เสี่ยงรักร้ายนายเพื่อนไม่สนิท

ตอนที่ 16 หวงไม่รู้ตัว

ด้านพรีนหลังจากที่ร่างบางสาวเท้าวิ่งหนีออกมาจากห้องนอนของแทคิณนั้น

!! แกร๊ก !! มือเรียวเปิดประตูออกจากห้อง แต่ขณะที่เร่งฝีเท้าอย่างไม่ทันมองนั้น

!! ตึก !! ร่างเล็กกับปะทะเข้ากับใครคนหนึ่งที่มองเธอด้วยสีหน้าไม่พอใจ ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะเปิดประตูเข้าห้องแทคิณในขณะที่ฉันนั้นกำลังออกจากห้องของเขา

“เธอเป็นใคร มาอยู่ในห้องของแทคิณได้ยังไง” เสียงที่เปล่งออกมาขัดกับหน้าสวยๆ ริมฝีปากแดงของเขา แต่นั้นแล้วไงล่ะ หางตาตวัดมองฉันแบบนี้ จำเป็นไหมที่จะต้องตอบ

“อยากรู้ก็ถามเขาเอง” พรีนเอ่ยจบร่างบางก็วิ่งเข้าไปในลิฟต์ของเขาไปในลิฟต์ทันที แต่ภายในหัวของฉันกับเอาแต่คิด ผู้ชายครึ่งผู้หญิงคนเมื่อกี้นั่นคือใคร อย่าบอกนะว่าเขาได้หมด ไม่สนหญิงหรือชาย แค่เสียบเข้าก็เอางั้นเหรอ ร่างบางได้แต่คิด

“ฟู่ๆ ” ให้ตายเถอะ เพียงแค่ฉันไม่ให้ นี้เขาถึงขั้นเรียกสาวมาที่ห้องเลยงั้นเหรอ เห็นหล่อๆ แบบนี้ไม่คิดว่าคนอย่างแทคิณจะหื่นหนักเยี่ยงนี้ เกือบไปแล้วไหมฉัน แต่ขณะที่ลิฟต์กำลังจะปิดนั้น

“รอ ด้วยครับ” เสียงทุ่มที่ดังขึ้นมา ทำให้มือเรียวนั้นกดเปิดรอคนร่วมทาง ในจังหวะที่ร่างสูงเสื้อยืดกางเกงยีนส์สีเข้มสวมหมวกทับด้วยแก๊ปนั้น ให้ตายเถอะ ฉันไม่ได้ตาฟาดไปใช่ไหม นี้มันลุคซ์ เจรามี่ นักร้องวง X2t นี้มันวงเดียวกับไอ้คนที่ฉันวิ่งหนีมานี่น่า นี่อย่าบอกนะว่าพวกเขาอยู่คอนโดแห่งนี้กันทั้งวง หู้ย ยิ่งใกล้ยิ่งหล่อมาก หล่อจึ้งสะดุดตาไม่ไหว อยากให้อิลี่มาเห็นนัก นางอะติ่งเจรามี่ หนุ่มหล่อโปรไฟล์เลิศ ลูกครึ่งไทย ฝรั่งเศส บอกเลยไอดอล วงนี้ตัวจริงงานดีกันทั้งวง ละลายหมดแล้วฉันที่ยืนใกล้สองหนุ่ม

ด้านเจรามี่และลุคซ์เดินเข้ามาในลิฟต์นั้น ทั้งสองหนุ่มสะดุดเข้ากับร่างบางสาวสวยที่ยืนอยู่ภายในลิฟต์ เธอสบตาเข้ากับพวกผม ถ้าผมเดาไม่ผิดคุ้นมาก ชุดนี้ไหมที่เดินเข้าห้องไอ้เชี่ยคิณ ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ช่วงนี้เป็นช่วงพักของวงพวกผม ใบหน้าอันหล่อเหลาของเจรามี่ถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยสีหน้าสงสัยเขาเหลือบมองนาฬิกา เธอหายเข้าห้องเชี่ยคิณไม่ถึง ครึ่งชั่วโมง คนอย่างเชี่ยคิณ ครึ่งชั่วโมงมันเสร็จด้วยเหรอครับ เจรามี่ได้แต่คิด แต่ก็

ชื่นชมเพราะเด็กที่เพื่อนเรียกมานั้นใบหน้าสวยหวาน เด็กมัธยมหรือเปล่าว่ะ แต่อกเป็นอก ก้นเอ่นงาม สเปคไอ้เชี่ยคิณเลย สงสัยครับ ไอ้เพื่อนตัวดีพวกเขามันไปหาสวยๆ อกสะบึ้มแบบนี้มาจากไหนกัน คนตรงหน้าผมตอนนี้น่าฟัดชิบหาย เจรามี่ได้แต่คิด จนกระทั่งร่างบางนั้นออกจากลิฟต์ไป

“เจ มึงรู้จักเธอเหรอ กูเห็นมึงมองเขาไม่หยุด ไงสนใจ” ลุคซ์ไม่พูดเปล่าแต่กับยักไหล่ให้กับเพื่อนร่วมวง

