บทที่ ๑๓ ‘หลงป่า’

2400 คำ

เทศกาลล่าสัตว์เริ่มต้นขึ้นทันทีที่ไก่ป่าส่งเสียงขันปลุก หลังจากกินอาหารที่เตรียมมาจนหมดเกลี้ยง ทุกคนก็ขึ้นหลังม้าของตัวเองเพื่อเตรียมออกล่าสัตว์วันแรก ใบบัวขึ้นขี่เจ้าตัวเล็ก ม้าหนุ่มไม่ได้ตัวใหญ่และสง่างามเท่าเพื่อนแต่ว่านอนสอนง่าย ทันทีที่ทุกคนพร้อมราชันก็ให้สัญญาณออกล่าสัตว์ ชายหนุ่มพุ่งตัวออกไปคนแรก ก่อนจะหายเข้าป่าไปในพริบตาเดียว “ไปกันเถอะ” ใบบัวกระซิบบอกตัวเล็ก ม้าหนุ่มออกเดินอย่างสบาย ๆ ไม่รีบร้อนเหมือนคนอื่น เพราะใบบัวไม่ได้จะไปไหนไกล บังคับม้ามาถึงลำธารใบบัวก็กระโดดลง ถูกธนูไม่ได้ใช้ยิงแต่ถูกเอามาใช้แทนฉมวกแทงปลา แต่ดูเหมือนว่าเจ้าปลาทั้งหลายจะรู้ทัน เพราะพวกมันพากันหลบซ่อนตัวอย่างเงียบเชียบ ไม่โผล่หน้าออกมาให้เห็นสักตัว ใบบัวยู่หน้า เมื่อวานเธอเห็นกับตาว่าตรงนี้มีปลาตัวอ้วนเต็มไปหมด “ไปไหนกันหมดนะ” “นี่” เสียงเย่อหยิ่งเรียกให้ใบบัวหันกลับไปมอง เป็นสวยที่นั่งเชิดหน้าอยู่บ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม