ทางเรือนรับรอง หลังจากที่แขอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ในใจคิดถึงการแต่งกายมากชิ้นของคนในโลกจินตนาการนี้และคิดว่าตนต้องเตรียมตัวที่จะทำอะไรสักอย่างกับอุปกรณ์บนเรือนร่างของตนเอง คิดไปได้ไม่นานเท่าไหร่นักซ่งอิ้งหร่วนก็เดินเข้ามายังเรือนที่ตนพำนักพักพิง
“เจ้าตื่นแล้วหรือเยว่ชิง”
“อืม...ขอโทษด้วยนะ เมื่อคืนฉันอาจจะนอนดึกไปสักหน่อยทำให้ตื่นสายนะทั้งไม่ค่อยชินกับที่หลับที่นอน” เธอจะพูดได้อย่างไรเล่าว่าหมอนที่หนุนศีรษะนั้นแข็งมาก ไม่มีความนุ่มนิ่มสักนิด เมื่อคืนเธอต้องใช้แขนต่างหมอน
“ไม่เป็นอะไรหรอก มื้อเช้าเจ้าคงกินไม่ทันแล้วแต่ข้าให้คนจัดอาหารให้แล้วนะ ไม่ต้องเป็นห่วง”
“ไม่เป็นไร ปกติฉันก็ไม่ค่อยทานมื้อเช้าอยู่แล้วด้วยนะ” แขรีบท้วงเพราะรู้ว่านั่นเป็นความผิดของตนเอง
“ข้าไม่ได้ลำบากใจอะไรเลยนะ ที่ข้าเข้ามาที่เรือนมีเรื่องจะบอกว่าบัดนี้ท่านพ่อ ท่านแม่ของข้ากลับมาแล้ว เวลานี้ท่านแม่ต้องการพบเจ้าพร