“ป่าว แต่ที่กูสน เพราะเห็นผู้หญิงคนนั้น เดินเข้าห้องเชี่ยคิณ”

“เชี่ย เด็กเชี่ยคิณ เสือซุมนิหว่า น่ารักชิบหาย น่ารักและมีเสน่ห์กว่าสาวๆ ในค่ายเราอีก” ลุคซ์เอ่ยขณะที่สายตาจับจ้องร่างบางที่ยืนโบกแท็กซี่ที่หน้าคอนโดพวกเขา

“กูแปลกใจ เชี่ยคิณ ครึ่งชั่วโมงมันพอด้วยเหรอว่ะ” เจรามี่เอ่ยจบร่างสูงก็เดินไปขึ้นรถ

“เชี่ยเจ สวยๆ แบบนี้ มึงกล้าปล่อย เธอกลับเองเหรอวะ ไปส่งไหม” ลุคซ์เอ่ยอย่างสนใจ จะว่าไป เด็กเชี่ยคิณน่ารักชิบหาย น่ารักซะเขายังอยากได้

“สัส เดะแม่งก็เป็นข่าวหรอก” เจรามี่เอ่ยจบก็ขับรถออกจากคอนโดโดยมีลุคซ์ที่นั่งไปด้วย

ด้านแทคิณหลังจากที่ทำเหยื่อหลุดมือไปนั้น พรีนนะพรีน ให้ตายเถอะ สาบานว่าครั้งหน้าถ้ามีโอกาสจะกระแทกให้จมเตียง โทษฐานที่กล้าทำเขาอารณ์ค้างถึงสองครั้งติด บอกเลยตั้งแต่เจอผู้หญิงมานับไม่ถ้วนไม่เคยมีใครทำให้เขาหงุดหงิดและหัวเสียเท่ากับยัยนี่มาก่อน น่าจับมาฟาดเสียให้เข็ด

ที่เธอทำผ้าหลุด หึ...! คิดเหรอว่าผมจะเชื่อ ยัยนั้นเธอตั้งใจอ่อยผม ครั้งนี้วิ่งแจ้นมาอ่อยผมถึงห้อง ทั้งดูดทั้งแหย่ แต่ไม่ได้เสียบ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น แทคิณได้แต่คิด แต่นั้นก็อดที่จะคาดโทษพรีนไม่ได้แสบนักนะ อย่าให้หลงกลผมเหอะ บอกเลยไม่มีออมแรงแน่นอน แค้นนี้ต้องชำระให้สาสมกับที่เธอเทผมอารมณ์ค้าง

!! ฟู่ !! แทคิณพยายามเป่าอารมณ์ที่อัดอั้นภายในใจ เมื่อเป็นเช่นนั้นร่างสูงจึงเดินออกจากห้องนอนเพื่อหาเบียร์เย็นๆ มาดื่มเพื่อดับอารมณ์ที่มันหงุดหงิดภายในใจ ถึงก่อนหน้าที่พรีนจะมานั้นเขาดื่มบรั่นดีไปแล้ว แต่ดูเมื่อว่าปากเขานั้นยังอยากอีก แต่ขณะที่ร่างสูงกระดกกระป๋องเบียร์ขึ้นมาดื่มนั้น

“แทคิณ” เสียงเข้มไม่น่าฟังที่ดังขึ้นมาภายในห้อง ทำเอาคนที่กระดกเบียร์อยู่นั้นถึงกับขมวดคิ้ว

“พี่เก้า...นี้พี่เข้ามาในห้องผมได้ไง” แทคิณหันถามก้าวสาวสองที่เป็นผู้จัดการของตน เขาจำได้ว่าประตูห้องล็อคไปแล้ว

“พี่ต่างหากที่ต้องถามนาย เรื่องผู้หญิง จะเอามากิน พี่บอกกี่ครั้งแล้ว ว่าให้เลือกดูให้ดี แบบยัยคนเมื่อกี้นี้ ไว้ใจได้งั้นเหรอ ไปคว้าเอาเด็กกะโปโลที่ไหนมาซุก” พอมาถึงเก้าก็บ่นเด็กในสังกัดตนจนหูชา วันก่อนเจรามี่ที่คว้าเด็กมัธยมขึ้นคอนโด และไหนวันนี้เด็กกะโปโลของแทคิณอีก นี่ฉันชักจะไม่ไหวกับเด็กๆ พวกนี้แล้วนะ อยากลาออกไปอยากเป็นแล้วผู้จัดการของเด็กๆ พวกนี้

“ผมนี่นะ เอาเด็กกะโปโลมากิน พี่เข้าใจไรผิดป่าว” แทคิณกับยักไหล่ให้กับผู้จัดการของตน อย่าบอกนะว่าพี่เก้าหมายถึงยัยนั่น

