ไมเคิลส่งยิ้มกว้างมาก่อน แต่ช่างเป็นยิ้มที่ล้อเลียนกวนเบื้องต่ำอย่างที่สุด พอมาถึงก็สะบัดเสื่อที่หอบติดมาพรึบๆ โดยไม่สนเลยว่าฝุ่นดินจะกระเด็นกระดอนเข้าตาเจ้านายหรือไม่ เสร็จแล้วก็ผายมือเชิญปัทมณฑ์พร้อมบอกด้วยน้ำเสียงสนุกสนานว่า
“เชิญครับเจ้าหญิงน้อย มื้อนี้มีทะเลเผากับบาร์บีคิวรสเด็ด”
สาวน้อยเผลอยิ้มน่ารักในความเป็นกันเองของอีกฝ่าย ยอมนั่งลงอย่างง่ายๆ หากพอเงยหน้าขึ้นสบตาคมที่ตวัดกลับมามองก็ต้องก้มหน้างุด กลิ่นอาหารทะเลย่างหอมๆ เรียกน้ำย่อยในกระเพาะให้ทำงานทันที
เสียงท้องร้องโครกครากประจานออกมาเสียงดังลั่น
“หิวล่ะสิ วันนี้ทั้งวันยังไม่ได้กินอะไรเลยห่วงแต่เล่น” น้ำเสียงห้าวเรียบ ไม่ได้ดุแต่ก็ไม่อ่อนหวานเลยทำให้เจ้าของร่างบางไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองอยู่ดี
ไมเคิลยิ้มเอ็นดูคนน่ารัก เปิดเบียร์กระป๋องใหม่ให้เจ้านายแล้วคว้าอีกกระป๋องมาเปิดแล้ววางตรงหน้าปัทมณฑ์
“น้ำผลไม้ก็พอไมค์” ไรอันสั่งเรีย
