บทที่20
นักศึกษา
เวลาผ่านพ้นไปจนถึงวันเปิดเรียน ปัณณลักษณ์ลงมาจากรถหรูพร้อมกับธันวาเขาเดินมาส่งเธอถึงตึกคณะวันนี้เธอมาด้วยความสดใสร่าเริงแต่พอถึงโต๊ะที่เพื่อนของเธอนั่งรออยู่เขาก็หมดอารมณ์ทันที
“พี่ธันวาสวัสดีครับ” พับพีรีบลุกขึ้นมายกมือไหว้ชายหนุ่มแต่เขาแค่พยักหน้ารับเท่านั้น
“ฉันไปก่อนนะมีอะไรก็โทรมาล่ะ”
“คร้าบบบบ”
เขายีหัวเธอเบาๆ ก่อนจะหันหลังเดินจากไปแต่ทั้งสามคนที่นั่งอยู่กลับมองปัณณลักษณ์ด้วยสายตาปริบๆ
“อะไรยังไงแก” ต้นหลิวรีบดึงเพื่อนลงมานั่งเพื่อคาดคั้นถามความจริง”
“ไม่มีอะไรคิดมากไปได้”
ใช่ว่าเธอจะไม่อยากบอกแต่เธอแค่ยังไม่มั่นใจกับครอบครัวของธันวาเธอกลัวว่าคุณลุงคุณป้าจะไม่ค่อยโอเคจึงปล่อยให้เวลามันทำให้เธอและเขามั่นใจกว่านี้เสียก่อน ถึงวันนั้นทั้งสองจะเข้าไปบอกทั้งสองท่านด้วยตัวเอง
ด้านธันวาเขาต้องกลับมาโรงเรียนเพื่อเตรียมการสอนแต่ทุกครั้งที่ว่างเขาจะทักไปหาเธอตลอดเพื่อ
