“ครับ...วันนี้ผมพาลาริมาร์มาชมงานเพราะพ่อของเธอติดธุระ”
“อ้อ...นี่คือลูกสาวหุ้นส่วนของคุณพีทเหรอคะ?”
เวโรนิก้าแทรกขึ้น สายตาที่จับจ้องไปยังเด็กสาวผิวพรรณเปล่งปลั่งในชุดเกาะอกตรงหน้านั้นแฝงด้วยความประหลาดใจและแววตาที่ฉายประกายกล้าวาบขึ้นมาอย่างที่ลลิลรู้สึกได้ว่าเธอไม่ได้ชื่นชมนัก
“สวัสดีค่ะคุณเวโรนิก้า...ฉันลลิลค่ะ”
ลลิลยกมือไหว้เพราะเธอรู้ดีว่าพรีเซนเตอร์สาวสวยอายุมากกว่า ซึ่งดูจากหน้าตาแล้วน่าจะประมาณยี่สิบสี่ปี
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เรียกฉันว่าวีรินก็ได้ค่ะ ฉันก็เป็นคนไทยเหมือนกันเพียงแต่มาทำงานที่นี่ และ...ดังอยู่ที่นี่ วันนี้มางานนี้คนเดียว ตั้งใจว่าจะไม่ให้เป็นข่าวแต่ก็มีคนจำฉันจนได้ ได้รู้จักกับพีทโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาเป็นคนน่ารักมาก”
“คุณเป็นผู้หญิงที่น่าจดจำครับ วีริน...เอ้อ...เนเน่ ต้องขอโทษด้วยนะครับ ไม่ทราบว่าถ้าผมจะจองรถรุ่นนี้ต้องทำยังไงบ้าง?”
พัลเลเดียมถามขึ้น ลลิลนิ่ง
