บทที่ 6 ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ
1115 คำ
นายธีร์ไม่เชื่อเรื่องที่พูดฉันเลยต้องพิสูจน์ความสามารถ ฉันให้นายนั่นดู ฉันพุ่งตรงไปที่กำแพงทันที
"เห้ย สโนว์เธอจะทำอะไร" เสียงร้องขึ้นของนายธีร์ด้วยความตกใจ แค่นี้ฉันไม่เป็นอะไรแน่นอนบอกเลย ชิลๆ
"เชี่ย!! หายไปไหนแล้ววะ" อะ ออกไปได้งัย นายธีร์วิ่งมาดูที่กำแพงด้วยใบหน้าที่ดูตกใจมาก
"กูเมาแน่ๆ เพราะเหล้าไอ้ติณเอามาเยี่ยม เหล้ามันแรงจริงๆ (เดี๋ยวก่อนคุณธีร์เหล้ายังไม่ได้เปิดขวดเลยนะ) นายธีร์เอามือลูบที่หน้า และขยี้ตาแรงๆ นายธีร์หันซ้ายหันขวา มือลูบกำแพง
"ทีนี้นายเชื่อหรือยัง" เสียงฉันที่อยู่ข้างหลังนายธีร์
"ชิท มาตอนไหน ธะ เธอเป็นใคร" นายธีร์เบิกตากว้างขึ้นเมื่อเห็นฉันกำลังลอยไปลอยมา หายตัวแว๊บ โผล่ตรงโน้นที ตรงนั้นที ปากอ้าค้างช๊อก
"ฉันก็บอกแล้วงัยความสามารถฉันเยอะ" หลังจากได้ยินฉันพูดนายธีร์เหมือนสติกลับ ถอยหลังติดเตียง ไปไหนไม่ได้ ไม่มีคำพูด หน้าซีดเผือด
"ธะ เธอเป็นผี ผะ ผี ใครก็ได้ช่วยผมที นิมนต์พระ ไม้กางเขน กระเทียม บทสวด โอ๊ยเพิ่งรูว่าตัวเองโง่" หันไปหันมา นึกบทสวด ฉันก็เคยทำมาแล้ว
"อย่าหลอกฉันเลยฉันกลัวแล้ว ฉันจะทำบุญไปให้" นายธีร์หลับตาปี๋ยกมือไหว้ คงนึกบทสวดไม่ออกเหมือนฉันล่ะสิ
"ไหนบอกจะไม่กลัว ไม่ตกใจ นายป๊อด ตัวใหญ่ใจผู้หญิง ฮ่า ฮ่า" ฉันพ่นเสียงหัวเราะเห็นท่าทางเป๋อๆ
"สโนว์เธอว่าใครป๊อดวะ" น่าจะโกรธฉันน่าดูที่ถูกฉันว่าให้
"ยัยผีนิสัยไม่ดี ยัยผีไม่มีศีลธรรม ยัยผีปากร้าย" อ้าวบทสวดกลายเป็นคำด่า ด่าผีเนี่ยนะ
"นี่นายกล้าว่าฉันเหรอ ฉันเป็นผีมีศีลธรรม ฉันเป็นผีที่สวยมากด้วย"
ผมตกใจมากที่รู้ว่าสโนว์เป็นผี ถึงว่าคนที่ผ่านไปผ่านมามองผมแปลกๆ แต่ทำไมผมถึงต้องเห็นเธอ แล้วคนอื่นล่ะ ทีนี้ผมต้องทำยังไง ผมต้องไปวัด ใช่แล้วต้องไปวัด ไปหาหลวงพ่อ
"ฉันรู้ว่านายคิดจะทำอะไร ไม่ต้องไปวัดหรือหาหลวงพ่อ นายเรียกฉันมาเองนะ แล้วไหนโทรศัพท์ฉัน" รู้อีกว่าผมคิดอะไร แล้วจะเอาไงดีกับผีสโนว์ ใช่ ต้องรีบไล่เธอไป
"ยัยผีขี้งก เป็นผีจะเอาโทรศัพท์ไปใช้อะไรห๊า"
"ก็นายบอกจะให้ก็ต้องรักษาสัญญาสิ" จากเป็นคนกลัวผี แต่เจอผีสโนว์อารมณ์ขึ้นเลย
"เธอจะใช้ยังไง ผีใช้โทรศัพท์ได้หรือไง"
"ก็ทำไมจะใช้ไม่ได้ล่ะ ฉันก็เอาไว้ดูหนัง ดูซีรีย์ สั่งของเหมือนคนปะ"
"แต่เธอเป็นผี"
"แล้วเป็นผีไม่ต้องใช้อะไร รึงัย ฉันเป็นผีสมัยใหม่ ฉันต้องทันโลกของผีสิ" เพิ่งเคยเจอผีทันสมัย ผีติ๊งต๊อง เอ๋อ ครบหมด
"ไม่ต้องว่าฉันรู้" หน้าเธอเหมือนรู้ความคิดผม ลืมไปเธอเป็นผีนี่หว่า
