“แม่คะ นั่นแม่ใช่ไหม แม่อย่าเพิ่งไป แม่!”
คนป่วยละเมอเรียกหามารดาไม่หยุด ก่อนจะสะดุ้งตื่นเพราะเสียงปลุกของแสงเหนือที่คอยดูแลเธอทั้งคืน แทบจะไม่ได้หลับไม่ได้นอนเนื่องจากประดับดาวมีไข้
“คุณเหนือ”
คนป่วยเสียงแหบเรียกชื่อชายหนุ่มราวกับคนละเมอ ดวงตามีน้ำใสคลอขังทำให้คนมองรู้สึกสงสารจับใจ
“พี่อยู่ตรงนี้ ไม่ต้องกลัว” สุ้มเสียงรื่นหูดุจดังสายน้ำไหลรินดังออกมาจากปากของคนตัวโต ก่อนจะโอบกอดคนตัวเล็กเข้าไปนอนในวงแขนเพื่อถ่ายทอดไออุ่น
“ดาวฝันเห็นแม่ ตั้งแต่โตมาดาวไม่เคยฝันถึงแม่เลย” คนป่วยเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าระคนความเจ็บปวด เธอไม่ได้ฝันเห็นมารดามานานหลายปี แล้วทำไมวันนี้ถึงฝันเห็นท่าน
“ไม่มีอะไรหรอก ดาวไม่สบายไงก็เลยฝัน” เขาปลอบเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพลางลูบหลัง
การฝันเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ มีใครบ้างนอนแล้วไม่เคยฝัน คนป่วยนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะเงยหน้าถามต่อ
“คุณเหนือว่าแม่ของดาวยังมีชีวิตอยู่ไ
