ชายหนุ่มได้สติก็รีบแก้ความเข้าใจผิดให้กับคนของตนเองเสียงดังกังวาน
สีหน้าของเหล่าข้าราชบริพารคลายความขลาดกลัวลงอย่างเห็นได้ชัด
ลูฟาสกลืนน้ำลายลงคอ และพยายามที่จะทำให้การประชุมงานเดินหน้าต่อไป แต่ให้ตายเถอะ เขาทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
“พอแค่นี้ก่อน อีกหนึ่งชั่วโมงค่อยเข้ามาประชุมกันใหม่”
สีหน้าของเหล่าอำมาตย์เต็มไปด้วยความพิศวงกับคำสั่งของเขา แต่ลูฟาสไม่คิดจะใส่ใจ เขาลุกขึ้นยืน และก้าวออกจากห้องประชุมมุ่งหน้าตรงไปยังตำหนักส่วนตัวทันที
เมื่อมาถึงก็สั่งให้นางกำนัลไปตามจิรัชยาให้มาหาที่ตำหนัก และรอคอยหล่อนอย่างใจจดจ่อ แต่จนแล้วจนรอด ผู้หญิงที่เฝ้ารออยู่ก็ยังไม่ปรากฏตัวเสียที จนประชุมเจียนจะเริ่มอยู่แล้ว
“พวกเจ้าไปตามองค์สุลตาน่าหรือยัง”
เขาเรียกนางกำนัลเข้ามาสอบถาม
“หม่อมฉันไปตามแล้วเพคะ แต่นางกำนัลที่ตำหนักองค์สุลตาน่าแจ้งว่าจะรีบกราบทูลให้องค์สุลตาน่าเสด็จมาเข้าเฝ้าองค์สุลต่านเพคะ พวกหม่อมฉั
