“มากันนานแล้วรึไรอัน” อุทิศเดินไปสมทบ เขาทรุดนั่งลงข้างกับภรรยา โอบแขนกอดบ่าของคู่ชีวิตด้วยความรักใคร่ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงแม้จะใช้ชีวิตร่วมกันมานานกว่าหลายสิบปีแล้ว
ไรอันทำความเคารพ เขายิ้มน้อยๆ ส่งให้
“ไม่หรอกครับ ผมเองก็เพิ่งจะมาถึงก่อนหน้าคุณลุงไม่นาน”
“อืม ดีๆ งั้นเย็นนี้อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะ เดี๋ยวค่อยกลับ จะได้คุยกันนานๆ ด้วย” อุทิศบอก
“นั่นสิ ป้าสั่งเด็กๆ ให้เตรียมของโปรดของไรอันเอาไว้ให้แล้ว อยู่ก่อนนะจ๊ะ” พรพรรณเอ่ยสำทับพร้อมทั้งยิ้มอ่อนโยนส่งให้
ไรอันเลยปฏิเสธไม่ออก ทั้งที่ภายในใจนึกถึงสาวน้อยแสนหวานผู้รออยู่บ้าน
“ก็ได้ครับ”
ชายหนุ่มตกปากรับคำในที่สุด จากนั้นจึงได้พูดคุยกันในเรื่องสัพเพเหระทั่วๆ ไป เสียงหัวเราะดังเคล้าปะปนกันอยู่ตลอดเวลา ก่อนที่พรพรรณกับพิมพ์จันทร์จะขอตัวแยกไปดูการตระเตรียมอาหารมื้อเย็น ทิ้งให้สามหนุ่มต่างวัยคุยกันอย่างออกรส
“แล้วธุรกิจเป็นไงบ้างครับ”
