CHAPTER 24
“คิดว่าสั่งใครอยู่อีบุ๋ม สั่งผิดคนแล้วแหละ”
ทันเห็นฉากที่เมียตัวเองเข้าไปดึงผมของผู้หญิงที่ชื่อบุ๋มด้วยความรุนแรงระดับหนึ่งจนทำให้ใบหน้าเงยขึ้นมา แรงดึงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ สังเกตได้จากใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดแต่คนอย่างตูนก็ไม่คิดรามือง่ายๆ เธอใช้มืออีกข้างยกขึ้นมาบีบปากผู้หญิงคนนั้นไว้
“อื้อ!”
“ร้องยังไงก็ไม่มีใครช่วยหรอกทางที่ดีหยุดซะ!”
ความเกรี้ยวกาจถูกส่งออกมาเรื่อยๆ ไม่ง่ายที่จะได้เห็นด้านนี้ ถ้าจะถามว่าทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงไม่ตอบโต้คงยากเพราะถูกมัดมือไว้กับเก้าอี้ เท้าทั้งสองมัดไว้กับขาเก้าอี้ทั้งสองข้าง
“อือ ๆๆ อีบ้า”
“เห่าให้พอ แกทำตัวเองทั้งนั้น โทรกวนฉันฉันไม่ว่า เข้ามาด่าฉันที่มอฉันไม่เคยแคร์แต่ถ้ามาล้ำเส้นกับลูกฉันกัดไม่ปล่อยแน่และจะกัดจนกว่าอีกฝ่ายตายเลยทีเดียว” ฝ่ามือเรียวสั่นไหวเหมือนพยายามกดอารมณ์เอาไว้สุดฤทธิ์ ความอดทนของผู้หนึ่งคนหนึ่งที่น้อยนักจะระเบิ