“อย่าปฏิเสธนะ ว่าผู้หญิงคนเมื่อกี้ไม่ได้ออกจากห้องของนาย นางชะนีน้อยตัวนั้นเป็นคนเปิดประตูให้พี่เอง สายตาแม่นั้นธรรมดาที่ไหน” ก้าวไม่พูดเปล่า ถึงจะเป็นเรื่องส่วนตัวของแทคิณแต่ก็ไม่อยากจะยุ่งนักหรอก แต่ดูแต่ละคนที่คว้าเด็กมา บรรลุนิติภาวะแล้วหรือยัง เป็นห่วงอนาคตไม่อยากจะขึ้นชื่อว่าเด็กของตนขึ้นโรงขึ้นศาลกลัวจะกระทบกับชื่อเสียงเงินทอง

ด้านแทคิณถ้าพี่เก้าจะคิด แบบนั้นก็ไม่ติด ดีซะอีกจะได้เลิกหาสาวๆ ให้เป็นคู่จิ้นกับเขาเสียที

“ไม่ปฏิเสธแสดงว่าใช่สินะ” ก้าวต่อว่าเด็กในสังกัดตน

“พี่เก้าคิดว่าใช่ไหมล่ะครับ” เขาไม่ตอบ แต่กับถามกลับ

“แทคิณนายนิมัน จริงๆ เลย ลืมกฎของค่ายแล้ว

เหรอ ห้ามศิลปินในสังกัดมีแฟนก่อนอายุครบ 25 ปี ถ้านายลืม ฉันจะปริ้นมาแปะที่หน้าประตูให้นายอ่านเช้า อ่านเย็น” เก้าเอ่ยจบก็สะบัดตัวและหยิบกระเป๋าขึ้นมา ท่าทีแบบนี้สงสัยลืมของที่ห้องเขาสินะ แทคิณเลิกสนใจและหยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นมากระดกต่อ

“ห้ามมีแฟนก่อนอายุ 25 หึ...! ใครสน ไอดอล ศิลปินแล้วไง ก็คนไหมครับ” แทคิณหลุดเสียงออกมาแค่นั้น

ด้านพรีนหลังจากที่ร่างบางกลับจากคอนโดของแทคิณ ร่างบางเดินเข้ามาภายในห้อง และล้มตัวพร้อมกับซุกใบหน้าลงบนหมอน

“เกือบไปแล้วไหมฉัน” พรีนได้แต่เอ่ยพึมพำขึ้นมาขณะที่อยู่ในห้องนอนเพียงคนเดียว

“ผู้หญิง หรือกระเทย หึ...! นิอย่าบอกนะ เพียงแค่ฉันไม่ให้ เขาเรียกผู้หญิงคนนั้นมาซัมแทนฉัน” เพียงแค่คิด จู่ๆ ทำไมฉันรู้สึกไม่พอใจ ไม่ชอบ และไม่อยากให้เขาซั่มกับใคร ฉัน... อาการและความรู้สึกแบบนี้มันเหมือนกับที่ฉันรู้สึกกับแฟนเก่าของฉัน ฉันกำลังหวงแทคิณ งั้นเหรอ เพียงแค่คิดใบหน้าก็รู้สึกร้อนผ่าวๆ ขึ้นมา ปากหนาเนื้อนุ่มของเขานอกจากจะจูบกับฉันแล้วตอนนี้เขาจะจูบกับผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม ทำไมเพียงแค่คิดฉันก็รู้สึกแปลบๆ ขึ้นมาในอก

นี่ อย่าบอกนะว่าฉันหลงและรู้สึกกับแทคิณ ไม่อยากจะคิดเขาหล่อเขาดังขนาดนั้น นายนั่นคงไม่คิดอะไรกับฉันหรอก นอกซะ อยากซัมฉันเพียงอย่างเดียว ถ้าฉันรักเขาจริง เกียมอกหักได้เลย หึ...! เศร้าจังยังไม่ทันจะเริ่มก็อกหักซะแล้วฉัน เมื่อคิดเช่นนั้นร่างบางเหลือบมองนาฬิกา คืนนี้ฉันคงนอนไม่หลับ มือเรียวหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมา ไม่นานปลายสายก็รับ

[ลี่มึงไปผับเฮียกับกูหน่อย คืนนี้กูนอนไม่หลับอยากเมา]

[อิพรีน ผีอะไรเข้าสิงมึงอีก 10 นาทีจะ 5 ทุ่มแล้วมึง บ้าป่ะเนี่ย] ลิลลี่ที่กำลังดูซีรีส์อย่างสนุกถึงกับว่ามา

[กูมีเรื่อง ไม่สบายใจ] พรีนไม่กล้าเล่าแต่รู้แค่ว่าตอนนี้ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว ในหัวของฉันเอาแต่คิดเรื่องแทคิณ

[พรุ่งนี้ละกันมึง] ลิลลี่เอ่ยจบก็ตัดสายไปทันที อีพรีนนิท่าจะบ้า ลิลลี่ได้แต่คิด ดึกขนาดนี้แล้วใครจะไปกับนาง