CHAPTER 16
“กัดสิ”
ไอศกรีมถูกยื่นเข้ามาตรงหน้าอีกครั้งแต่ยังมีความสูงที่ริมฝีปากของฉันกัดไม่ถึงเพราะระดับที่พี่ตามยื่นมาสูงไปนิดหนึ่งแต่ก็ไม่เป็นปัญหาเมื่อฉันเขย่งเท้าขึ้นกะจะกัดทว่าพอทำพี่ตามกับเคลื่อนไอศกรีมให้สูงขึ้นอีก ฉันรู้เลยว่าถูกสามีคนหล่อแกล้งเข้าให้แล้วแหละแต่เขาคิดผิดไปแล้วที่แกล้งคนอย่างอีตูน
ฉันแกล้งทำสายตาละห้อยมองไปยังลูกสาวตัวน้อยที่โผล่ศีรษะมองการกระทำอยู่แค่นิดเดียวมือเล็กอวบของต้องตาก็เอื้อมออกมาจากเสื้อจับแขนของผู้เป็นพ่อแน่น
“แม่ตูนจะร้องไห้แล้วพ่อตามขาอย่าแกล้ง”
หึ...
ให้มันรู้เสียบ้างว่าต้องตาลูกใคร
เพียงแค่นี้มือใหญ่ก็เคลื่อนลงมาถึงระดับริมฝีปากของฉันง่ายๆ โดยที่ฉันไม่ต้องเสียงแรงเขย่งให้เมื่อยเท้าอีกต่อไป ต้องตาเป็นเด็กที่ค่อนข้างขี้สงสารโดยเฉพาะเมื่อแม่ทำท่าทางจะร้องไห้เธอก็จะรีบปลอบใจหรือไม่ก็จะทำตามทุกอย่างเพื่อหยุดน้ำตาฉัน
รสชาติไอศกรีมเข้าปากฉันเป็นค
