แต่ไหนแต่ไร หยางเจี้ยนมักเย็นชา วาจาน้อยนิด เรื่องที่คิดมีมากกว่าเรื่องต้องจำนรรจา
ทว่าตั้งแต่แต่งภรรยา เขาได้รู้ซึ้งแล้วว่าความเปลี่ยนแปลงคืออะไร ไยต้องเปลี่ยนไปคล้ายมิใช่ตนเอง
กับผู้อื่น เขายังคงเป็นเขา มีเพียงกับหมิงเยว่เท่านั้น ที่เขามิใช่หยางเจี้ยนคนเดิม
เริ่มตั้งแต่ชอบกลับจวนทุกวัน บังคับกอดนางทุกคืน ยามตื่นยังต้องให้นางคอยดูแล มิใช่แค่ปรนนิบัติแต่งกาย หากแต่เป็นช่วยอาบน้ำขัดแผ่นหลัง กระทั่งชำระล้างเส้นผมยังต้องเป็นนางเท่านั้นที่ได้ทำหน้าที่นี้ ศีรษะของเขานอกจากมารดาก็มีเพียงภรรยาที่ได้รับสิทธิ์สัมผัสลูบไล้
ใจของหยางเจี้ยนให้ความพิเศษแก่หมิงเยว่โดยมิรู้ตัว ปรารถนาชิดใกล้ ได้อยู่ข้างกายไม่ห่างหาย
ในขณะที่หมิงเยว่กลับหวาดกลัวต่อเขาเกินจะหยั่ง ยามนี้ยังนึกระแวงเข้าขั้นวิกฤตแล้ว เพราะหลังจากดูแลปรนนิบัติสามีตามกิจวัตรประจำวันเสร็จสิ้นกระทั่งเข้านอน นางก็ถูกเขามอมเมาก่อนเคี่ย
