“แต่แกบอกว่าโอเพ่นบุ๊คไม่ใช่เหรอ”
“จ้า ฉันขนหนังสือไปจนหลังแอ่น ช่วยได้มากกกกกก…ไม่มีสักข้อ” สาวห้าวกัดฟันเอ่ยด้วยความเดือดดาล ในตอนท้ายลากเสียงยาวเป็นเชิงประชดจนคนฟังหลุดขำออกมา
“เอาน่า วิชานี้ไม่ได้ วิชาหน้าเอาใหม่”
“เออ” ทำท่าปลง
“แล้วนี่จะมาอ่านหนังสือที่บ้านฉันใช่ไหม หรือว่าจะกินอะไรหรือเปล่าจะทำให้” อารญาเอ่ยถามเพื่อนอย่างกระตือรือร้น เธอมักจะใส่ใจคนรอบตัวด้วยการกระทำเสมอ
“อยากกินหมี่น้ำ” ตัวแสบเอ่ยอย่างอ้อนๆ
“โอเค เดี๋ยวไปทำให้กิน”
ว่าแล้วอารญาก็ลุกขึ้นจากโซฟา เธอไม่เคยเกี่ยงในเรื่องอาหารการกินของศรีจิตตรา อารญาเป็นคนที่ดูภายนอกเหมือนเย็นชา แต่จริงๆ แล้วเธอแสนจะใส่ใจคนรอบข้าง
“ฉันรักแกที่สุดเลย”
แม่สาวห้าวโผเข้ากอดเอวเพื่อนรัก แล้วประจบยกใหญ่ ท่าทางเหมือนเด็กขี้อ้อนทำให้อารญาก้มลงดึงแก้มป่องๆ แล้วเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ
“จ้าแม่คุณ อ่านหนังสือไป เดี๋ยวฉันไปทำหมี่น้ำ
