CHAPTER 12
“ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวก็คงกลับมาให้เธอเล่นงานอีก”
พี่ตามพูดเสร็จก็เดินหลีกออกไปทันทีทิ้งให้ฉันยืนนิ่งขมวดคิ้วพลางสงสัยกับประโยคที่เขาพูดทิ้งท้าย สงสัยในที่นี้ไม่ใช่เรื่องญาตินะ เรื่องนี้ฉันรู้ดีว่ายังไงก็กลับมาแน่ตามที่พี่ตามบอกแต่ที่สงสัยมันเป็นประเด็นแยกย่อยออกมาต่างหากนั่นก็คือการหาทางใช้ไม้เด็ดออกมาใช้แต่สงสัยจะทำไม่ถนัดนัก
ความรุนแรงฉันใช้ต่อหน้าลูกไม่ได้
ไอ้พวกประโยคหยาบคายพี่ตามก็ห้ามเด็ดขาด
ทำไงดีวะ...
การพยายามขบคิดโดยใช้ร่างกายเดินวนเวียนรอบโต๊ะเก้าอี้บริเวณห้องรับแขกยังไงก็ไม่สามารถคิดออกได้ในตอนนี้ ฉันจึงต้องพับเก็บเอาไว้ก่อนแล้วมุ่งหน้าเดินไปห้องครัว
“สามีคุณตูนหล่อจังนะป้า” สาวใช้คนที่หนึ่งดูท่าอายุน้อยเอ่ยขึ้น
“เหมือนโอปป้าเกาหลีเลย ขาวสูงดูท่าหวงคุณหนูต้องตาน่าดู” คราวนี้เป็นสาวใช้อีกคนที่อายุก็คงเท่าคนก่อน
ประโยคของสองคนนี้ทำให้ฉันเผลอยิ้มออกมาได้หลังจา
