มารีอาห์ยกมือขึ้นทาบอกด้วยความตื่นตระหนก หน้าตาซีดขาวไร้สีเลือด “เพราะหม่อมฉัน จินนี่ถึงต้องไปแบบนี้”
“มันจะเป็นเพราะเจ้าไปได้ยังไงกัน นางกลัวความผิดก็เลยพากันหนีไปพร้อมกับมารดาของนางยังไงล่ะ หึ... แต่รอให้ได้ตัวกลับมาก่อนเถอะ พี่จะสั่งโบยให้หลังขาดเชียว”
“อย่านะเพคะเสด็จพี่”
“เจ้าอย่ามาห้ามพี่เลย เพราะครั้งนี้พี่ต้องลงโทษให้นางกับมารดาของนางหลาบจำ”
ลูฟาสเห็นน้องสาวของตัวเองน้ำตาคลอก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะตอนนั้นฮันนาปรากฏตัวขึ้นเสียก่อน
“ถวายบังคมเพคะองค์สุลต่าน”
มารีอาห์หันไปเห็นหน้าฮันนาก็ไม่สบอารมณ์ทันที “เจ้ามาที่นี่ทำไม ใครเรียกพบ”
“มารีอาห์ อย่าเสียมารยาทกับฮันนาสิ”
“แต่เสด็จพี่เพคะ นางไม่สมควรมาที่นี่ ที่นี่มันตำหนักส่วนพระองค์ของเสด็จพี่นะเพคะ” มารีอาห์เกลียดขี้หน้าฮันนามากถึงมากที่สุด
“พี่เป็นคนอนุญาตให้ฮันนาไปไหนมาไหนในวังหลวงได้ตามแต่ใจต้องการเองแหละ”
“เสด็จพี่...” องค์