"มีอีกเรื่อง นายสัญญาว่าจะช่วยฉัน อย่าลืมที่สัญญาด้วย ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น"หน้าสโนว์จริงจังมาก
"แล้วถ้าฉันไม่ทำล่ะ" ผมจ้องหน้าเธอกลับ
"นายก็รู้แล้วว่าฉันเป็นผี นายคิดว่าฉันทำอะไรได้บ้าง หรือนายจะลองดูก็ได้นะ" ขู่ฟ่อๆเหมือนหมา
"ถ้าฉันช่วยเธอแล้วฉันจะได้อะไร"
"ฉันเคยบอกนายไปแล้วนี่ หรือนายไม่เชื่อ ถึงนายจะไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้วล่ะ เพราะคำสัญญาผูกติดฉันกับนาย เพราะฉะนั้นฉันก็ติดตามนายไปทุกที่ จูอินงัยนายเคยได้ยินรึเปล่า" วันซวยหรือดวงซวยที่ทำให้มาเจอผี ออกจากโรงพยาบาลต้องไปทำบุญครั้งใหญ่
"นาย ฉันหิวนะ นายสั่งอะไรให้ฉันกินหน่อยสิ" ชีวิตบัดซบเจอผีรีดไถ
"ผีหิวเป็นด้วยเหรอ" หน้าผมตอนนี้เครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด
"ผีก็ต้องกินต้องใช้เหมือนกันนั่นแหละ อย่าพูดมากรีบๆสั่ง" ผมเป็นจ่ายเงินรึเปล่า เธอควรจะขอร้องผมไหม เธอทำเหมือนผมเป็นหนี้ต้องชดใช้ให้เธอ ไม่เข้าใจผี
"ฉันอยากกินปลาซาบะย่างเนย แล้วก็ทะเลดอง"
"ยัยผีตะกละ ยัยผีไม่มีมารยาท ฉันไม่ใช่ลูกน้องเธอนะจะได้สั่งเอาๆ แล้วเงินล่ะใครจ่าย"
"ก็ต้องเป็นนายสิ ผีจะมีเงินได้งัย นายบ้ารึเปล่า" เอ้าเห้ย กูอยากจะบ้า เงินก็เงินผมยังจะมีหน้ามาว่าฉันอีก เออผียัยสโนว์ยิ่งกว่าบ้า
"แล้วเธอจะกินยังงัย" ผมไม่รู้ว่าผีเขากินยังไง
"นายก็แค่จุดธูปเรียก หรือนายเอ่ยปากเชิญได้ไม่เห็นจะยาก ส่วนโทรศัพท์นายแค่อธิฐานแล้วบอกว่าให้ฉัน จบนะ" ยัยผีเอาแต่ใจ ยัยผีพูดไม่รู้เรื่อง อยากจะไล่ไปไกลๆ สวยก็สวยอยู่หรอก อยู่ด้วยนานๆจนกันพอดี รีดไถเก่ง เงินก็หาไม่เป็น
"นายกำลังด่าฉันใช่ไหม" คิดอะไรคงรู้ความคิดฉันหมดเลยสินะ สรุปโดนผีหลอกกิน
พอกินเสร็จ เธอก็ลอยไปลอยมาอยู่ในห้อง
"นี่สโนว์ฉันรู้ว่าเธอเป็นผี แต่เธอลอยไปลอยมา หายตัวไปโน่นนั่นนี่ เธอไม่คิดว่าฉันจะตกใจบ้างรึงัย ฉันไม่ชินหรอกนะ" เป็นผีที่ทำตัวตามสบายไม่เกรงใจเจ้าของห้อง
"อือ จะอยู่เฉยๆก็ได้" แล้วเธอก็ไปหยุดอยู่ตรงโซฟา
"นี่นายฉันถามอะไรหน่อย นายเห็นผีแบบฉัน แต่นายไม่เห็นผีตัวอื่นเลยรึงัย" สโนว์แม่ผีขี้สงสัย
"ก็ไม่นะ ก็เห็นเธอคนเดียว ฉันว่าสักวันฉันคงหมดตัว อย่าได้เห็นตัวอื่นเลยกลัวล้มละลาย ฉันยังไม่อยากช๊อกตาย" ถ้าเจอตัวอื่นๆที่ไม่สวยเหมือนสโนว์มีหวังผมหัวโกร๋น
"ว่าแต่เธอล่ะ ตายได้ยังไง หรือตายอยู่ที่นี่" สโนว์ดูก็รู้อายุยังน้อยแต่ทำไมตายเร็วจัง
"ฉันก็ไม่รู้อะไรเลย แล้วฉันก็ติดอยู่ที่ไปไหนไม่ได้ ฉันถึงอยากให้นายช่วย" สีหน้าเธอดูเป็นกังวลมาก เป็นผียังต้องมีเรื่องเครียดอีก
- ผู้เขียน
