ตอนที่ 4 ใจเราตรงกันบ้างไหม #2
809 คำ
“…” อารยายังคงเงียบไม่มีคำตอบอะไร ใบหน้ามนเอาแต่มองมือตัวเองบนตัก ทำให้ชานนท์อดแปลกใจไม่ได้ เขาจึงถามเธอขึ้นมาอีกครั้ง
“ทำไมเงียบ หรือว่าอายไม่อยากคบกับนนท์ อายมีใครในใจแล้วหรือ”
“ปละ เปล่า อาย อายยังไม่มีใคร” อารยารีบตอบกลับทันควัน และเผลอหันกลับไปมองเขา โดยที่เธอไม่รู้เลยว่ามันคือแผนของคนเจ้าเล่ห์อย่างเขาที่หลอกให้เธอพูดความในใจตัวเองออกมา
“แล้วอายอยากมีนนท์เหมือนที่นนท์อยากมีอายไหม” ชานนท์รีบยิงคำถามต่อในทันที เมื่อได้ยินคำตอบที่ตัวเองต้องการ ทำให้ชานนท์ยกยิ้มมุมปากด้วยความดีใจ อารยาเหมือนลูกกวางน้อยที่ติดหลุมพรางของนายพราน
“นนท์อย่ากดดันอายแบบนี้สิ” หญิงสาวทักท้วงขึ้นเมื่อชานนท์ต้อนเอาคำตอบกับเธอให้ได้
“โอเค” ชานนท์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเริ่มอึดอัด เขาจึงเลือกที่จะถอยออกมาก่อน
“ถ้างั้นนนท์จะให้เวลาอายคิดอาทิตย์หนึ่ง แล้วนนท์จะมาเอาคำตอบกับอายวันสอบเสร็จ วันนั้นช่วงบ่ายนนท์มีแข่งบาสนัดสุดท้ายพอดี อายต้องไปเชียร์นนท์ให้ได้นะ และอายต้องเอารางวัลมาให้นนท์วันนั้นด้วย อายรู้ใช่ไหมว่ารางวัลที่นนท์อยากได้คืออะไร” ชานนท์เอ่ยขึ้น เมื่อเขาหาทางออกให้อารยาได้ เพราะความจริงเขาเองก็ไม่อยากกดดันอารยามากเกินไป เขาอยากให้เธอค่อยๆ คิด
ชานนท์มั่นใจว่าอารยาก็คิดไม่ต่างกันกับเขา เพียงแต่ว่าหญิงสาวตรงหน้าค่อนข้างขี้อาย พอโดนเขาจู่โจมยิงคำถามแบบนั้นออกไปตรงๆ ทำให้เธออายจนไม่กล้าตอบรับเขา ชายหนุ่มเชื่อว่าอารยาเป็นแบบนั้น
อารยาเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นเพื่อกลั้นความอายของตัวเอง เธอพยักหน้าแทนคำตอบให้เขา ทำให้ชานนท์มองดูเธอด้วยความเอ็นดูยิ่งขึ้น
“อายหันหน้ามาหน่อยสิ” ชานนท์เอ่ยขึ้นเมื่อเขาหยิบสร้อยออกมาจากกระเป๋ากางเกง ทำให้อารยายอมเงยหน้าขึ้นมามองเขา
“นนท์ซื้อให้เราเหรอ” สองตากลมโตจ้องมองสร้อยในมือของชานนท์ก่อนจะถามเขาออกมา ทำให้ชานนท์ยิ้มรับก่อนจะพยักหน้าให้เธอ
“เอียงคอมาสิ นนท์จะใส่ให้” อารยาหันหน้ามาทางชานนท์ เธอทำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่าย
“NA นนท์สั่งทำมาเหรอ” หญิงสาวถามขึ้นเมื่อเธอหยิบดูจี้สร้อยที่คอตัวเอง หลังจากที่ชานนท์ใส่ให้เธอเสร็จ
“ใช่ สร้อยเส้นนี้มีเส้นเดียวในโลก นนท์สั่งทำมันขึ้นมา เพื่อฉลองที่เราคบกัน” ร่างสูงเอ่ยบอกที่มาของสร้อยเส้นนี้ ที่เขาสั่งทำพิเศษให้หญิงสาวคนรัก
“อายยังไม่ได้ตอบตกลงคบกับนนท์ซะหน่อย” อารยาตาโตรีบแย้งชานนท์ขึ้นด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด หญิงสาวมองเขาด้วยแววตาไม่ยอม
“แต่อายก็ยอมใส่สร้อยของนนท์แล้วนี่” ชานนท์เอ่ยขึ้นพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อเขามองดูสร้อยที่อยู่บนคอของอารยา
“ก็นนท์เจ้าเล่ห์กับอายก่อน” หญิงสาวเอ่ยด้วยท่าทีงอนๆ ใส่เขา ทำให้ชานนท์อดใจกับความน่ารักของอารยาไม่ไหว
ฟอด
“นนท์!” อารยาร้องขึ้นเสียงดังเมื่อชานนท์หอมแก้มเธอในตอนที่เธอเผลอ ทำเอาแก้มสาวที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงขึ้นไปอีก
“มัดจำไว้ก่อน ไว้รอบหน้านนท์จะเอามากกว่านี้” ชานนท์พูดขึ้นก่อนจะยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้าอย่างอารมณ์ดี เพราะเขาไม่คิดว่าการที่เขาหอมแก้มหญิงสาวคนรักมันจะมีความเสียหายอะไร
“อายไม่คุยด้วยแล้ว” อารยาอายจนไม่รู้จะทำอย่างไร เธอจึงเลือกที่จะหนีลงจากรถ ก่อนที่ชานนท์ร้องขึ้น
“อายอย่าลืมไปเชียร์นนท์แข่งบาสนะ นนท์จะรอ...แล้วอย่าลืมรางวัลของนนท์ด้วยล่ะ”
“อายรู้แล้ว” อารยาเอ่ยขึ้นด้วยความเขินอายเมื่อชานนท์พูดขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะรีบก้าวลงจากรถ และเดินหนีเข้าบ้านไป
ชานนท์นั่งมองตามหญิงคนรักเดินเข้าไปในบ้านจนลับตา ก่อนที่เขาจะยอมออกรถและขับออกไปด้วยหัวใจที่อิ่มฟู
ส่วนอารยาก็เดินเข้าบ้านไปด้วยหัวใจที่อิ่มฟูไม่ต่างกัน รอยยิ้มหวานประดับอยู่บนใบหน้าหวานไม่จางหาย
- ผู้เขียน
