รถยนต์ Maybach สมรรถภาพเยี่ยม พาพิชฎากลับถึงบ้านในตอนที่ตะวันยังไม่ขึ้นดี มีแสงสว่างรำไรที่ปลายคุ้งฟ้าด้านทิศตะวันออก เธอหย่อนขาก้าวลงจากรถด้วยความทรมาน อาการเจ็บแปลบในส่วนที่มิควรเอ่ยถึงกำลังโจมตีอย่างหนักหน่วง
“ให้ผมอุ้มคุณเถอะ” เขาอาสาเมื่อลงจากรถเรียบร้อย ดวงตาสีเงินยวงมีเพียงความห่วงใยทอทอดสู่ร่างน้อยของนักเขียนสาว
“ไม่! กลับไปซะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ”
“แต่ผมอยากเห็น”
เขาย้อน ทำเอาพิชฎาต้องกัดฟันข่มความเขินอายต่อถ้อยคำหวาน เธอจะไม่เคลิบเคลิ้มกับลมปากของผู้ชายคนนี้อีกแล้ว
แต่ทว่าท้ายที่สุดพิชฎาก็ถูกแมคโลริคอุ้มเข้าบ้านจนได้ เขาส่งเธอถึงห้องนอน และแม้ว่าเจ้าบ้านจะขับไล่อย่างไรเขาก็ไม่กลับ
“ผมขออยู่ข้างล่างจนกว่าจะสว่าง ขอร้องเถอะพิชฎา ผมเป็นห่วงคุณนะ คุณอาจจะไม่สบาย ถ้าโชคร้ายนายธารานั่นกลับมาคุณจะช่วยตัวเองได้ยังไง”
“ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าธารากับคุณมันก็น่ากลัวเหมือนๆ กัน”
พิชฎาเ
