตรงนี้แล้ว”
ได้ยินเช่นนั้นเพลงรักก็ยิ่งร้องไห้หนักมากขึ้น เมื่อคืนเธอนอนไม่หลับทั้งคืนเพราะคิดมาก เธอเกลียดตัวเองที่ไม่เคยทำให้พ่อแม่ภูมิใจได้เลย ซ้ำยังนำแต่เรื่องมาทำให้ท่านทั้งสองต้องเป็นทุกข์ใจ
“หนูขอโทษ หนูมันเป็นลูกไม่รักดี หาแต่เรื่องมาให้ครอบครัวอับอาย”
“โธ่.. หนูไม่ผิดอะไรเลยลูก หนำซ้ำหนูยังเป็นผู้ถูกกระทำอีกต่างหาก” พรรณรายวางมือบนไหล่มนแล้วบีบเบาๆ อย่างต้องการส่งผ่านกำลังใจไปให้เพลงรัก “แม่จะไม่ยอมปล่อยให้คนทำมันลอยนวลเด็ดขาด!” คนที่บังอาจมาทำให้แก้วตาดวงใจของนางต้องร้องไห้ มันต้องชดใช้อย่างสาสม
พร้อมพงษ์ที่ยืนอยู่ด้านหลังค่อยๆ ก้าวขาเดินเข้าไปหาน้อง
