จำเลยหัวใจเจ้าทะเลทราย

สามปีต่อมา...  ร่างเล็กตุ้ยนุ้ยกำลังวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนานอยู่หน้าชายหาดส่วนตัว โดยมีหญิงสาวร่างระหงพยายามวิ่งไล่จับร่างเล็กๆ ของลูกชายทั้งสองด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข สายตาคู่คมจ้องมองลูกชายคนโตด้วยรอยยิ้ม ก่อนหันมามองลูกชายคนเล็กอย่างเอ็นดู เมื่อวานเธอตัดสินใจพาลูกชายทั้งสองมาเที่ยวพักผ่อน หลังจากที่เธอยุ่งอยู่กับงานของรีสอร์ต “น้องใหญ่ น้องเล็กอย่าวิ่งสิคับ เดี๋ยวก็ล้มหรอกคับ”  น้ำเสียงหวานใสตะโกนบอกน้องใหญ่ หรือ เด็กชายอะซาด อัมฟาล อัล ราเฟล กับน้องเล็ก หรือ เด็กชายอูซามา อัมฟาล อัล ราเฟล ลูกชายฝาแฝดของเธอและควาริม หลังจากงานแต่งของฟาริซกับอลิน -เซียเมื่อเกือบสี่ปีก่อน เธอก็ตัดสินใจกลับมาอยู่เมืองไทย แม้อัสมินคัดค้านยังไงเธอก็ไม่ยอม เธอรู้ดีว่าผู้มีพระคุณคนนี้คิดยังไงกับเธอ แต่เธอคงจะตอบแทนเขาไม่ได้ด้วยหัวใจ ถึงแม้จะรู้ว่าเธอทำร้ายหัวใจของเขา สักวันหนึ่งเธอรู้ดีว่าผู้ชายที่แสนดีคนนี้จะต้องเจอผู้หญิงที่เหมาะสมและคู่ควรมากกว่าเธอ “น้องใหญ่ไม่ล้มหรอกคับแม่เลิฟ” น้องใหญ่หยุดวิ่ง จากนั้นก็หันมามองแม่เลิฟด้วยรอยยิ้มหวาน ถอดพิมเดียวกับผู้เป็นแม่มาเกือบทุกอย่างยกเว้นดวงตากลมโตหวานซึ้งที่ถอดแบบมาจากผู้เป็นพ่อ “แม่เลิฟว่าพวกเราเข้าบ้านกันดีไหมครับ นี่ก็เย็นแล้ว” “น้องเล็กจะเล่นน้ำ” เสียงเล็กๆ ตะโกนบอกคุณแม่คนสวย ก่อนจะวิ่งตามพี่ชายไปติดๆ นรีกานต์หันไปมองพี่เลี้ยงสาวด้วยท่าทางอ่อนล้า วันนี้เธอต้องวิ่งไล่จับเจ้าตัวยุ่งทั้งสองมาทั้งวัน ช่วงเช้าเธอไปน้องใหญ่กับน้องเล็กไปเดินเที่ยว ไปไหว้พระ ตกเย็นก็พามาเดินเที่ยวริมชายทะเล แต่มากันตั้งแต่เช้า ดูลูกของเธอสิ กลับวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน ไม่มีอาการเหนื่อยล้าให้เห็นเลยสักนิด “มีร่ากับมายาคอยดูแลน้องใหญ่กับน้องเล็กด้วยนะ เดี๋ยวฉันจะเข้าไปพักซะหน่อย ไม่ไหวแล้วตาลาย อีกสองชั่วโมงไปปลุกฉันด้วย เราจะไปได้ออกไปทานข้าวกัน” “ค่ะคุณเลิฟ” มีร่ากับมายารับคำ “ไม่รู้ชีวิตนี้ฉันจะตอบแทนคุณยังไงดีคุณอัสมิน” หญิงสาวบ่นกับตัวเองเบาๆ เมื่อนึกถึงความดีที่อัสมินทำให้เธอมาตลอดสามปีที่ผ่าน ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่นั่งมองเจ้านายสาวด้วยความสงสัย เมื่อเห็นท่าทางเหม่อลอยจนน่าเป็นห่วง สายตาคู่คมเริ่มสำรวจร่างระหงอย่างกังวล หรือว่าหญิงสาวไปเจอปัญหาอะไรมาอีกหรือเปล่า ดูทำหน้าเข้าสิมันทำให้เขาเป็นห่วงไม่น้อยทีเดียว “บ่นอะไรอยู่ครับคุณเลิฟ” นรีกานต์เดินเข้ามาหยุดอยู่หน้าระเบียงหน้าบ้าน หญิงสาวหันไปมองเจ้าของเสียงทุ้มด้วยรอยยิ้ม เมื่อเห็นว่ามีใครนั่งมองเธอด้วยความเป็นห่วง “มานานแล้วเหรออัสซามิน” “ครับคุณเลิฟ ว่าแต่นายน้อยหายไปไหนกันหรือครับ” สายตาคู่คมกล้ากวาดสายตาไปมองรอบๆ ตัวของนรีกานต์แต่เขาก็ไม่เห็นนายน้อยทั้งสองอยู่ด้วย “น้องใหญ่กับน้องเล็กไปเดินเล่นกับมีร่า มายาอยู่แถวชายหาดโน่น เดี๋ยวก็น่าจะกลับกันมาแล้วล่ะ” นรีกานต์บอกคนสนิทพ่วงตำแหน่งพี่ชาย ก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่ม “อัสซามิน” “ครับ” “ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ อัสซามินตอบฉันมาตรงๆ ได้ไหม” เธอสงสัยมานานแล้ว ว่าชายหนุ่มทำยังไงถึงสามารถพามีร่ากับมายามาอยู่กับเธอได้ การที่ทั้งสองมาอยู่กับเธอแบบนี้ ควาริมไม่รู้หรือยังไง หรือว่ามันมีอะไรมากกว่าที่เธอคิด “คุณทำยังไงถึงทำให้มีร่ากับมายามาอยู่กับฉัน ขอความจริงนะอัสซามิน รู้ใช่ไหมว่าฉันเกลียดคนโกหกนะ ตกลงว่ายังไง” ร่างระหงนั่งลงบนเก้าอี้ไม้สักสีสวย ก่อนเงยหน้าขึ้นสบตามองอัสซามินอย่างต้องการคำตอบ เธอเก็บความสงสัยเอาไว้เกือบสองปีแล้ว ถ้าหากเธอไม่เห็นชายหนุ่มแปลกหน้าเดินตามเธอและลูก เธอก็คงไม่คิดถามหรอก ไม่ว่ายังไงหากวันนี้เธอไม่ได้คำตอบล่ะก็ อย่าหวังว่าจะได้เดินออกไปจากบ้านของเธอ “ว่าไง ตอบฉันมาได้หรือยัง” “ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ผมก็แค่บอกมีร่ากับมายาว่า ตอนนี้คุณเลิฟกำลังจะมีน้อง แค่นั้นแหละครับ มีร่ากับมายาก็ขอลาออกจากงานแล้วก็เก็บเสื้อผ้ามากับผมเลย” “แล้วคนที่คฤหาสน์อัมฟาลเขาไม่สงสัยเหรอที่จู่ๆ มีร่ากับมายาขอลาออก” “เปล่าหรอกครับ เพราะผมกำชับมีร่ากับมายาเป็นอย่างดี ถ้าขืนทำพลาดจนคนในตระกูลรู้เรื่องผมจะไม่ให้ทั้งสองได้เจอกับนายน้อยอีก” อัสซามินนึกถึงสีหน้าตกตะลึงของมีร่ากับมายา ก็ท่าทางตกใจ ช๊อกจนอ้าปากค้างไปตามๆ กัน เรื่องที่เขาบอกว่านรีกานต์กำลังมีจะนายน้อยให้กับคุณควาริม เพียงแค่นั้นแหละ ทั้งสองสาวก็เป็นหน้าตาตื่นๆ ถามเขาใหญ่เลยว่าตอนนี้ผู้เป็นนายหญิงของพวกเธออยู่ไหน แล้วใครคอยดูแลอยู่ในตอนนี้ “แค่นั้นใช่ไหม” “แค่นั้นจริงๆ ครับคุณเลิฟ” ชายหนุ่มตอบอย่างหนักแน่น ทั้งที่ความจริงเขาแอบส่งข่าวให้อดีตเจ้านายหนุ่มมาเกือบสองปีแล้ว นับตั้งแต่เขาพามีร่ากับมายามาดูแลนายน้อยอยู่ที่เมืองไทย แต่เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเอกสารหรือข้อมูลต่างๆ ถึงไม่เคยถึงมือของอดีตเจ้านายหนุ่มเลย เขาอยากรู้เหลือเกินว่ามันมีความผิดพลาดตรงไหนกัน ทำไมทางตระกูลอัมฟาล อัล ราเฟล ถึงไม่ออกตามหาลูกสะใภ้คนรองเสียที โดยที่อัสซามินก็ไม่เคยรู้เลยว่าเอกสารและข้อมูลของนรีกานต์และนายน้อยทั้งสองที่เขาแอบส่งไปให้อดีตเจ้านายหนุ่มนั้นไม่เคยถึงก็เพราะว่า อัสมินเป็นคนเก็บกวาดและทำลายข้อมูลทุกอย่างที่จะโยงไปถึงที่อยู่ของนรีกานต์และลูกชายทั้งสองของเธอ “ขอให้จริงเถอะ ไม่งั้นฉันจะไล่อัสซามิน มีร่าและมายากลับดูไบทันที” “เชื่อใจผมได้ครับคุณเลิฟ ถ้าคุณควาริมรู้เรื่องของคุณเลิฟกับนายน้อย รับรองไม่ได้รู้มาจากผมแน่นอนครับ” “ขอให้มันจริงเถอะอัสซามิน ไม่งั้นคุณเจอดีแน่” นรีกานต์ขู่เสียงเขียว เธอไม่ต้องการให้ควาริมรู้เรื่องลูก เธอไม่ต้องการให้ชายหนุ่มเข้ามาวุ่นวายกับครอบครัวของเธอ “ผมขอตัวก่อนนะครับ จะลงไปดูนายน้อยเสียหน่อย ไม่ได้เห็นมาหลายวันแล้วคิดถึง”  อัสซามินตัดบท ก่อนลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง จากนั้นก็เดินลงมาจากบ้านพัก ในใจก็กำลังคิดทบทวนเรื่องเอกสารและข้อมูลของนายหญิงกับนายน้อยของเขา มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมป่านนี้ตระกูลอัมฟาลยังไม่ออกตามหาสามแม่ลูกนี่กันเสียที “หรือมีคนคอยช่วยเหลือคุณเลิฟ คงไม่ใช่คุณอีกนะ คุณอัสมิน” ////////// ...โปรดติดตามตอนต่อไป...