ขณะที่ทั้งคู่ขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านของชนะศึก พวกเขาได้พูดขึ้นกันมากขึ้น ความตึงเครียดภายในรถก็ดูจะค่อยๆ ลดน้อยลง
“ผมไม่แน่ใจว่าแม่ของผมจะอยู่บ้านหรือเปล่านะครับ” เขาเอ่ยขึ้น เพราะเห็นว่ามาลาแก้วดูคาดหวังที่จะได้เจอกับแม่ของเขาเหลือเกิน
“ไปงานไหนเหรอคะ แก้วไม่เห็นรู้เรื่องเลยว่ามีงาน” มาลาแก้วเข้าใจว่าวิชุดา อาจจะออกไปงานสังคม แบบที่แม่ของเธอชอบไป แต่ความจริงแล้วหลังจากที่สามีของเธอตาย วิชุดา ก็ไม่ค่อยได้ไปออกงานสังคมพวกนั้นเลย เธอเอาเวลาไปกอบโกยความสุขจากการใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย ทั้งซื้อของที่ไม่จำเป็น ใช้จ่ายกับบริการหรูหรา และที่หนักที่สุดก็คือการพนัน
“ไม่ใช่หรอกครับ” เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด
“ขอโทษนะคะ” มาลาแก้วรู้ทันทันทีว่าเธอเพิ่งจะพูดสิ่งที่ไม่สมควรออกมา
“ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอก”
“จะยังไงก็เถอะค่ะ แก้วจะระวังคำพูดตัวเองให้มันมากกว่านี้นะคะ” หลังจากนั้นบทสนทนาระหว่างคนทั้งส
